Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Ня стала паэта і грамадзкага актывіста гарадзеншчыны Анатоля Валюка. Яму быў 61 год


Сьвіслач, акцыя ўшанаваньня братоў Каліноўскіх, якую ладзіў Анатоль Валюк, 2012 год. Архіўнае фота
Сьвіслач, акцыя ўшанаваньня братоў Каліноўскіх, якую ладзіў Анатоль Валюк, 2012 год. Архіўнае фота

У Сьвіслачы памёр Анатоль Валюк – шматгадовы лідэр нацыянальна-дэмакратычнага кола гораду, арганізатар штогадовых ушанаваньняў памяці братоў Каліноўскіх, куды зьяжджаліся людзі з усёй краіны, паэт.

Пра ягоную сьмерць паведаміў у Фэйсбуку літаратар Сяргей Чыгрын.

Анатоль Валюк нарадзіўся на Зэльвеншчыне, вучыўся ў Бабруйскай мастацкай вучэльні і на філялягічным факультэце Гарадзенскага ўнівэрсытэту, працаваў на Ваўкавыскім заводзе ліцейнага абсталяваньня, у МПМК-66, настаўнічаў на Зэльвеншчыне і Сьвіслаччыне, быў журналістам Сьвіслацкай раённай газэты. Выбіраўся дэпутатам райсавету. А ў пачатку 2000-х праз сваю грамадзкую дзейнасьць страціў працу ў школе.

Тады Анатоль Валюк у бюлетэні «Свой лад» надрукаваў артыкул пра тое, як у Сьвіслачы ўлады паставілі бюст Сталіна, назва публікацыі «Нэкрафілія ці «рэстаўрацыя сталінізму». Адразу ў школу прыйшла праверка. Прадстаўніца райана запатрабавала, каб Валюк прыбраў са сьцяны чаканку з гербам «Пагоня». Ён адмовіўся. Яму сказалі: працаваць у школе ты больш ня будзеш.

Давялося працаваць на будоўлях Масквы.

У Сьвіслачы яны зь сябрамі штогод ушаноўвалі памяць паўстанцаў 1863 году, іх судзілі, давалі штрафы, ягоным паплечнікам у гэтых акцыях быў пазьнейшы палітвязень Вітольд Ашурак.

Анатоль Валюк выдаў толькі адзін зборнік вершаў і перакладаў «Музыка вятроў» (2008). Аднак друкаваўся ў розных выданьнях. У вершы «Інсургенты» паэт напісаў:

Не, мы не разьбіты, мы шаблі, пістолі,
Яшчэ не паклалі ў апошнім баі.
Заўжды нагатову стаяць нашы коні,
Хапае запалу ў гарачай крыві.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG