Беларускае рэха маскоўскай «голай вечарынкі». Хто цяпер сапраўдныя героі нашага часу?

Сьцісла:

• Улады Беларусі люстрана паўтараюць расейскі інфармацыйны парадак дня.
• Разгон «хэнтай-вечарынкі» ў Менску — гэта дэманстрацыя таго, што ідэалягема «рускага сьвету» з апорай на «традыцыйныя каштоўнасьці» ў Беларусі рэалізуецца больш эфэктыўна, чым у самой Расеі.
• Сам факт правядзеньня «голай вечарынкі» падрывае фундамэнтальныя ідэалягічныя ўстаноўкі наконт захаваньня ў Расеі «традыцыйных каштоўнасьцяў».
• Прыкмета таталітарнай дзяржавы — гэта кантроль за прыватным жыцьцём грамадзян.

Рэакцыя, палітычнае рэха «голай вечарынкі» расейскіх зорак шоў-бізнэсу адгукнулася ня толькі ў Расеі. Гэтае рэха ў розных варыяцыях дакацілася і да Беларусі.

Напрыклад, прапагандыст Russia Today Канстантын Прыдыбайла распаўсюдзіў грубы фэйк: апублікаваў фатаздымак нібыта з «голай вечарынкі» ў штабе БНФ у 90-я гады. Насамрэч гэта мантаж з здымка, зробленага ў Расеі шмат гадоў таму.

А сілавікі ў Беларусі разагналі «хэнтай-вечарынку» моладзі. Хэнтай — жанр японскай анімацыі и коміксаў з эратычнай і парнаграфічнай тэматыкай. Затрымалі каля 10 чалавек.

Тое, што беларускія ўлады люстрана паўтараюць расейскі інфармацыйны парадак дня, даўно вядома. То Аляксандар Лукашэнка ўручае Рыгору Аазаронку вагнэраўскую кувалду. То сынхронна прымаюцца законы, скіраваныя супраць «прапаганды ЛГБТ».

У гэтым выпадку адметная хуткая рэакцыя сілавікоў на «хэнтай-вечарынку», хоць раней на такія імпрэзы не зьвярталі асаблівай увагі. Важна было прадэманстраваць публіцы, што ў Беларусі «ня рыпнесься»: тут, у адрозьненьне ад Расеі, парадак, такія голыя вечарынкі ці немагчымыя, ці яны хутка спыняюцца АМАПам. А прапагандуецца тым часам навагодні баль з удзелам Лукашэнкі і вышэйшых чыноўнікаў, дзе ўсе ва ўрачыстых строях. Гэта дэманстрацыя таго, што ідэалягема «рускага сьвету» з апорай на «традыцыйныя каштоўнасьці» ў Беларусі рэалізуецца лепш, чым у самой Расеі. Там «голая вечарынка», а тут сілавы разгон «непатрэбства» і навагодні баль. Ацаніце кантраст.

Але вернемся да грамадзка-палітычнага фэномэну «голай вечарынкі» ў Расеі і ўсіх акалічнасьцяў, зьвязаных зь ёю. Гаворка нават не пра сам факт, а пра рэакцыю на яго. Тут шмат аспэктаў.

Гэта і спроба пераключыць увагу грамадзтва, адцягнуць яе ад непрыемных пытаньняў, зьвязаных з хадой вайны супраць Украіны.

Сам гэты выпадак падрывае фундамэнтальныя ідэалягічныя ўстаноўкі, якія імкнецца трансьляваць Крэмль. Бо пачынаючы глябальную канфрантацыю з ЗША і ЭЗ, Масква тлумачыць яе несумяшчальнасьцю каштоўнасных прынцыпаў. Крэмль разглядае цяперашнюю вайну з Украінай і Захадам як экзыстэнцыйны канфлікт цывілізацый. Маўляў, гаворка ня толькі пра NATO і «нацызм» ва Ўкраіне. Тут стаўкі вышэйшыя. Ідзецца пра барацьбу бездухоўнай, маральна разбэшчанай «Гейропы» з «рускім сьветам», які грунтуецца на «традыцыйных каштоўнасьцях», хрысьціянскай маралі, дзе не прызнаюць ЛГБТ ды іншых лібэральных ідэй. Вайна ва Ўкраіне — гэта барацьба за ўратаваньне сьвету ад заходняга вычварэнства. Ні больш ні менш. Гаворка, па сутнасьці, пра расейскае мэсіянства сусьветна-гістарычнага маштабу.

І раптам у самы разгар гэтай экзістэнцыйнай барацьбы Крэмль атрымлівае такі ўдар у сьпіну. Ледзьве ён пасьпеў пераварыць «здраду» легендаў расейскага шоў-бізнэсу Алы Пугачовай і Максіма Галкіна, як іншыя зоркі мас-культуры, своеасаблівыя мясцовыя «іконы стылю», зьдзейсьнілі ўчынак, які разбурае ўсю міталягему пра славутую расейскую духоўнасьць і традыцыйныя каштоўнасьці. Адсюль такая рэакцыя афіцыёзнай «грамадзкасьці», прымус да пакаяньня (тут ужо нешта пазнавальна беларускае). Цяпер у якасьці «працы над памылкамі» ўсім удзельнікам «голай вечарынкі», верагодна, давядзецца ехаць з канцэртамі на Данбас і ў Крым.

І яшчэ адзін аспэкт. Кантроль за прыватным жыцьцём людзей — гэта такі маркер, індыкатар таталітарнай дзяржавы. Як пісаў вядомы расейскі публіцыст, паэт Дзьмітрый Быкаў, «наша духоўнасьць чамусьці заўсёды забараняльная, а барацьба зь бездухоўнасьцю непазьбежна перарастае ў пагром».

Як толькі дзяржава пачынае барацьбу з ЛГБТ пад выглядам змаганьня з «прапагандай нетрадыцыйнай сэксуальнай арыентацыі», можна пэўна сьцьвярджаць: адбываецца рух да таталітарызму.

Вельмі адметна, як у Беларусі «інфаказачка» Вольга Бондарава зацята змагаецца з праявамі нетрадыцыйнай культуры. Апошнім разам яна прычапілася да выявы сьнегавіка на Галоўпаштамце, назваўшы яго «элгэбэтэшным старыканам». Вось яна, сапраўдная гераіня нашага часу, а ня нейкія там Кіркораў, Лаліта ці Ксенія Сабчак.