На рынку “Цэнтральным” гандлююць толькі садавіной і гароднінай, астатнія месцы пустыя. Побач з зачыненымі ралетамі стаяць прадпрымальнікі й гучна размаўляюць.
Пытаюся — чаму яны вырашылі сёньня страйкаваць?
Спадар: “З Новага году індывідуальны прадпрымальнік пры ўвозе тавару павінен мець увесь пакет дакумэнтаў, як юрыдычная асоба. Зразумела, што на Чаркізаўскім рынку, адкуль мы возім тавар, нам іх ніхто ня дасьць”.
Карэспандэнт: “Я бачу, што страйк падтрымліваюць ня ўсе прадпрымальнікі, некаторыя працуюць...”
Спадарыня: “У нас вельмі разрозьнены народ, замест таго, каб быць усім разам. Нас гэта вельмі абурае: чаму мы ўсе разам ня можам адстаяць сваіх патрабаваньняў...”
Спадар: “Дзясятая частка працуе. Ну што ж, няхай працуюць, гэта іх асабістая справа, хай зарабляюць”.
Некаторыя прадпрымальніцы кажуць, што крызіс ужо адчувальна закрануў прадпрыемствы ў горадзе, а ўлады хочуць загубіць і іхны бізнэс.
Спадарыня: “У многіх сем’ях цяпер мужыкі звальняюцца з заводаў, у нашай сям’і дваіх скарацілі. І што рабіць, толькі на прадпрымальніцтве жыць? А калі яго прыкрыюць, то што нам рабіць, пабірацца?”
Другая спадарыня: “Такія ўмовы ствараюць, што працаваць немагчыма наагул”.
Я падышоў да ралеты, дзе мужчына прадае сантэхніку й будаўнічыя матэрыялы. Пытаюся — чаму ён не падтрымлівае страйку?
Спадар: “Таму што калі ў нас былі праблемы з будматэрыяламі, нас ніхто не падтрымліваў, дык цяпер і я нікога не павінен падтрымліваць...”
Пытаюся мінакоў на рынку: як яны ставяцца да страйку прадпрымальнікаў, ці падтрымліваюць страйкоўцаў?
Спадар: “Я падтрымліваю тых, хто сёньня страйкуе, бо іх ужо загналі ў кут. А калі мы ня будзем у такіх сытуацыях адзін аднаго падтрымліваць, то працягнем ногі”.
Спадарыня: “Купіць за рубель, а прадае за два — дык як такіх падтрымліваць? Я такіх ненавіджу, я б іх павешала ўсіх...”
У іншых гарадах Гарадзеншчыны не страйкавалі. Толькі ў Слоніме паведамілі, што рыхтуюцца да страйку, які адбудзецца 15 сьнежня.
Пытаюся — чаму яны вырашылі сёньня страйкаваць?
Спадар: “З Новага году індывідуальны прадпрымальнік пры ўвозе тавару павінен мець увесь пакет дакумэнтаў, як юрыдычная асоба. Зразумела, што на Чаркізаўскім рынку, адкуль мы возім тавар, нам іх ніхто ня дасьць”.
Карэспандэнт: “Я бачу, што страйк падтрымліваюць ня ўсе прадпрымальнікі, некаторыя працуюць...”
Спадарыня: “У нас вельмі разрозьнены народ, замест таго, каб быць усім разам. Нас гэта вельмі абурае: чаму мы ўсе разам ня можам адстаяць сваіх патрабаваньняў...”
Спадар: “Дзясятая частка працуе. Ну што ж, няхай працуюць, гэта іх асабістая справа, хай зарабляюць”.
Некаторыя прадпрымальніцы кажуць, што крызіс ужо адчувальна закрануў прадпрыемствы ў горадзе, а ўлады хочуць загубіць і іхны бізнэс.
Спадарыня: “У многіх сем’ях цяпер мужыкі звальняюцца з заводаў, у нашай сям’і дваіх скарацілі. І што рабіць, толькі на прадпрымальніцтве жыць? А калі яго прыкрыюць, то што нам рабіць, пабірацца?”
Другая спадарыня: “Такія ўмовы ствараюць, што працаваць немагчыма наагул”.
Я падышоў да ралеты, дзе мужчына прадае сантэхніку й будаўнічыя матэрыялы. Пытаюся — чаму ён не падтрымлівае страйку?
Спадар: “Таму што калі ў нас былі праблемы з будматэрыяламі, нас ніхто не падтрымліваў, дык цяпер і я нікога не павінен падтрымліваць...”
Пытаюся мінакоў на рынку: як яны ставяцца да страйку прадпрымальнікаў, ці падтрымліваюць страйкоўцаў?
Спадар: “Я падтрымліваю тых, хто сёньня страйкуе, бо іх ужо загналі ў кут. А калі мы ня будзем у такіх сытуацыях адзін аднаго падтрымліваць, то працягнем ногі”.
Спадарыня: “Купіць за рубель, а прадае за два — дык як такіх падтрымліваць? Я такіх ненавіджу, я б іх павешала ўсіх...”
У іншых гарадах Гарадзеншчыны не страйкавалі. Толькі ў Слоніме паведамілі, што рыхтуюцца да страйку, які адбудзецца 15 сьнежня.
