Па традыцыі пачынаем наш тыднёвы агляд найбольш актуальнымі званкамі за пятніцу. Нашая слухачка так ацэньвае працу й стасункі чыноўнікаў Гродзенскай вобласьці.
Спадарыня: “Тут усё павязана. І ляжаць магнаты пад цёплай пярынай 15 гадоў. Думаюць яшчэ абдурыць і пагуляць за кошт іншых дзясятак гадоў! Шляхі нашы разышліся! І мы ня быдла, хопіць!”
Ня дужа задаволеныя некаторыя слухачы і тым, што адбываецца ў асяродку апазыцыі. Асабліва высьвятленьнем адносінаў паміж яе кіраўнікамі. У прыватнасьці, значны рэзананс мела заява новага лідэра БНФ Аляксея Янукевіча пра распад Аб’яднаных дэмакратычных сілаў.
Спадарыня: “Паважаны Анатоль Лябедзька! Хто даў паўнамоцтвы Янукевічу публічна абвясьціць пра роспуск Аб’яднаных дэмакратычных сілаў? Калі ні вы і ніхто іншы не давалі яму паўнамоцтваў на падобную публічную заяву, то навідавоку перавышэньне абавязкаў як лідэра партыі БНФ. На мой погляд, гэтага цалкам дастаткова, каб пазбавіць яго кіраўніцтва партыяй БНФ, а магчыма, і членства ў гэтай партыі”.
Мы зьвязаліся з кіраўніком Аб’яднанай грамадзянскай партыі, адным зь лідэраў АДС Анатолем Лябедзькам. Ягоны адказ слухачцы Свабоды:
Анатоль ЛябедзькаАнатоль Лябедзька: “Тая заява ня мае ні прававога грунту, ні таго, што мы называем сытуацыяй дэ-факта. Прымаць рашэньне аб ліквідацыі могуць толькі тыя, хто ўтвараў АДС — гэта блізу 1000 дэлегатаў Кангрэсу АДС. І ён зьнікне толькі тады, калі ня будзе ніякай дзейнасьці. Аднак казаць пра нашую бязьдзейнасьць цяпер не даводзіцца. Ну, а што да сытуацыі з ацэнкай паўнамоцтваў спадара Янукевіча, то гэта цалкам унутраная справа сябраў БНФ”.
Спадарыня Валянціна з Бабруйску зьвяртаецца да кіраўнікоў апазыцыі з такім заклікам:
Спадарыня: “Знайдзіце ў сабе мужнасьць, розум і шчыра выберыце самага-самага добрага кандыдата на пост прэзыдэнта. Вось тады палітычна непісьменныя беларусы змогуць зрабіць слушны выбар, нават калі да сродкаў масавай інфармацыі доступу не дадуць улады”.
Званкі з заклапочанасьцю пра становішча ў дэмакратычным асяродку гучалі ня толькі ў панядзелак — яны працягваюцца па сёньня. Вось колькі тэлефанаваньняў з апошняе пошты.
Спадарыня: “Вялікая патрыятычная мэта — незалежнасьць Беларусі — на жаль, не зьяднала апазыцыю. Сапраўдная незалежнасьць краіны зарываецца ў катлаван пад расейскую атамную электрастанцыю. Паважаныя спадары апазыцыянэры, колькі можна дзяліцца?!”
А зараз слова мае спадар Віктар Буто зь Менску.
Спадар: “Падобна, што ў Беларусі адсутнічае апазыцыя, але затое маецца мноства маленькіх плямёнаў і правадыроў, якія прадстаўляюць партыі, прафсаюзы ці грамадзкія арганізацыі, і ў якіх ня чуюць і не разумеюць ня толькі іншых, але й сябе”.
Аднак найбольш актыўна слухачы зрэагавалі на рэпартажы “Свабоды” пра нечаканую для ўсіх сустрэчу прэзыдэнта Расеі Дзьмітрыя Мядзьведзева зь беларускімі журналістамі, у тым ліку — прадстаўнікамі незалежных СМІ. Слухаем маладэчанца спадара Анішкевіча.
Спадар: “Мне вельмі спадабалася сумоўе, а інакш і не назавеш, Мядзьведзева зь беларускімі карэспандэнтамі. І адказ Лукашэнкі. Ну недапушчальна, калі ў кожным інтэрвію СМІ Лукашэнка дапускае хамства на адрас кіраўніка Расеі, а таксама публічныя экзэкуцыі сваіх чыноўнікаў і членаў ураду. Гэта ганьбіць Рэспубліку Беларусь”.
Узьнятую тэму працягваюць і наступныя тэлефанаваньні.
Спадар: “Спадару Лукашэнку трэба пазычыць культуры і эрудыцыі ў таго ж Мядзьведзева. Ад Лукашэнкі толькі і чуваць абразьлівыя прыніжэньні: „бязьдзельнікі, вашывыя блохі, жульлё“. Сорамна і крыўдна гэта слухаць. Аракул”.
Спадар: “Наш беларускі пірат бескультурны: усіх абзывае, абражае — ня тое што свой народ, але і чужых людзей. Хоць бы ўзяць Мядзьведзева: ён яму, бачыце, не спадабаўся. Ён адабраў ільготы ў народа, усіх падманвае”.
Камэнтуе грамадзкі рэдактар тыдня — выдавец Анатоль Тарас.
Анатоль ТарасАнатоль Тарас: “Вось кажуць: Лукашэнка грубы, а Мядзьведзеў далікатны… Толькі якія адносіны гэта мае да палітыкі? Тонкі палітык ці тоўсты, разумны ці дурны — усё тое другаснае. Галоўнае — рэалізаваная палітыка. Дарэчы, як палітык — Лукашэнка, мне здаецца, моцны. Ну, і Мядзьведзеў таксама… Два глядыятары: у аднаго дзіда, у другога шабля. Паглядзім, хто будзе наверсе, а хто ўнізе. Паглядзім…”
Дарэчы, тэма стасункаў вышэйшых дзяржаўных дзеячаў на гэтым тыдні была вельмі папулярнай, на яе шмат вашых водгукаў, шаноўнае спадарства.
Спадар: “Паглядзеў сёньня па тэлебачаньні, як прэм’ер-міністар Індыі на баявым самалёце ў 74 гады паляцела ў высокае неба. І падумаў: спадары Пуцін, Мядзьведзеў ляталі, у Байкал апускаліся на атамных лодках, а наш Аляксандар Рыгоравіч толькі шайбу ганяе і на лыжах улетку езьдзіць. Аляксандар Рыгоравіч, калі ласка, зьлятай, пакажы беларусам і расейцам, які ты ў нас мужчына! Міхась Чарнышоў з Арэхаўска, таксама выпускнік магілёўскага пэдінстытуту”.
А заканчваем прэзыдэнцка-прэм’ерскую, так бы мовіць, падборку разважаньнем пра мытны саюз Беларусі, Казахстану й Расеі
Спадар: “Лепш з разумным страціць, чым з дурнем знайсьці. Вось з нашага боку пазыцыі мытнага саюзу: ён перасьледуе адну мэту — зразумелую і празрыстую, на ўсіх парытэтна, на ўсіх роўна. Не, нашаму трэба прыдумляць розныя балячкі. Ня можа быць роўных. Яны маюць газ, нафту, а мы ня маем. Мы маем Лукашэнку, гэта заменіць нам і газ, і нафту, і ўсё што заўгодна”.
У пэўным сэнсе міжнародную афарбоўку мае і званок спадара Зіноўева.
Спадар: “Я хацеў бы яшчэ пракамэнтаваць словы Тацяны Барэль пра крыж Эўфрасіньні Полацкай. У 1992 годзе, калі Барадзін атрымаў лецішча Палітбюро пад Масквой, ён абвінавачваўся генпракуратурай Расеі ў крадзяжы трафэйнага мастацтва. І я думаю, што генпракуратура Беларусі магла б спакойна яго на гэтую тэму дапытаць”.
І ўжо зусім своеасабліва выходзіць на тэму стасункаў Беларусі зь міжнароднай супольнасьцю спадар Лукашэвіч зь Берасьця
Спадар: “Атрымаў рэкамэндацыю ад Мінздраву, тое пераслала на аблздраў. А ён мяне выклікаў на камісію. І мяне прызналі афіцыйна, па міжнародных нормах, самым галоўным дурнем сьвету…”
Яшчэ адна гісторыя стасункаў шараговых грамадзянаў зь беларускімі ўладамі.
Спадар: “Я зьвярнуўся да Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнкі праз адміністрацыю. Зьвяртаюся да яго 10 гадоў, але адміністрацыя прэзыдэнта мае прапановы вяртае назад па маім месцы жыхарства: і на Клецкі райвыканкам, і на старшыню калгаса, і на дырэктара школы. Я лічу, што гэта нейкая бязглузьдзіца!”
Не засталася па-за слухацкай увагай і тэма стасункаў афіцыйных Менску й Брусэлю. Тым больш, на гэтым тыдні была й важкая нагода: Эўразьвяз абраў свайго прэзыдэнта. Вось як адгукнуўся на навіну спадар Уладзімер з Полацку:
Спадар: “Як бы наш правадыр ні імкнуўся абхаяць Эўразьвяз, Аляксандру Рыгоравічу да іх далёка-далёка! Вось у Эўразьвязе зьявілася пасада прэзыдэнта. Канечне, не з такімі царскімі паўнамоцтвамі, як у нашага правадыра, і выбіраюць яго ўсяго толькі на 2,5 года. І да таго ж адзін чалавек ня можа быць прэзыдэнтам болей за 2 разы. Каб не заседжваліся. Вось дзе нашаму правадыру трэба павучыцца сапраўднай дэмакратыі. А не ствараць тут у нас у Беларусі дынастыю пажыцьцёвых манархаў”.
Наступны званок — ня столькі аптымістычны, колькі заклапочаны:
Cпадар: “Якое месца нацыянальнай беларускай культуры ў супольнасьці эўрапейскіх культур, калі нас проста не ацэньваюць, калі ня цэняцца здабыткі нашай нацыянальнай культуры і тыя дасягненьні, якія зрабіла беларуская нацыя, даўшы той самай Эўропе першую канстытуцыю дэмакратычную! Вось пра што трэба думаць нашым мудрым палітыкам”.
Хапае гэтым разам і званкоў — водгукаў на перадачы Радыё Свабода. Так, мянчанка Тамара Гулезава рэагуе на перадачу, у якой даводзілася, што сталіца не такая ўжо і ўладкаваная, як тое падаецца ўладамі.
Спадарыня: “Закрыты цэнтральны ўваход у паліклініку № 27. Хворыя з тэмпэратурай, на мыліцах, з малымі дзецьмі на руках абыходзяць гэтую гаргару ўжо другі год запар. Я атрымліваю вельмі арыгінальны адказ ад галоўурача: „Вашую заўвагу наконт зацягнутых раскопаў лічым неабгрунтаванай“. Добра, калі там знойдуць залатую жылу! Гэта безуладзьдзе!”
Водгук на перадачу са згадкай пра лёс некалькіх мільёнаў калекаў Вялікай Айчыннай.
Спадар: “Ваш аўтар гаварыў, што іх павезьлі быццам у нейкія інтэрнаты. Чаму за доўгі час ніводзін зь іх не вярнуўся і ніхто іх болей ня бачыў? А вось што піша Ігар Буніч: „Звеня многочисленными орденами и медалями, они собирались в крупных городах вокруг рынков, вокзалов, прося подаяния, и это были главным образом молодые парни, возрастом до 30 лет. Буквально в один день все они исчезли. По все городам были произведены координированные облавы“. Мяркуючы па ўсім, іх проста зьнішчылі, як я разумею”.
Спадар: “Калі на Радыё Свабода тэлефануюць слухачы і дзеляцца сваімі асабістымі трагедыямі, як з блізкім сябрам, паведамляюць пра сэрца, здароўе ды іншае, дык дзяржаўнаму радыё застаецца толькі пазелянець ад зайздрасьці, а заадно і пачырванець ад сораму за манеру выказвацца за круглым сталом таго чалавека, якога яны вымушаныя цытаваць штодня”.
І напрыканцы — эмацыйныя радкі спадарыні Ціны пра п’янства ў краіне.
Спадарыня Ціна Сакаловіч:
«Пусть говорят про дозы и про нормы,
Во все века как пили, так и пьют,
Качают нас, качают нас бутылочные штормы,
И к берегам причалить не дают.
„Удачы“ тупому рэжыму”…
З гэтым званком змыкаюцца меркаваньні пра эпідэмію грыпу. Заўважым: іх на цяперашнім тыдні значна паменела.
Cпадарыня: “Гэта Тацьцяна Барэль з Асіповічаў. Учора ў нас пахавалі 37-гадовую жанчыну, яна памерла ад пнэўманіі”.
Cпадар: “Пайшла ў аптэку, у адну зайшла — расейскія лекі, у іншую — расейскія і беларускія, у трэцюю — тое самае. “Чаму вы не бераце з Захаду, а з Расеі?” — “Гэта ня мы, гэта Лукашэнка бярэ з Расеі лекі і звоніць нам, каб мы атрымлівалі. Вось як атрымліваецца, пішыце яму”.
А завяршае сёньняшнюю перадачу званок вось зь якой незвычайнай прапановай:
Cпадар Кулеш: “Людзі розуму ўсіх краінаў, аб’ядноўвайцеся! Прапаную правесьці зьезд разумных людзей у вёсцы Сіняўка Клецкага раёну Менскай вобласьці. Сіняўку заклала разумная княгіня Княства Літоўскага Бона Сфорца, так што, па-мойму, Сіняўка заслугоўвае быць месцам зьезду разумных людзей”.
Нагадваем: тэлефон “Свабоды” у Менску — 266-39-52, працуе 24 гадзіны на суткі. Нумар мабільнай сувязі для смс-паведамленьняў: +375 29 391-22-24. Тэлефануйце і пішыце! Дзяліцеся навінамі, выказвайце сваё стаўленьне да падзеяў у Беларусі і ў сьвеце. Мы таксама чакаем водгукаў на працу Радыё Свабода.
Спадарыня: “Тут усё павязана. І ляжаць магнаты пад цёплай пярынай 15 гадоў. Думаюць яшчэ абдурыць і пагуляць за кошт іншых дзясятак гадоў! Шляхі нашы разышліся! І мы ня быдла, хопіць!”
Ня дужа задаволеныя некаторыя слухачы і тым, што адбываецца ў асяродку апазыцыі. Асабліва высьвятленьнем адносінаў паміж яе кіраўнікамі. У прыватнасьці, значны рэзананс мела заява новага лідэра БНФ Аляксея Янукевіча пра распад Аб’яднаных дэмакратычных сілаў.
Спадарыня: “Паважаны Анатоль Лябедзька! Хто даў паўнамоцтвы Янукевічу публічна абвясьціць пра роспуск Аб’яднаных дэмакратычных сілаў? Калі ні вы і ніхто іншы не давалі яму паўнамоцтваў на падобную публічную заяву, то навідавоку перавышэньне абавязкаў як лідэра партыі БНФ. На мой погляд, гэтага цалкам дастаткова, каб пазбавіць яго кіраўніцтва партыяй БНФ, а магчыма, і членства ў гэтай партыі”.
Мы зьвязаліся з кіраўніком Аб’яднанай грамадзянскай партыі, адным зь лідэраў АДС Анатолем Лябедзькам. Ягоны адказ слухачцы Свабоды:
Спадарыня Валянціна з Бабруйску зьвяртаецца да кіраўнікоў апазыцыі з такім заклікам:
Спадарыня: “Знайдзіце ў сабе мужнасьць, розум і шчыра выберыце самага-самага добрага кандыдата на пост прэзыдэнта. Вось тады палітычна непісьменныя беларусы змогуць зрабіць слушны выбар, нават калі да сродкаў масавай інфармацыі доступу не дадуць улады”.
Званкі з заклапочанасьцю пра становішча ў дэмакратычным асяродку гучалі ня толькі ў панядзелак — яны працягваюцца па сёньня. Вось колькі тэлефанаваньняў з апошняе пошты.
Спадарыня: “Вялікая патрыятычная мэта — незалежнасьць Беларусі — на жаль, не зьяднала апазыцыю. Сапраўдная незалежнасьць краіны зарываецца ў катлаван пад расейскую атамную электрастанцыю. Паважаныя спадары апазыцыянэры, колькі можна дзяліцца?!”
А зараз слова мае спадар Віктар Буто зь Менску.
Спадар: “Падобна, што ў Беларусі адсутнічае апазыцыя, але затое маецца мноства маленькіх плямёнаў і правадыроў, якія прадстаўляюць партыі, прафсаюзы ці грамадзкія арганізацыі, і ў якіх ня чуюць і не разумеюць ня толькі іншых, але й сябе”.
Аднак найбольш актыўна слухачы зрэагавалі на рэпартажы “Свабоды” пра нечаканую для ўсіх сустрэчу прэзыдэнта Расеі Дзьмітрыя Мядзьведзева зь беларускімі журналістамі, у тым ліку — прадстаўнікамі незалежных СМІ. Слухаем маладэчанца спадара Анішкевіча.
Спадар: “Мне вельмі спадабалася сумоўе, а інакш і не назавеш, Мядзьведзева зь беларускімі карэспандэнтамі. І адказ Лукашэнкі. Ну недапушчальна, калі ў кожным інтэрвію СМІ Лукашэнка дапускае хамства на адрас кіраўніка Расеі, а таксама публічныя экзэкуцыі сваіх чыноўнікаў і членаў ураду. Гэта ганьбіць Рэспубліку Беларусь”.
Узьнятую тэму працягваюць і наступныя тэлефанаваньні.
Спадар: “Спадару Лукашэнку трэба пазычыць культуры і эрудыцыі ў таго ж Мядзьведзева. Ад Лукашэнкі толькі і чуваць абразьлівыя прыніжэньні: „бязьдзельнікі, вашывыя блохі, жульлё“. Сорамна і крыўдна гэта слухаць. Аракул”.
Спадар: “Наш беларускі пірат бескультурны: усіх абзывае, абражае — ня тое што свой народ, але і чужых людзей. Хоць бы ўзяць Мядзьведзева: ён яму, бачыце, не спадабаўся. Ён адабраў ільготы ў народа, усіх падманвае”.
Камэнтуе грамадзкі рэдактар тыдня — выдавец Анатоль Тарас.
Дарэчы, тэма стасункаў вышэйшых дзяржаўных дзеячаў на гэтым тыдні была вельмі папулярнай, на яе шмат вашых водгукаў, шаноўнае спадарства.
Спадар: “Паглядзеў сёньня па тэлебачаньні, як прэм’ер-міністар Індыі на баявым самалёце ў 74 гады паляцела ў высокае неба. І падумаў: спадары Пуцін, Мядзьведзеў ляталі, у Байкал апускаліся на атамных лодках, а наш Аляксандар Рыгоравіч толькі шайбу ганяе і на лыжах улетку езьдзіць. Аляксандар Рыгоравіч, калі ласка, зьлятай, пакажы беларусам і расейцам, які ты ў нас мужчына! Міхась Чарнышоў з Арэхаўска, таксама выпускнік магілёўскага пэдінстытуту”.
А заканчваем прэзыдэнцка-прэм’ерскую, так бы мовіць, падборку разважаньнем пра мытны саюз Беларусі, Казахстану й Расеі
Спадар: “Лепш з разумным страціць, чым з дурнем знайсьці. Вось з нашага боку пазыцыі мытнага саюзу: ён перасьледуе адну мэту — зразумелую і празрыстую, на ўсіх парытэтна, на ўсіх роўна. Не, нашаму трэба прыдумляць розныя балячкі. Ня можа быць роўных. Яны маюць газ, нафту, а мы ня маем. Мы маем Лукашэнку, гэта заменіць нам і газ, і нафту, і ўсё што заўгодна”.
У пэўным сэнсе міжнародную афарбоўку мае і званок спадара Зіноўева.
Спадар: “Я хацеў бы яшчэ пракамэнтаваць словы Тацяны Барэль пра крыж Эўфрасіньні Полацкай. У 1992 годзе, калі Барадзін атрымаў лецішча Палітбюро пад Масквой, ён абвінавачваўся генпракуратурай Расеі ў крадзяжы трафэйнага мастацтва. І я думаю, што генпракуратура Беларусі магла б спакойна яго на гэтую тэму дапытаць”.
І ўжо зусім своеасабліва выходзіць на тэму стасункаў Беларусі зь міжнароднай супольнасьцю спадар Лукашэвіч зь Берасьця
Спадар: “Атрымаў рэкамэндацыю ад Мінздраву, тое пераслала на аблздраў. А ён мяне выклікаў на камісію. І мяне прызналі афіцыйна, па міжнародных нормах, самым галоўным дурнем сьвету…”
Яшчэ адна гісторыя стасункаў шараговых грамадзянаў зь беларускімі ўладамі.
Спадар: “Я зьвярнуўся да Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнкі праз адміністрацыю. Зьвяртаюся да яго 10 гадоў, але адміністрацыя прэзыдэнта мае прапановы вяртае назад па маім месцы жыхарства: і на Клецкі райвыканкам, і на старшыню калгаса, і на дырэктара школы. Я лічу, што гэта нейкая бязглузьдзіца!”
Не засталася па-за слухацкай увагай і тэма стасункаў афіцыйных Менску й Брусэлю. Тым больш, на гэтым тыдні была й важкая нагода: Эўразьвяз абраў свайго прэзыдэнта. Вось як адгукнуўся на навіну спадар Уладзімер з Полацку:
Спадар: “Як бы наш правадыр ні імкнуўся абхаяць Эўразьвяз, Аляксандру Рыгоравічу да іх далёка-далёка! Вось у Эўразьвязе зьявілася пасада прэзыдэнта. Канечне, не з такімі царскімі паўнамоцтвамі, як у нашага правадыра, і выбіраюць яго ўсяго толькі на 2,5 года. І да таго ж адзін чалавек ня можа быць прэзыдэнтам болей за 2 разы. Каб не заседжваліся. Вось дзе нашаму правадыру трэба павучыцца сапраўднай дэмакратыі. А не ствараць тут у нас у Беларусі дынастыю пажыцьцёвых манархаў”.
Наступны званок — ня столькі аптымістычны, колькі заклапочаны:
Cпадар: “Якое месца нацыянальнай беларускай культуры ў супольнасьці эўрапейскіх культур, калі нас проста не ацэньваюць, калі ня цэняцца здабыткі нашай нацыянальнай культуры і тыя дасягненьні, якія зрабіла беларуская нацыя, даўшы той самай Эўропе першую канстытуцыю дэмакратычную! Вось пра што трэба думаць нашым мудрым палітыкам”.
Хапае гэтым разам і званкоў — водгукаў на перадачы Радыё Свабода. Так, мянчанка Тамара Гулезава рэагуе на перадачу, у якой даводзілася, што сталіца не такая ўжо і ўладкаваная, як тое падаецца ўладамі.
Спадарыня: “Закрыты цэнтральны ўваход у паліклініку № 27. Хворыя з тэмпэратурай, на мыліцах, з малымі дзецьмі на руках абыходзяць гэтую гаргару ўжо другі год запар. Я атрымліваю вельмі арыгінальны адказ ад галоўурача: „Вашую заўвагу наконт зацягнутых раскопаў лічым неабгрунтаванай“. Добра, калі там знойдуць залатую жылу! Гэта безуладзьдзе!”
Водгук на перадачу са згадкай пра лёс некалькіх мільёнаў калекаў Вялікай Айчыннай.
Спадар: “Ваш аўтар гаварыў, што іх павезьлі быццам у нейкія інтэрнаты. Чаму за доўгі час ніводзін зь іх не вярнуўся і ніхто іх болей ня бачыў? А вось што піша Ігар Буніч: „Звеня многочисленными орденами и медалями, они собирались в крупных городах вокруг рынков, вокзалов, прося подаяния, и это были главным образом молодые парни, возрастом до 30 лет. Буквально в один день все они исчезли. По все городам были произведены координированные облавы“. Мяркуючы па ўсім, іх проста зьнішчылі, як я разумею”.
Спадар: “Калі на Радыё Свабода тэлефануюць слухачы і дзеляцца сваімі асабістымі трагедыямі, як з блізкім сябрам, паведамляюць пра сэрца, здароўе ды іншае, дык дзяржаўнаму радыё застаецца толькі пазелянець ад зайздрасьці, а заадно і пачырванець ад сораму за манеру выказвацца за круглым сталом таго чалавека, якога яны вымушаныя цытаваць штодня”.
І напрыканцы — эмацыйныя радкі спадарыні Ціны пра п’янства ў краіне.
Спадарыня Ціна Сакаловіч:
«Пусть говорят про дозы и про нормы,
Во все века как пили, так и пьют,
Качают нас, качают нас бутылочные штормы,
И к берегам причалить не дают.
„Удачы“ тупому рэжыму”…
З гэтым званком змыкаюцца меркаваньні пра эпідэмію грыпу. Заўважым: іх на цяперашнім тыдні значна паменела.
Cпадарыня: “Гэта Тацьцяна Барэль з Асіповічаў. Учора ў нас пахавалі 37-гадовую жанчыну, яна памерла ад пнэўманіі”.
Cпадар: “Пайшла ў аптэку, у адну зайшла — расейскія лекі, у іншую — расейскія і беларускія, у трэцюю — тое самае. “Чаму вы не бераце з Захаду, а з Расеі?” — “Гэта ня мы, гэта Лукашэнка бярэ з Расеі лекі і звоніць нам, каб мы атрымлівалі. Вось як атрымліваецца, пішыце яму”.
А завяршае сёньняшнюю перадачу званок вось зь якой незвычайнай прапановай:
Cпадар Кулеш: “Людзі розуму ўсіх краінаў, аб’ядноўвайцеся! Прапаную правесьці зьезд разумных людзей у вёсцы Сіняўка Клецкага раёну Менскай вобласьці. Сіняўку заклала разумная княгіня Княства Літоўскага Бона Сфорца, так што, па-мойму, Сіняўка заслугоўвае быць месцам зьезду разумных людзей”.
Нагадваем: тэлефон “Свабоды” у Менску — 266-39-52, працуе 24 гадзіны на суткі. Нумар мабільнай сувязі для смс-паведамленьняў: +375 29 391-22-24. Тэлефануйце і пішыце! Дзяліцеся навінамі, выказвайце сваё стаўленьне да падзеяў у Беларусі і ў сьвеце. Мы таксама чакаем водгукаў на працу Радыё Свабода.
