«Са мной на рэфрыжэратарах працаваў расіянін, які да гэтага быў тут вайскоўцам і застаўся ў Беларусі. Ён тэлефануе і кажа: „Пойдзем на плошчу!“ А я яму адказваю: што, маўляў, там мне рабіць? Але пайшоў, і ён мяне прывёў там да Зянона Пазьняка. Гэта быў 91-шы год. Тады я і ўступіў у Беларускі Народны Фронт. Жонка пажартавала, што быў камуністам, а стаў апазыцыянэрам.
З таго часу сэрца павярнулася да сваёй зямлі, мовы, да ўсяго дэмакратычнага. Стаў слухаць Радыё Свабода. Як і газэты „Народная воля“, „Наша слова“, гэтае радыё стала для нас аддушынай, дзе маем нешта сваё.
Але ў жыцьці нашым цяпер няма ніякай свабоды. Мы цярпім ні за што, а дакладней, за тое, што адстойваем сваю справядлівасьць, сваю праўду, свае сымбалі.
У нас прэзыдэнт — не беларус. Калі ў Польшчы — паляк, калі ў Італіі — італьянец, у Нямеччыне — немец, то ў нас, прабачце, — хто? Бо калі ты беларус, нарадзіўся ў Беларусі, то ты павінен адстойваць інтарэсы сваёй дзяржавы. Таму трэба ставіць пытаньне: хто такі грамадзянін і прэзыдэнт Лукашэнка? І чаму ён столькі сядзіць на пасадзе? Нармальны чалавек павінен захоўваць Канстытуцыю 1994 году, бо Канстытуцыя для грамадзяніна — як Біблія для сьвятара. Я не кажу, добры ці дрэнны ён прэзыдэнт, а толькі пра тое, што ён павінен выконваць Канстытуцыю.
Нам трэба выбраць свайго прэзыдэнта. Калі дзьве мовы, то хай будзе і два прэзыдэнты. Два саюзы пісьменьнікаў, два саюзы палякаў, то хай будзе і два прэзыдэнты, два прэм’еры. Каб мы, беларусы, мелі да каго зьвярнуцца. Што мы, ізгоі якія, ці што? Ці мо ён лічыць, што нас ужо няма?
Заўсёды адзначаю Дзень Волі. Сёлета я быў вельмі задаволены, што столькі было моладзі на мітынгу 25 сакавіка. Будучыня — за моладзьдзю. І я б хацеў зьвярнуцца да моладзі з пажаданьнем, каб яе будучыня была добрая ў эўрапейскай, незалежнай, дэмакратычнай, свабоднай Беларусі.
Калі хочаце свабоды — слухайце Свабоду!»
З таго часу сэрца павярнулася да сваёй зямлі, мовы, да ўсяго дэмакратычнага. Стаў слухаць Радыё Свабода. Як і газэты „Народная воля“, „Наша слова“, гэтае радыё стала для нас аддушынай, дзе маем нешта сваё.
Але ў жыцьці нашым цяпер няма ніякай свабоды. Мы цярпім ні за што, а дакладней, за тое, што адстойваем сваю справядлівасьць, сваю праўду, свае сымбалі.
У нас прэзыдэнт — не беларус. Калі ў Польшчы — паляк, калі ў Італіі — італьянец, у Нямеччыне — немец, то ў нас, прабачце, — хто? Бо калі ты беларус, нарадзіўся ў Беларусі, то ты павінен адстойваць інтарэсы сваёй дзяржавы. Таму трэба ставіць пытаньне: хто такі грамадзянін і прэзыдэнт Лукашэнка? І чаму ён столькі сядзіць на пасадзе? Нармальны чалавек павінен захоўваць Канстытуцыю 1994 году, бо Канстытуцыя для грамадзяніна — як Біблія для сьвятара. Я не кажу, добры ці дрэнны ён прэзыдэнт, а толькі пра тое, што ён павінен выконваць Канстытуцыю.
Сталкеры Свабоды
Нам трэба выбраць свайго прэзыдэнта. Калі дзьве мовы, то хай будзе і два прэзыдэнты. Два саюзы пісьменьнікаў, два саюзы палякаў, то хай будзе і два прэзыдэнты, два прэм’еры. Каб мы, беларусы, мелі да каго зьвярнуцца. Што мы, ізгоі якія, ці што? Ці мо ён лічыць, што нас ужо няма?
Заўсёды адзначаю Дзень Волі. Сёлета я быў вельмі задаволены, што столькі было моладзі на мітынгу 25 сакавіка. Будучыня — за моладзьдзю. І я б хацеў зьвярнуцца да моладзі з пажаданьнем, каб яе будучыня была добрая ў эўрапейскай, незалежнай, дэмакратычнай, свабоднай Беларусі.
Калі хочаце свабоды — слухайце Свабоду!»
