Лінкі ўнівэрсальнага доступу

«Працы няма, нічога няма. Усе гарэлку п’юць»


На Магілёўшчыне ў вёсцы Старасельле Горацкага раёну — так званы «лягер працоўнай прафіляктыкі». Тут утрымліваюць жанчын, якія злоўжываюць алькаголем. ЛПП — адіная ў вёсцы ўстанова, якая працуе стабільна. Мясцовае сельгаспрадпрыемства (былы калгас) — у заняпадзе. Яго аб’ядналі з суседняй гаспадаркай, што ў пасёлку Леніна. З чаго ж жыве гэтая памежная вёска? Старасельле наведаў карэспандэнт Свабоды.

Ад Старасельля да беларуска-расейскай мяжы — менш як дзесяць кілямэтраў. Да пасёлку Леніна — тры з паловай. Да райцэнтру — каля дваццаці. Па дарозе ў вёску здалёк кідаецца ў вочы вялізны будынак. Зблізу відаць павыбіваныя шыбы. Ніякіх прыкметаў гаспадарчай актыўнасьці. Побач фэрмы — у тым жа стане. На вясковых вуліцах пад назвамі Савецкая, Кастрычніцкая мінакоў няшмат. Яшчэ меней ахвотных размаўляць. Тыя, хто пагадзіўся, пра жыцьцё кажуць змрочна і асуджана.

«Пусьцее вёска. Моладзі няма. У асноўным тут цяпер засталіся тыя, каму пяцьдзясят ці пад пяцьдзясят. Ёсьць пэнсіянэры, якім няма куды падзецца. Тут сваё і дажываюць. Добра, што ЛПП ёсьць, дык вёска з вадой. Яны ж кормяцца, пояцца тут, ды як толькі што зломіцца, тая ж помпа, то яны адразу адрамантуюць. Дарогу чысьцяць стабільна, асабліва цэнтральную», — зазначае вясковец.

Што да кантынгенту, які лечыцца ў лягеры ад алькагалізму, то вясковец лічыць, што дзяржава марнуе на тое сродкі:

«З нашага сельсавету чалавекі тры сядзелі тут. Выйшлі — і месяца не прабылі, і па-новаму пайшлі „гасіць“. А колькі тут пэрсаналу абслугоўвае гэтую ЛПП, — кажа вясковец і тут жа дадае: — Іх бы так прымушалі працаваць, а не ў ЛПП садзіць. У нас тут колькі хлопцаў. Бічуюць. Нідзе не працуюць».


У вёсцы заняпад. Шмат хат з закалочанымі вокнамі, альбо наагул ужо без вакон
У вёсцы заняпад. Шмат хат з закалочанымі вокнамі, альбо наагул ужо без вакон


У адным з занядбаных двароў у хлеўчуку трое падпітых мужчынаў пра нешта дамаўляюцца. Зьяўленьне журналіста іх бянтэжыць. Гутараць зь ім неахвотна, абы хутчэй выправадзіць. На пытаньне, чым жыве вёска, заяўляюць — гарэлкай! «Працы няма, нічога няма. Усе гарэлку п’юць».

Дык жа, пытаю, пасяўная будзе, заробіце што?

«Які заробак там? Мільён дзьвесьце? Дык пражыві на яго паспрабуй. Я во ежджу на калымы, бо тут жыць немагчыма».

У вёсцы заняпад. Шмат хат з забітымі дошкамі вокнамі. Дамы драўляныя і цагляныя. Жыцьцё больш-менш віруе ля вясковай крамы. Побач зь ёй клюб. Замкнёны і занесены сьнегам. Вяскоўцы патлумачылі, што гэта стары клюб. Той, што працуе, — у адным будынку з поштай. Гэты дом — адзін з самых дагледжаных у вёсцы.

Побач зь лягерам – газэтны шапік. У будзённы дзень ён быў зачынены
Побач зь лягерам – газэтны шапік. У будзённы дзень ён быў зачынены


Ля крамы тыя ж нараканьні на безграшоўе і безвыходнасьць. Працы няма, зьехаць няма куды, бо дзяцей ня кінеш. «А заробак — сьмех адзін. Прынясу дамоў мільён пяцьдзясят. Мінімалку налічваюць. Дзіцячыя цяпер прыбралі. Во як людзям тут жыць?» — наракае вяскоўка і тут жа згадвае недалёкае яшчэ мінулае.

«У нас жа свае майстэрні тут былі. Пасёлак будаваўся як для чарнобыльцаў. А ўсё ж гэта паразьбівалі. А колькі людзей тут было, а спэцыялістаў колькі было!»

Да гутаркі далучаецца хлопец у заношанай куртцы. Кажа, што мясцовая моладзь ужо даўно выяжджае на заробкі ў Расею альбо зьехала наагул у гарады.

«Калі б не ЛПП, то хто б тут працаваў? — высноўвае хлопец. — Мэханізатар жа ня будзе сядзець зіму за капейкі. Вось у пасяўную і жніво можна зарабіць ад 5 мільёнаў і вышэй».

Швейны цэх, дзе працуюць асуджаныя
Швейны цэх, дзе працуюць асуджаныя


Тутэйшыя мяркуюць, што калі б тут не было лягера, то справы маглі б быць іншыя. «Можа, пачалі б сваім людзям плаціць што-небудзь, — мяркуе вяскоўка. — Вось жа яны ведаюць, — упікае ўладу, — свой сядзіць у двары, значыцца, возьмуць з ЛПП. А калі б ведалі, што ЛПП няма, то сваім плацілі б, як яны працуюць».

Сам лягер працоўнай прафіляктыкі абнесены драўлянай агароджай з калючым дротам. За агароджай двухпавярховы будынак. Побач з уездам у лягер — газэтны шапік. Іржа на ім сьведчыць, што працуе ён ня часта. У будзень быў зачынены. Як і папраўчыя калёніі для асуджаных паводле крымінальнага кодэксу, ЛПП аднесены да юрысдыкцыі Дэпартамэнту выкананьня пакараньняў.

Пагутарыць з жанчынамі, якія ўтрымліваюцца ў лягеры, ня выйшла, а вось пабачыць, як іх вядуць на працу, удалося. За трыста мэтраў ад вязьніцы ў колішнім будынку вясковага дзіцячага садку для асуджаных арганізаваны швейны цэх. Ён акурат на ўезьдзе ў вёску. Побач з помнікам вяскоўцам, якія загінулі ў Другую ўсясьветную вайну. Пільнай аховы, як у калёніях, няма. Жанчыны гаманлівай паслухмянай грамадой крочаць на працу, якая, паводле задумы, павінна адвадзіць іх ад алькагольнай залежнасьці.

Асуджаных зь лягера вядуць на працу
Асуджаных зь лягера вядуць на працу
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG