Нашы выбары даюць толькі падманную ілюзію, што твой голас можа нешта значыць, ачмурыць на час, як беларуская гарэлка. Пагатоў буфэты на ўчастках ёю поўныя. Таму я ня бачыў сэнсу ва ўдзеле Тацяны Караткевіч. Але новыя сэнсы ствараюць дзеяньні іншых людзей, падзеі, рух. Рэальна нічога зьмяніць нельга, паўплываць на жалезабэтон сытуацыі – таксама. Але, але… Вучыць кагосьці мне не выпадае, я сам такі самы: няма ў гэтай краіне выбараў як падставы для свабоднага выяўленьня людзей. Але я пагаджуся з Дубаўцом: хвастаць Караткевіч сёньня? – Што можа быць лягчэй?!
Што яна, перашкодзіла сапраўднаму ўспрыманьню Захадам «прэзыдэнцкіх выбараў»? Што памянялася б, калі б яна ня ўдзельнічала? Нічога. Кандыдатаў хапала безь яе. З Лукашэнкам за крэсла змагаліся яшчэ два вусатыя мужчыны. Калі б не было Караткевіч, Захад не прызнаў бы выбары? Не. Калі б не было Караткевіч, Лукашэнка вырашыў бы апошні раз балятавацца? Вы ў гэта верыце? Хаця да шостага тэрміну яшчэ пяць гадоў і нам пакуль нічога невядома канкрэтна.
Дык значыць яна парушыла апазыцыйны байкот? Але ж ён нічога не азначае, пачытайце зводкі ЦВК: амаль уся краіна схадзіла да выбарчых скрынак. Канечне, якраз дзякуючы Караткевіч многія зрабілі гэта добраахвотна. Але калі б яе не было, і калі б яны не пайшлі галасаваць, лічба ЦВК была б іншай, вы думаеце?
Так, яе ўдзел, калі быць строгім, быў пазбаўлены сэнсу, калі мець на ўвазе магчымасьць у сумленным спаборніцтве пазмагацца за пасаду прэзыдэнта. Ня кажучы пра перамогу. Але й Каліноўскі змагаўся, ня маючы рэальных спадзяваньняў на сапраўдны вынік. Так, тысяча іншых не пайшлі б на гэтыя выбары, а яна пайшла.
Дык што ж з сэнсам? Няўжо ніякага не было? Няўжо ўсё суцэльная марнасьць? Не, з гэтым пагадзіцца ніяк нельга. Яна зрабіла рэвалюцыю ў душах. У душах тых, хто не сядзіць у інтэрнэце, ня ў курсе дзела што датычыць унутрыапазыцыйных спраў. Яна паказала, што калі больш за дваццаць гадоў трымаць у руках краіну, сапраўдныя лічбы ў некага ня могуць зашкальваць – як гэта малююць, яны могуць толькі падаць.
Калі б не было Караткевіч, усё было б шыта-крыта. Ад назіральнікаў АБСЭ карысьці ніякай. Яны замежнікі, яны ня могуць цётцы ў школе сказаць: а ну пакажы, што вы там махлюеце! І нашы ня могуць, правоў ніякіх. Але было некалькі выпадкаў, калі (слава гэтым людзям!) удалося сапраўдныя лічбы задакумэнтаваць. І што мы маем? Што ў Лукашэнкі пяцьдзясят з хвосьцікам, а ў Караткевіч – трыццаць пяць з паловай. А напэўна ж былі ўчасткі, дзе ў яе было яшчэ больш. Гэта пры тым, што многія даўно ня ходзяць туды (хаця на лічбы празьмерна масавага на паперы ўдзелу сёлета ў галасаваньні гэта ніяк не ўплывае, зразумела).
Дык у чым жа сэнс быў? У гэтых вось лічбах: ня хочуць 35 адсоткаў больш першага прэзыдэнта, хочуць другога. На адным асобным участку. Але такіх участкаў можа быць болей.
Меркаваньні, выказаныя ў блогах, перадаюць погляды саміх аўтараў і не абавязкова адлюстроўваюць пазыцыю рэдакцыі.
