Для большасьці эўрапейцаў белы бусел ёсьць культавай птушкай. Як іншыя народы беларусы склалі пра яго нямала мітаў. Напрыклад, пра шчасьце, якое прыходзіць у тыя хаты, дзе буслы зьвіваюць свае гнёзды.
Што да рэаліяў, то апошнім часам буслы зьвіваюць свае гнёзды ў нязвыклых месцах. Напрыклад, на слупах лініяў электраперадачаў. Нямецкі арнітоляг Кай -Міхаэль Томзэн тлумачыць: “Поймы рэкаў пачынаюць зарастаць травой. Буслы ня ў стане дабываць ежу для сваіх птахаў, а таму вымушаныя міграваць”. Навуковец мяркуе, што хуткім часам белым буслам, якія гняздуюцца ў раёне Эльбы можа стаць вельмі цесна і што ў пошуках сілкаваньня яны нават змогуць зьнішчыць іншыя віды. У гэтым сэнсе рост папуляцыі віда можа тоіць у сабе пэўную небясьпеку, -- лічыць арнітоляг Томзэн.
Тым часам ягоная беларуская калега Ірына Самусенка, якая рыхтавала для Гамбурскага кангрэсу зьвесткі па папуляцыі белага бусла ў Беларусі (аднак не змагла ўзяць удзел у форуме з-за праблемаў фінансаваньня), пераканая: для Ўсходняй Эўропы павелічэньне гэтага віду ёсьць пазытыўным фактарам. Белы бусел вельмі непераборлівая і ўсеядная птушка, якая дапамагае змагацца з тымі ж мышападобнымі грызунамі ці каларадскімі жукамі. Падобна эўрапейскім буслам, беларускія таксама сьхільныя да масавай зьмены месцаў гнездаваньня.
(Самусенка: ) “Гэты працэс справаканы чалавекам. Буслы прылятаюць, ім трэба вырошчваць птушанят. Таму яны і мігруюць у населенныя пункты да людзей. Тут папуляцыя бусла расьце, а ў поймах рэкаў, наадварот, зьмяншаецца”
Паводле Ірыны Самусенкі да меліярацыі і Чарнобыля, пойма Прыпяці была для беларускіх буслоў такім жа любімым месцам, што і пойма Эльбы для буслоў нямецкіх. Птушкі пакідаюць свае традыцыйныя гнёзды на высахлых з–за меліярацыі дрэвах, а замест гэтага гняздуюцца на ЛЭПах, сьведчыць беларуская вучоная.
Як лічыць Ірына Самусенка, рост папуляцыі белага бусла мае ў кожным рэгіёне свае прычыны. Калі гаварыць пра Беларусь, то 2005 год, калі праводзіліся асноўныя падлікі, стаў для буслоў спрыяльным у зьвязку з неблагім ураджаем ды добрай зімоўкай у Афрыцы. Не ў апошнюю чаргу, паказчыкі росту папуляцыі зьвязаныя з увядзеньнем больш дасканалай сістэмы падлікаў гнездаваньня. Дзесяць год таму лічбы вызначаліся выключна шляхам апытаньня мясцовых жыхароў, а таму былі ня самымі дакладнымі.
Што да рэаліяў, то апошнім часам буслы зьвіваюць свае гнёзды ў нязвыклых месцах. Напрыклад, на слупах лініяў электраперадачаў. Нямецкі арнітоляг Кай -Міхаэль Томзэн тлумачыць: “Поймы рэкаў пачынаюць зарастаць травой. Буслы ня ў стане дабываць ежу для сваіх птахаў, а таму вымушаныя міграваць”. Навуковец мяркуе, што хуткім часам белым буслам, якія гняздуюцца ў раёне Эльбы можа стаць вельмі цесна і што ў пошуках сілкаваньня яны нават змогуць зьнішчыць іншыя віды. У гэтым сэнсе рост папуляцыі віда можа тоіць у сабе пэўную небясьпеку, -- лічыць арнітоляг Томзэн.
Тым часам ягоная беларуская калега Ірына Самусенка, якая рыхтавала для Гамбурскага кангрэсу зьвесткі па папуляцыі белага бусла ў Беларусі (аднак не змагла ўзяць удзел у форуме з-за праблемаў фінансаваньня), пераканая: для Ўсходняй Эўропы павелічэньне гэтага віду ёсьць пазытыўным фактарам. Белы бусел вельмі непераборлівая і ўсеядная птушка, якая дапамагае змагацца з тымі ж мышападобнымі грызунамі ці каларадскімі жукамі. Падобна эўрапейскім буслам, беларускія таксама сьхільныя да масавай зьмены месцаў гнездаваньня.
(Самусенка: ) “Гэты працэс справаканы чалавекам. Буслы прылятаюць, ім трэба вырошчваць птушанят. Таму яны і мігруюць у населенныя пункты да людзей. Тут папуляцыя бусла расьце, а ў поймах рэкаў, наадварот, зьмяншаецца”
Паводле Ірыны Самусенкі да меліярацыі і Чарнобыля, пойма Прыпяці была для беларускіх буслоў такім жа любімым месцам, што і пойма Эльбы для буслоў нямецкіх. Птушкі пакідаюць свае традыцыйныя гнёзды на высахлых з–за меліярацыі дрэвах, а замест гэтага гняздуюцца на ЛЭПах, сьведчыць беларуская вучоная.
Як лічыць Ірына Самусенка, рост папуляцыі белага бусла мае ў кожным рэгіёне свае прычыны. Калі гаварыць пра Беларусь, то 2005 год, калі праводзіліся асноўныя падлікі, стаў для буслоў спрыяльным у зьвязку з неблагім ураджаем ды добрай зімоўкай у Афрыцы. Не ў апошнюю чаргу, паказчыкі росту папуляцыі зьвязаныя з увядзеньнем больш дасканалай сістэмы падлікаў гнездаваньня. Дзесяць год таму лічбы вызначаліся выключна шляхам апытаньня мясцовых жыхароў, а таму былі ня самымі дакладнымі.
