Карэспандэнтка: “Як вы будзеце сьвяткаваць 90-я ўгодкі абвяшчэньня Беларускай Народнай Рэспублікі?”
“Сьвяткаваць 25 сакавіка я буду традыцыйна. Натуральна, што я прыйду на плошчу Якуба Коласа. І калі ў мяне будзе такая магчымасьць, то пасьля мы будзем сьвяткаваць у мяне ў хаце разам з усёй сям’ёй. Я вельмі спадзяюся, што дажыву да таго часу, калі гэта будзе сьвятам усяго майго народу. Бо больш сур’ёзнай даты ў ХХ стагодзьдзі ў нашай нацыі няма”.
Карэспандэнтка: “Што для вас гэтая дата і сьвята абвяшчэньня БНР?”
“Для мяне гэта дата ня толькі абвяшчэньня нашай дзяржаўнасьці ў ХХ стагодзьдзі, але гэта таксама дата, асьвечаная нашымі шматлікімі змагарамі. Бо я ніколі не забуду ўспамінаў нашых эмігрантаў, у якіх распавядалася, што 25 сакавіка 1940 году аднаго беларуса так зьбілі ў вілейскай турме, што ён ня мог гаварыць. Адзінае, што ён мог зрабіць — гэта напісаць на пыле камэрнага вакна лічбу 25. Я ведаю найноўшую гісторыю нашай краіны, я ведаю, якія намаганьні даводзілася прыкладаць беларускім патрыётам, каб гэтая дата заставалася на менскіх вуліцах. Для мяне гэта таксама вельмі важна”.
