«Гэта такая зацяжная вайна зараз, сытуацыя на фронце неспрыяльная, на мой погляд, для Ўкраіны, трэба працягваць ваенна-эканамічную і гуманітарную падтрымку Ўкраіны. Украіна не павінна прайграць у гэтай вайне», —заявіла журналістка. Яна таксама лічыць, што неабходна ўводзіць санкцыі супраць тых, хто падтрымлівае вайну.
Нямцова таксама пракамэнтавала сьмерць Навальнага ў калёніі асаблівага рэжыму «Палярны воўк» у Ямала-Ненецкай аўтаномнай акрузе. Нямцова лічыць, што палітык быў забіты, а ўлады не аддаюць цела, бо баяцца, што напярэдадні выбараў на пахаваньне могуць прыйсьці сотні тысяч людзей.
«Гэта зусім нейкая жахлівая, сюррэалістычная, я сказала б, паганская гісторыя вакол цела Аляксея Навальнага. Такое адчуваньне, што Уладзімір Пуцін баіцца мёртвага Навальнага ня менш, чым ён баяўся жывога Навальнага», — сказала Нямцова.
Адказваючы на пытаньне, ці зможа Навальная кансалідаваць расейскую апазыцыю, Жана Нямцова адзначыла:
— Мне вось такое пытаньне задавалі зараз у сувязі з тым, што Юлія заявіла аб тым, што яна працягне справу свайго мужа Аляксея Навальнага, усе сталі казаць аб жаночым лідэрстве, а ці будуць сурʼёзна ўспрымаць ці несурʼёзна. Я кажу: «Вы разумееце, ужо ўсё роўна, жанчына ці мужчына, вялізная колькасьць людзей стамілася ад праўленьня Пуціна». Тое, што было, напрыклад, у Беларусі тады, проста людзі ўжо стаміліся ад гэтага, яны гатовы выбраць любога чалавека, які прадстаўляе альтэрнатыву. Таму ўвесь гэты дыскурс сурʼёзна будуць яе ўспрымаць ці несурʼёзна....
Людзі жадаюць альтэрнатыву нейкую ўбачыць і нейкую надзею. Таму што мне вельмі спадабалася, я зараз працытую гэта, я чытала ў Рыгора Юдзіна, гэта расейскі сацыёлаг. Ён сказаў, што ўся палітыка будуецца вакол двух афэктаў: страх і надзея. Пуцін рэпрэзентуе і прадстаўляе страх, Навальны ўяўляў надзею. І людзі, вядома, жадаюць бачыць чалавека, які ўяўляе для іх надзею...
— Я хутчэй нават не аб гендэры. Тут у мяне ўвогуле пытаньняў няма. Я хутчэй пра тое, ці зможа яна па тых якасьцях, якія вы бачылі ў ёй, стаць ня жонкай Аляксея Навальнага, а Юліяй Навальнай. Вам жа таксама знаёма.
— Яна і так Юлія Навальная ўжо. Мне здаецца, яна Юлія Навальная. Гэта адбылося, калі яна выратавала свайго мужа. Яна гэта зрабіла самастойна, і яна стала Юліяй Навальнай. Таму, мне здаецца, у гэтых адносінах у яе не павінна быць сурʼёзных праблем. Са мной складаней.
— Вы заўважылі, дарэчы, што я не прадставіла вас дачкой Барыса Нямцова?
— Я зараз сама ж павінна расказаць пра гэта. Са мной неяк па-іншаму атрымалася: вось дачка свайго бацькі, і ўсё — і нікуды ты ад гэтага не дзенесья. Я не ведаю чаму: абставіны іншыя, магчыма, былі, тое, што я доўгі час займаюся захаваньнем спадчыны свайго бацькі. І ў рэшце я таксама ўнесла свой уклад у свой імідж, я ж кнігу напісала «Дачка свайго бацькі» і зараз скарджуся: «Давайце вы не будзеце мяне так прадстаўляць». Вядома, гэта не зьяўляецца маёй прафэсійнай ідэнтыфікацыяй, і я вельмі ўдзячная вам, што вы мяне так не ўяўляеце, таму што я, мусіць, не ў гэтай якасьці выступаю ў вас праз 9 гадоў пасьля забойства. Мне падаецца, у Юліі якраз такой праблемы няма. Ці яна вельмі нязначная. А вось Сьвятлана Ціханоўская, што далёка хадзіць, глядзіце, яна «ужо ня жонка».
