2011
У 2011-м на дзень дурняў было не да жартаў. Яшчэ ня змоўкла рэха падзеяў 19 сьнежня 2010, яшчэ сядзелі ў турмах былыя прэзыдэнцкія кандыдаты. У тым годзе на падзею Юры Дракахруст адгукнуўся блогам:
«Сёлета такі год, калі ў дзень сьмеху не да сьмеху, як ніколі. Хаця... хіба скрозь сьлёзы, над абсурдам жыцьця»...
2013
Найперш мы правялі просты тэст на пачуцьцё гумару.
Пасьля мы вырашылі першакрасавіцкую тэму сур’ёзна: запыталіся ў вядомых людзей — ці купляліся яны на розыгрышы сяброў і калегаў. Самую забаўную гісторыю расказаў Станіслаў Шушкевіч.
2015
Год прэзыдэнцкіх выбараў, самых невыразных і незаўважных за ўсю іх гісторыю. Кампанія наблізілася да фазы вылучэньня кандыдатаў. Паводле нашых зьвестак, апазыцыя высунула жанчыну. І гэта была не Тацяна Караткевіч.
Але пачалі мы дзень больш сэнсацыйнай навіною.
2016
Пасьля адносна ціхіх выбараў грамадзкі клімат крыху памякчэў, і жартаваць на 1 красавіка перастала быць нечым недарэчным. Летам 2016-га ў Беларусі меліся зьявіцца пасьлядэнамінацыйныя грошы. Новых грошай ніхто яшчэ ня бачыў, таму тэма прайшла лёгка — пасьля нават давялося дапісваць падрабязны дысклэймэр.
2017
Усплёск грамадзкага неспакою, спароджаны «дармаедзкім дэкрэтам», стаўся важнай падзеяй году, вакол якой грэх было не пажартаваць.
2018
Праз тыдзень пасьля адзначэньня 100-годзьдзя незалежнасьці Беларусі са шматтысячным сьвяткаваньнем пад Опэрным тэатрам у Менску можна было паверыць у што заўгодна, напрыклад у гэта (праўда, фоткі ў артыкуле выглядалі вельмі падазрона).
2019
Калі пераглядаць першакрасавіцкія публікацыі, шукаючы сярод іх жарты, кідаецца ў вочы, што часам бывае немагчыма сказаць — ці гэта жарт, ці абсурдная праўда. Апошнімі гадамі ў Беларусі адбывалася столькі абсурду, што чытач ужо прызвычаіўся да ўсяго. Напрыклад, да такога.
Або такога.
Зрэшты, мы зрабілі на гэтую тэму адмысловы тэст: паспрабуйце самі адрозьніць праўду ад жарту.
2020
У Беларусі, як і ва ўсім сьвеце, запанавала пандэмія, і ўсім зноў стала не да жартаў. І ўсё ж 1 красавіка людзі яшчэ ня страцілі пачуцьця гумару.
