29 чэрвеня каля 14:00 у Менску памерла беларуская журналістка, былая супрацоўніца Радыё Свабода Вольга Караткевіч.
Прычынай сьмерці стала цяжкае анкалягічнае захворваньне. Ёй было 43 гады.
Вольга Караткевіч нарадзілася 8 ліпеня 1972 году. Яна працавала на Радыё Свабода з 1996 па 2009 год. Усьвядоміла сябе беларускай дзякуючы Зянону Пазьняку.
Скончыла філялягічны факультэт БДУ. Пісала вершы і прозу на беларускай мове, перакладала з польскай і ангельскай. У журналістыцы з 1994 году, працавала ў тэлекампаніі «ФІТ», на Радыё 101.2, беларускай рэдакцыі Польскага Радыё, газэце «Наша Ніва».
Была сябрам Беларускай асацыяцыі журналістаў.
Вольга Караткевіч напісала кнігу казак «Жыве на сьвеце шчасьце: казкі для дзяцей і дарослых».
Рыгор Барадулін пра Вольгу Караткевіч (з кнігі "Дуліна ад Барадуліна)
У Вольгі энэргіі й клёку
Хапае, каб быць прэзыдэнтшаю,
Каб браць гарады не з наскоку,
Пярэчыць праменіста змроку,
А змрок, як знарок, ані меншае.
Абмытай пяшчотнай залеваю,
У сэксе ёй быць каралеваю!
Вольга Караткевіч на Свабодзе
Вольга Караткевіч, вядучая эфіру "Радыё Свабода" 24-га сакавіка 2006г. Разгон намётавага лягеру.
Павел Шарамет: «Галоўны варыянт Крамля — варыянт аб’яднаньня Інтэрвію з Паўлам Шарамэтам.
В.Корсак: «Да мяне ніколі ня чулі, што танец выкладаюць па-беларуску». Інтэрвію з Вольгай Корсак, чэмпіёнкай сьвету ў спартовых танцах)
Зянон Пазьняк: «Нацыяналізм і дэмакратыя — сынонімы» (Інтэрвію з Зянонам Пазьняком)
«З чаго пачынаецца Жодзіна». «Вольная студыя» з Андрэем Хадановічам
Максім Жбанкоў: «Усё, што я рабіў у розных сфэрах, было шляхам да маёй уласнай свабоды». Гутарка з культуролягам і кінааналітыкам Максімам Жбанковым
Мадлен Олбрайт: «Кожная асоба павінна мець магчымасьць ісьці так далёка, як дазваляе талент»
Швэдзкі перакладчык Стафан Скот пра Васіля Быкава
Ігар Кулей: “З прозьвішчам Кулей лягчэй, чым з прозьвішчам Мілінкевіч”
Зянон Пазьняк: я буду ўдзельнічаць у прэзыдэнцкіх выбарах 2006 году
ФОТАГАЛЕРЭЯ
Памяці Вольгі Караткевіч
Вольга Караткевіч. Дэмакрат (Са Слоўніку Свабоды)
На пытаньне: хто ты? беларускі апазыянэр сьціпла адкажа: дэмакрат. На пытаньне — хто ёсьць прычынай жабрацтва насельніцтва, вялікая частка апошняга, грэбліва названая дэмакратамі электаратам, упэўнена й адкажа -дэмакрат. У палітычных дэбатах каля гарадзкіх пад’ездаў і на вясковых лаўках беларускі люд чахвосьціць хвалёную заходнюю дэмакратыю, якая навязвае братам па славянскай крыві свае, прымітыўныя як гамбургер, дэмакратычныя стандарты. А таксама корміць тутэйшага дэмакрата, адзінай работай якога — ладзіць пэрфомэнсы каля менскага опэрнага тэатру ці дыскрэдытаваць палітыку дэмакратычна абранага першага прэзыдэнта Беларусі ў якім-небудзь Страсбуры.
Чаму на постсавецкай прасторы так ня любяць дэмакратаў? Таму што апроч «прыхільніка дэмакратыі» для савецкага чалавека дэмакрат быў яшчэ «чальцом буржуазнай дэмакратычнай партыі». У гэтым азначэньні тлумачальнага слоўніка слова «дэмакратычнай» дакладна саступае па экспрэсіі слову «буржуазнай». Да таго ж першыя пазытыўныя дэмакраты хутка станавіліся злодзеямі — дэмакрат Гарбачоў разваліў краіну, Шушкевіч яму дапамагаў, а таксама будаваў лецішча маладэмакратычным шляхам — нібыта краў цьвікі. Калі ж слова дэмакрат вымаўляецца невыразна, прыглушана ці сьцяўшы зубы, адразу адчуваецца перадсьмяротная артыкуляцыя камунізму.
Цяпер сярод беларусаў ёсьць нацыянальны дэмакрат, хрысьціянскі дэмакрат, сацыяльны дэмакрат і лібэральны дэмакрат. Усе абсалютна розныя. Спароджаныя адной кволай дэмакратыяй, таму павязаныя адной мэтай — хутчэй гэтую дэмакратыю аднавіць.
