Калі ўзяць сярэдняга эўрапейца, то для яго нормай будзе траціць на жытло ня больш за 30% сваіх грошай – кажа эканаміст Яраслаў Раманчук. Сярэдні беларус сёньня траціць на кватэру ўжо 18% з таго, што зарабляе. І гэта яшчэ ня скрайняя мяжа. Дзяржава ў найбліжшыя гады плянуе скарачаць перакрыжаванае субсыдаваньне. А гэта значыць, што будзе паступова падвышаць тарыфы на камуналку – пакуль насельніцтва ня стане аплачваць усё па рэальным кошце.
Ня дзіўна, што ў краіне нямала людзей за кватэру папросту ня плаціць. Паводле зьвестак Міністэрства жыльлёва-камунальнай гаспадаркі, амаль на 15% асабовых рахункаў ёсьць запазычанасьць. Гэтак званых злосных неплацельнікаў, якія ўхіляюцца ад платы больш за год, набярэцца прыблізна 5%.
Яраслаў Раманчук лічыць, што праблема тут ня толькі ў беднасьці людзей, але й у тым, што іх не прывучылі ўсе рахункі аплачваць своечасова.
(Раманчук: ) “Папросту людзі разумеюць гэтак: калі ня будуць плаціць, – зь імі нічога страшнага ня здарыцца. Яны баяцца толькі аднаго – каб ня выселілі з кватэры. А згодна з Жыльлёвым кодэксам, зрабіць гэтага ўлады ня могуць. Таму нашыя чыноўнікі ўлічваюць беднасьць хатніх гаспадарак і папросту пасіўна апускаюць рукі. Затое кампэнсуюць недахопы ў сваёй сыстэме праз больш высокія тарыфы й перакрыжаванае субсыдаваньне з іншых сэктараў.
Неплацельнікаў караюць пакуль ня надта каб жорстка: адлучаюць ваду, газ, электрычнасьць, не выдаюць даведак і пашпартоў. Але з хат не выганяюць. За апошнія паўтара года з прычыны неаплаты ў горшае й меншае плошчаю жытло шляхам абмену перасялілася 30 сямей. Толькі такога кансэнсусу могуць дасягнуць неплацельнікі й камунальныя службы. Кватэрнага фонду для прымусовага перасяленьня за няўплату ў Беларусі практычна няма, і такое надараецца хіба ў выключных выпадках.
Злосныя неплацельнікі – пераважна асобы сацыяльна неўладкаваныя. Найперш бедныя людзі, алькаголікі й наркаманы. Аднак бывае, што непрыемнасьці здараюцца й у людзей прыстойных. Напрыклад, гэтай вясной Зінаіда Ганчар атрымала позву ў суд, бо была вінавата камунальнікам каля 200 даляраў. Спадарыня Ганчар, дарэчы, мела свае прэтэнзіі да камунальных службаў – ЖЭС не зрабіў рамонту кватэры пасьля пажару, і таму колькі месяцаў запар яна не плаціла за жытло.
Ня дзіўна, што ў краіне нямала людзей за кватэру папросту ня плаціць. Паводле зьвестак Міністэрства жыльлёва-камунальнай гаспадаркі, амаль на 15% асабовых рахункаў ёсьць запазычанасьць. Гэтак званых злосных неплацельнікаў, якія ўхіляюцца ад платы больш за год, набярэцца прыблізна 5%.
Яраслаў Раманчук лічыць, што праблема тут ня толькі ў беднасьці людзей, але й у тым, што іх не прывучылі ўсе рахункі аплачваць своечасова.
(Раманчук: ) “Папросту людзі разумеюць гэтак: калі ня будуць плаціць, – зь імі нічога страшнага ня здарыцца. Яны баяцца толькі аднаго – каб ня выселілі з кватэры. А згодна з Жыльлёвым кодэксам, зрабіць гэтага ўлады ня могуць. Таму нашыя чыноўнікі ўлічваюць беднасьць хатніх гаспадарак і папросту пасіўна апускаюць рукі. Затое кампэнсуюць недахопы ў сваёй сыстэме праз больш высокія тарыфы й перакрыжаванае субсыдаваньне з іншых сэктараў.
Неплацельнікаў караюць пакуль ня надта каб жорстка: адлучаюць ваду, газ, электрычнасьць, не выдаюць даведак і пашпартоў. Але з хат не выганяюць. За апошнія паўтара года з прычыны неаплаты ў горшае й меншае плошчаю жытло шляхам абмену перасялілася 30 сямей. Толькі такога кансэнсусу могуць дасягнуць неплацельнікі й камунальныя службы. Кватэрнага фонду для прымусовага перасяленьня за няўплату ў Беларусі практычна няма, і такое надараецца хіба ў выключных выпадках.
Злосныя неплацельнікі – пераважна асобы сацыяльна неўладкаваныя. Найперш бедныя людзі, алькаголікі й наркаманы. Аднак бывае, што непрыемнасьці здараюцца й у людзей прыстойных. Напрыклад, гэтай вясной Зінаіда Ганчар атрымала позву ў суд, бо была вінавата камунальнікам каля 200 даляраў. Спадарыня Ганчар, дарэчы, мела свае прэтэнзіі да камунальных службаў – ЖЭС не зрабіў рамонту кватэры пасьля пажару, і таму колькі месяцаў запар яна не плаціла за жытло.
