Лета Дзьмітрыя Плакса: «Вольны час немагчыма адрозьніць ад працы»

Дзьмітры Плакс.

Лета: мастацтва адпачынку. Адказы і парады.

Дзьмітры Плакс — пісьменьнік, перакладчык, журналіст, радыёпрадусар. Нарадзіўся ў Менску. Жыве і працуе ў Стакгольме. Стваральнік беларускай службы Радыё Швэцыі (2004-2009).

Як вы праводзіце гэтае лета?

Саўнддызайнэр Ян Троян, пісьменьнік Дзьмітры Плакс і прадзюсэрка Віола Ежкава ў студыі Чэскага радыё ў Празе.

Гэтае лета я праводжу ў працы. Быў у адпачынку тыдзень зь невялікім, езьдзіў да мамы і сястры ў ЗША. На поўначы Швэцыі ўдзельнічаў у літаратурным фэстывалі. Быў у Празе, рабіў праект для чэскага радыё. Потым еду ў Маскву на сэмінар для пісьменьнікаў і перакладчыкаў, а таксама прэзэнтацыю скандынаўскага нумару часопісу «Иностранная литература», дзе ёсьць пераклад, які я зрабіў. Такім чынам гэта працоўнае лета.

Які ваш найлепшы летні ўспамін зь дзяцінства?

Гэта цяжка апісальны, пачуцьцёвы ўспамін. На дзень нараджэньня я атрымаў ад маці ў падарунак новы спартовы касьцюм сіняга колеру, польскай ці румынскай вытворчасьці, з матэрыялу, які тады ў народзе называўся элястыкам. Гэты касьцюм меў адметны, вельмі плястыкавы пах. Мне тады было восем гадоў. Я памятаю, як я гэты касьцюм апранаю і выходжу з дому. Там, дзе я жыў, па другі бок праз дарогу было вялікае поле. Я іду ў гэтым касьцюме на гэтае поле, дзе такая маладая трава на пачатку чэрвеня. І кладуся ў гэтую сьветла-зялёную з адметным пахам траву, ляжу, гляджу на неба і чую, як нейкія мошкі нада мной лятаюць... Гэта было адчуваньне поўнага шчасьця і гармоніі.

Што вы заўсёды бераце з сабой?

У адпачынак я вельмі рэдка ежджу. У падарожжы бяру з сабой... Мусіў бы адказаць кнігу, але не. Я бяру звычайна з сабой нейкія дробязі, якія для мяне важныя. Заплечнік, у які я магу пакласьці нейкія рэчы, нешта, што робіць маю паездку зручнай. Зручны абутак абавязкова.

Якую музыку вы слухаеце, якія кнігі чытаеце?

Дзьмітры Плакс, Бахар Парс і Мікаэль Юхансан у студыі Швэдзкага радыё, верасень 2016. Фота: Кайса Стоп

Паколькі у мяне такая праца, якая не дае вольнага часу ці вольны час немагчыма адрозьніць ад працы, то я звычайна чытаю і слухаю тое, што так ці інакш зьвязана з тым, над чым працую. Я вельмі даўно браў нешта пачытаць са спартовага інтарэсу. Звычайна слухаю і чытаю тое, што зьвязана з працай.

Ці адключаеце вы тэлефон і інтэрнэт у адпачынку?

Дзьмітры Плакс на сустрэчы з журналістамі зь Беларусі, Швэдзкае радыё, люты 2017. Фота: Барыс Гарэцкі

Не. Я — чалавек, які вырас у атмасфэры інфармацыйнай ізаляцыі за савецкім часам. З аднаго боку я дагэтуль не прызвычаіўся, што па тэлефоне можна пазваніць, калі ён у цябе ў кішэні. І гэтая магчымасьць сувязі для мяне вельмі важная. А раптам пазвоняць зь міністэрства. (Сьмяецца) Я вельмі залежу ад інфармацыі і мушу атрымліваць інфармацыю ўвесь час. Магчымасьць спажываць свабодную інфармацыя да цяперашняга часу ёсьць пэўным цудам.

Што вы дазваляеце сабе толькі ў адпачынку?

Спаць.

Ваша парада на адпачынак

Я не люблю даваць парады, але — высыпацца.

Лета Паўла Кірылёнка: Адпачывайце як мага часьцей

Лета Мікалая Халезіна: Дазваляем сабе выходзіць да мора з бутэлькай добрага віна

Лета Юліі Цімафеевай: Заўсёды маю з сабой фотаапарат

Лета Віктара Марціновіча: «Кідайце ўсё і да бліжэйшага месца з вадой і соснамі»

Лета Глеба Лабадзенкі: «Я зразумеў, што Беларусь бясконцая»

Лета Міхала Сьцепанюка: «Паспрабаваць адключыцца ад усіх фэйсбукаў»

Лета Сьвятланы Алексіевіч: «Абажаю жыць у сябе за горадам»

Лета Альгерда Бахарэвіча: «Вандроўкі робяць нас свабоднымі. Bu samoje!»

Лета Алеся Дзянісава: «Dzieciuki запісваюць новы альбом»

Лета Ганны Кандрацюк: «У падарожжа бяру малітоўнік і мапу»

Лета Тацяны Караткевіч: «За дзень накручваю на ровары ад 20 да 50 кілямэтраў»

Лета Кацярыны Сумаравай: «Не ўяўляю адпачынак без этудніка і палотнішчаў»

Лета Джона Пазьняка: «Навучыўся пакаваць у валізку ня больш за 8 кг»

Лета Вальжыны Морт: «Які ў сыцылійскіх бюракратаў прыгожы почырк!»

Лета Юрыя Зісера: «Алексіевіч можна бясконца чытаць і перачытваць»

Лета Анатоля Лябедзькі: «Застаюцца ўспаміны, хто клайпэдзкі дурань, хто палангаўскі»

Лета Аляксандра Класкоўскага: «Зноў круцім пэдалі»

Лета Аляксандра Мілінкевіча: «У Берштах інтэрнэт хутчэйшы, чым у Варшаўскім ўнівэрсытэце»

Лета Аляксея Хацкевіча: «Мне дастаткова спальніка і банкаўскай карткі»

Лета Міхаэля Сэндэра: «Кароткі адпачынак — не адпачынак, а стрэс»

Лета Сяргея Далідовіча: «Пакінуўшы спорт, трэную дачок»

Лета Барыса Штэрна: «Я б параіў падарожнікам Лёндан»

Лета Меліты Станюты: «Бяз кнігі за мяжой — як бяз пашпарта»

Лета Паўліны Цімохінай: «Дазвольце сабе рабіць тое, што хочаце»

Лета Анастасіі Царук: «Раніцай бегаю ад 5 да 9 кілямэтраў»