#Алексіевіч: Чарнобыльскі шлях — тое малое, што засталоя з супраціву таму, каб забыць Чарнобыль, каб збудаваць АЭС, нібы ў нас не было яго
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
#Алексіевіч "Для мяне загадка, чаму мае кнігі так дорага каштуюць у Беларусі. Мая дачка зарабляе 220. І ня зможа іх купіць"
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
Алексіевіч згадвае, што ўкраінскі прэзыдэнт хацеў зь ёй сустрэцца (ня змог, бо быў у Японіі), нямецкі прэзыдэнт зь ёй сустрэўся. А наш — не
Алексіевіч: «Вайна на Данбасе працягваецца. Расея ня хоча губляць Украіну. Але народ украінскі, нягледзячы на тое, што апрануты бядней за нас, скіраваны ў будучыню. Але украінскі народ не пагаджаецца, што там ідзе грамадзянская вайна. Кажуць: "Без Расеі мы б усё самі даўно вырашылі"».
Задаюць пытаньні прысутныя. На філязофскія пытаньні журналіста Зьмітра Лукашука з "Эўрарадыё", чаму кнігі Алексіевіч каштуюць дорага і ці варта было таго ўсё тое, што адбылося ва Ўкраіне, Сьвятлана адказала: «Калі б я ведала адказы на гэтыя пытаньні, я б была лідэрам нацыі»
«Тое, што робіць расейскае тэлебачаньне — гэта злачынства», — кажа #Алексіевіч, што да сытуацыі ва Ўкраіне
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
#Алексіевіч: У 90-х бегалі па плошчах, крычалі "Свабода! Свабода!" і думалі, што з гэтага яна нарадзіцца. Аказалася, гэта больш жорсткая рэч
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
#Алексіевіч: Кажуць "Пуцін-Пуцін", але чалавек зьверху акумулюе тое, што схаванае ў душы масаў. Так і ў нас: адзін чалавек накрыў гэты час.
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
#Алексіевіч "З народа можна зрабіць і дубіну, і ікону - гэта можна сказаць і пра беларусаў" Сьвятлана Алексіевіч
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
#Алексіевіч Журналістка Радые Свабода Аляксандра Дынько чытае ўрывак з кнігі "У вайны не жаночы твар" https://t.co/YmH9BrrHbN
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
#Алексіевіч Выступае Ўладзімер Арлоў https://t.co/ZrRJAJ9u53
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
«Ці выжыве кніга?» – спытаў Сяргей Навумчык у Сьвятланы Алексіевіч.
Алексіевіч згадала ў адказ, што за апошнія тры месяцы была ў пяці эўрапейскіх краінах і чула ад людзей, што «цяпер зноў час кнігі» – нават у больш тэхнічна прасунутых краінах.
«І ніхто ня можа знайсьці гэтаму тлумачэньня! Людзі зноў сталі чытаць кнігу, не электронную. Людзям патрэбная гэтая кніга. Я нават бачу гэта па сваіх накладах. Думаю, ня толькі «нобэлеанства« выканала сваю ролю, а меў ролю нейкі павеў, — мяркуе Алексіевіч. — Кніга пачала другое жыцьцё. Гэта кажуць выдаўцы, гэта кажуць пісьменьнікі. Думаю, у нас і не было такога разрыву».
#Алексіевіч "Я не настолька вар'ятка, каб сказаць, што я вялікія. Я ж адэкватны чалавек" - Сьвятлана пра Нобэлеўскую прэмію
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
Сяргей Навумчык: «Ведаеце, немагчыма захапіць краіну, у якой ёсьць ядзерная зброя. Я бачу пэўны сымбаль у тым, што Алексіевіч называе сваім настаўнікам Алеся Адамовіча — а Адамовіч найбольш актыўна выступаў за вывад ядзернай зброі, увогуле за бязьядзернасьць. Менавіта яна атрымала Нобэлеўскую прэмію. Вельмі цяжка ў наш час, інфармацыйны час, калі аўтарытэтнае слова вельмі шмат важыць… вельмі цяжка анэксаваць краіну з Нобэлеўскім ляўрэатам.
У гэтым сэнсе, як гэта парадаксальна ні прагучыць, Нобэлеўскі мэдаль роўны 40 ці 80, колькі ў нас іх было там, ядзерным боегалоўкам».
RT @vakalinovsky: #Алексіевіч : Межигорье, золотой батон, простыни с его портретами... Мы еще увидим и его простыни https://t.co/S0X4o7Vfvy
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
#Алексіевіч параўноўвае ўлады з домам Януковіча: зьнешне веліч, усярэдзіне залаты… батон. Кажа, мо такі дом з батонам і ў Беларусі пабачым
— Радыё Свабода (@svaboda) 14.4.2016
Калі прэзэнтоўвалі пераклад «Час сэканд-хэнд» на беларускую, урыўкі з кнігі зачытвала Народная артыстка Беларусі Зінаіда Бандарэнка. Тады ўзьнікла ідэя аўдыёкнігі. Цяпер яна ж, Зінаіда Бандарэнка, на сцэне — зачытвае ўрыўкі з кнігі. А неўзабаве выйдзе аўдыёкніга «Час сэканд-хэнд» у агучцы Бандарэнкі! Запіс ужо завершаны.