Першыя агульнанацыянальныя выбары ў краіне з таго часу, як Борыс Джонсан атрымаў пераканаўчую перамогу над торы ў 2019 годзе, адбываюцца пасьля нечаканага закліку прэмʼер-міністра Рышы Сунака правесьці іх на шэсьць месяцаў раней, чым патрабавалася, піша агенцтва AFP.
Ягоная ініцыятыва, падобна, абернецца ўражальнымі адваротнымі наступствамі: апытаньні грамадзкай думкі на працягу шасьцітыднёвай кампаніі (і на працягу апошніх двух гадоў) сьведчылі пра цяжкую паразу ягонай правай партыі.
Гэта амаль напэўна зрабіла б 61-гадовага лідэра Лейбарысцкай партыі Кейра Стармэра на Даўнінг-стрыт лідэрам найбуйнейшай партыі ў парлямэнце.
Паводле прагнозаў, левацэнтрысцкая Лейбарысцкая партыя выйграе свае першыя ўсеагульныя выбары з 2005 году ў гістарычных маштабах, пры гэтым шквал апытаньняў напярэдадні выбараў прагназуе яе самую буйную перамогу ў гісторыі.
Але Стармэр нічога не прымаў як належнае, заклікаючы выбарнікаў не заставацца дома. «Будучыня Брытаніі на коне, — сказаў ён. — Але перамены адбудуцца толькі ў тым выпадку, калі вы прагаласуеце за іх».
Галасаваньне пачалося ў 7:00 раніцы на больш як 40 тысячах выбарчых участках па ўсёй краіне: ад царкоўных заляў, грамадзкіх цэнтраў і школ да больш незвычайных месцаў, такіх як пабы і нават на караблі.
У 22:00 вяшчальнікі абʼявяць экзыт-полы, якія звычайна даюць дакладную карціну таго, як выступілі асноўныя партыі.
Вынікі з 650 акруг Вялікай Брытаніі прыходзяць усю ноч, і чакаецца, што партыя-пераможца атрымае 326 месцаў (парог для парлямэнцкай большасьці) да сьвітаньня ў пятніцу.
Апытаньні грамадзкай думкі мяркуюць, што выбарнікі пакараюць торы пасьля 14 гадоў часта хаатычнага праўленьня і могуць зрынуць шэраг міністраў ураду, пры гэтым сьведчаць, што нават сам Сунак можа быць у небясьпецы.
Гэта зрабіла б яго першым дзейным прэмʼер-міністрам, які не захаваў сваё месца на ўсеагульных выбарах.
«Я цаню, што людзі не задаволеныя нашай партыяй, — прызнаў ён у сераду. — Але заўтрашняе галасаваньне... гэта галасаваньне аб будучыні».
Калі прагнозы апраўдаюцца, Сунак у пятніцу наведае кіраўніка дзяржавы караля Карла III, каб падаць у адстаўку з пасады прэмʼер-міністра.
Неўзабаве пасьля гэтага Стармэр можа сустрэцца з манархам, каб прыняць яго запрашэньне ўзначаліць наступны ўрад і стаць прэмʼер-міністрам.
Ён паабяцаў «дзесяцігодзьдзе нацыянальнага абнаўленьня», але перад ім стаіць няпростая задача ажывіць слабыя дзяржаўныя службы і эканоміку, якая ў стагнацыі.
Форум