У ведамстве заявілі, што тыя, што армянскія вайскоўцы, што засталіся ў Гадруце, займаліся «сабатажам», «тэрактамі», і гэта прывяло да гібелі чатырох азэрбайджанскіх вайскоўцаў.
Улады Армэніі абвінавацілі Азэрбайджан у парушэньні мірнага пагадненьня і назвалі тое, што здарылася, «правакацыяй».
Дамоўленасьці Азэрбайджану, Армэніі і Расеі аб спыненьні агню ў рэгіёне пачалі дзейнічаць 10 лістапада.
Тэрытарыяльная спрэчка паміж Армэніяй і Азэрбайджанам вакол Нагорнага Карабаху доўжыцца з канца 1980-х гадоў. Населеная пераважна этнічнымі армянамі Нагорна-Карабаская аўтаномная вобласьць пры падтрымцы Армэніі заявіла аб выхадзе з Азэрбайджанскай ССР, а ў верасьні 1991 году абвясьціла аб стварэньні «Нагорна-Карабаскай рэспублікі».
- За пэрыяд узброенага канфлікту 1988–1994 гадоў у сэпаратысцкім рэгіёне загінулі 30 тысяч чалавек. Нагорны Карабах і некалькі прылеглых да яго раёнаў Азэрбайджану перайшлі пад фактычны кантроль узброеных сілаў Армэніі. У выніку сотні тысяч чалавек, пераважна этнічныя азэрбайджанцы, сталі ўцекачамі і змушанымі перасяленцамі.
- «Нагорна-Карабаская рэспубліка» афіцыйна не прызнаная ніводнай зь дзяржаваў ААН, у тым ліку Армэніяй. У 1993 годзе ААН прыняла чатыры рэзалюцыі з патрабаваньнем вываду армянскіх войскаў з рэгіёну Карабаху і прызнаньнем тэрыторыі часткай Азэрбайджану.
Пасьля чарговага абвастрэньня сытуацыі ў канцы верасьня 2020 году Азэрбайджан вярнуў пад свой кантроль раёны вакол Нагорнага Карабаху і ўзяў старажытны і сымбалічна важны горад Шуша (у армянскім варыянце Шушы). На наступны дзень пасьля ўзяцьця Шушы прэм’ер-міністар Армэніі Нікол Пашыньян, прэзыдэнт Азэрбайджану Ільхам Аліеў і прэзыдэнт Расеі Ўладзімір Пуцін падпісалі мірнае пагадненьне аб спыненьні вайны ў рэгіёне.
Паводле ўмоваў, за Армэніяй і Азэрбайджанам замацаваныя тэрыторыі, на якіх знаходзіліся войскі на момант падпісаньня дакумэнту. Уздоўж лініі судакрананьня разьмешчаная міратворчая місія Расеі.
