Новую кнігу Ўладзімера Войнавіча «Малінавы пэлікан» абмяркоўваюць сам пісьменьнік, расейскі літаратурны крытык Андрэй Архангельскі і вядучая рускай Свабоды Алена Рыкаўцава.
Уладзімер Войнавіч: Я не зьбіраўся ў лоб праходзіцца па прэзыдэнту, таму што калі ў мяне ўзьнікае жаданьне што-небудзь сказаць у лоб, я кажу гэта. Напрыклад, я нядаўна зьвяртаўся да прэзыдэнта з нагоды Надзеі Саўчанкі, я інакш там выказваў свае адносіны да рэчаіснасьці. А тут справа ў тым, што ў дадзеным выпадку прэзыдэнт для мяне як адна з падставаў, як усе, што адбываецца ў Расеі — гэта падстава для таго, каб гэта ўсё адлюстраваць. Я паказваю не прэзыдэнта, ня Перлігоса, а нейкі сьвет, у якім адбываюцца вось такія рэчы, сьвет, у якім першая асоба дзяржавы павінна сядзець на яйках, таму што акрамя яго нават на яйках ніхто ня можа сядзець. Таму для мяне прэзыдэнт — гэта аддалены прататып, гэта нагода, як у таго ж Шчадрына... Можа быць, таксама павінен быў Шчадрын апісаць нейкага канкрэтнага цара ці каго, ён гэтага не рабіў. Усё ж я прэтэндую на некаторую мастацкасьць, я не апісваю канкрэтных людзей...
Цалкам інтэрвію чытаць тут.
