Дзень добры! Вось як выглядаў дзень 28 сакавіка розных гадоў мінулага ў публікацыях беларускіх газэтаў.
“Бацькаўшчына” на гэтым тыдні 1957 году зьвяртаецца да часопіса “Камуніст Беларусі”: “Галоўны партыйны ворган адкрыта прызнаецца: “Знайшлося сярод студэнцкае моладзі шмат такіх, якія падпадаюць пад уплыў варожай прапаганды… Яны крытыкуюць наш сацыялістычны лад, загражаюць існуючаму парадку і іхным прынцыпам… Яны малююць савецкую запраўднасьць у чорных хварбах… Такога роду зьявішчы можна заўважыць асабліва сярод некаторай катэгорыі інтэлігенцыі, а асабліва сярод студэнцкай моладзі. Шырыцца там іржа нігілізму і шкоднае крытыканцтва”.
“Вечерний Минск” у 1987 годзе друкуе адказ на запыт адносна магчымага адкрыцьця ў Менску рэчавага рынку: “Арганізоўваць рэчавы рынак у сталічным горадзе нямэтазгодна, таму што гэта выкліча прыток насельніцтва з бліжэйшых населеных пунктаў і іншых раёнаў краіны, будзе спрыяць распаўсюду розных нэгатыўных зьяваў і адмоўна адаб’ецца на падтрыманьні ўзорнага грамадзкага парадку ў горадзе”.
Уладзімер Мацкевіч на старонках “Имени” ў 1997 годзе прагназуе: “Новы лідэр павінен быць у нечым падобны да Лукашэнкі, а ў нечым — быць ягонай поўнай супрацьлегласьцю. Я думаю, што наступны лідэр зьявіцца гэтак жа нечакана, але ён павінен быць падрыхтаваны да таго, каб выскачыць з канапель. Ён будзе не прастанародным дэмагогам, а рафінаваным інтэлігентам. Агульнай у іх павінна быць воля да ўлады. Новы лідэр ня зьявіцца на хвалі народнай любові. Дэмакратычных спосабаў узяць уладу сёньня няма. Таму заручацца народнай любоўю ня трэба. Сытуацыю вырашыць толькі Менск”.
“Бацькаўшчына” на гэтым тыдні 1957 году зьвяртаецца да часопіса “Камуніст Беларусі”: “Галоўны партыйны ворган адкрыта прызнаецца: “Знайшлося сярод студэнцкае моладзі шмат такіх, якія падпадаюць пад уплыў варожай прапаганды… Яны крытыкуюць наш сацыялістычны лад, загражаюць існуючаму парадку і іхным прынцыпам… Яны малююць савецкую запраўднасьць у чорных хварбах… Такога роду зьявішчы можна заўважыць асабліва сярод некаторай катэгорыі інтэлігенцыі, а асабліва сярод студэнцкай моладзі. Шырыцца там іржа нігілізму і шкоднае крытыканцтва”.
“Вечерний Минск” у 1987 годзе друкуе адказ на запыт адносна магчымага адкрыцьця ў Менску рэчавага рынку: “Арганізоўваць рэчавы рынак у сталічным горадзе нямэтазгодна, таму што гэта выкліча прыток насельніцтва з бліжэйшых населеных пунктаў і іншых раёнаў краіны, будзе спрыяць распаўсюду розных нэгатыўных зьяваў і адмоўна адаб’ецца на падтрыманьні ўзорнага грамадзкага парадку ў горадзе”.
Уладзімер Мацкевіч на старонках “Имени” ў 1997 годзе прагназуе: “Новы лідэр павінен быць у нечым падобны да Лукашэнкі, а ў нечым — быць ягонай поўнай супрацьлегласьцю. Я думаю, што наступны лідэр зьявіцца гэтак жа нечакана, але ён павінен быць падрыхтаваны да таго, каб выскачыць з канапель. Ён будзе не прастанародным дэмагогам, а рафінаваным інтэлігентам. Агульнай у іх павінна быць воля да ўлады. Новы лідэр ня зьявіцца на хвалі народнай любові. Дэмакратычных спосабаў узяць уладу сёньня няма. Таму заручацца народнай любоўю ня трэба. Сытуацыю вырашыць толькі Менск”.
