Былы кандыдат у прэзыдэнты, лідэр кампаніі «Гавары праўду» Ўладзімер Някляеў пракамэнтаваў сутнасьць выказваньняў Аляксандра Лукашэнкі, распавёўшы гісторыю з жыцьця:
«У нас у вёсцы быў такі Юзік. Ягоная ўбогая хаціна стаяла паміж двух добрых гаспадарскіх дамоў. Ён ня мог пабудаваць сябе такія дамы, як ягоныя суседзі, таму ўвесь час гразіўся — „Я вас спалю, от я вас спалю“. І вось аднойчы ўначы надумаўся, узяў запалкі, пайшоў нібыта паліць — але сусед убачыў, даў пад азадак і зноў закінуў назад у тую самую хаціну.
Дык вось трэба проста будаваць свае дамы, каб яны былі такімі сама заможнымі, як у суседзяў. І тады ніхто ня будзе даваць табе пад азадак, і гэта ня будзе выклікаць такога раздражненьня і злосьці, якую цяпер выклікае ў гаспадара Рэспублікі Беларусь».
Галоўны рэдактар газэты «Новы час» Аляксей Кароль лічыць, што нэрвовая рэакцыя Лукашэнкі паказвае: уведзеныя эўрапейцамі візавыя санкцыі дзейнічаюць і аказваюць істотны ўплыў на настроі кіраўнікоў Беларусі:
«Я думаю, гэта досыць паказальныя выказваньні як доказ таго, што санкцыі — сапраўды болевая кропка ва ўспрыняцьці Лукашэнкам пазыцыі Захаду. Болевая кропка з галоўнай прычыны — неабходнасьць мець з Эўропай нармальныя адносіны, каб мець інвэстыцыі і мець магчымасьць карыстацца тэхналягічнымі дасягненьнямі Эўропы. І па-другое — гэта болевая кропка, паказьнік таго, што да яго цывілізаваны сьвет ставіцца як да другаснага палітыка. Гэта адкрыты доказ таго, што санкцыі дзейнічаюць, і гэта галоўны пасыл».
Кіраўнік АГП Анатоль Лябедзька выказвае думку, што сваімі рэзкімі заявамі Лукашэнка на самой справе дэманструе, што ён ужо гатовы да дыялёгу з Захадам: «Мне падаецца, што Аляксандар Лукашэнка дасьпеў для перамоў і дыялёгу з Захадам. Калі Лукашэнкі ўзмацняе сваю рыторыку, то гэта азначае, што ён хоча прыцягнуць увагу да сябе, нагадаць пра сябе. Эканамічная сытуацыя напружаная, пэрспэктыва для рэжыму небясьпечная, і таму яму трэба вяртацца да стратэгіі двухбаковага шантажу — з аднаго боку, Расеі, зь іншага — Брусэлю. І, лавіруючы паміж імі, атрымліваць нейкія палітычныя і эканамічныя прэфэрэнцыі. Уся астатняя рыторыка — гэта эпатаж, толькі каб прыцягнуць да сябе ўвагу».
«У нас у вёсцы быў такі Юзік. Ягоная ўбогая хаціна стаяла паміж двух добрых гаспадарскіх дамоў. Ён ня мог пабудаваць сябе такія дамы, як ягоныя суседзі, таму ўвесь час гразіўся — „Я вас спалю, от я вас спалю“. І вось аднойчы ўначы надумаўся, узяў запалкі, пайшоў нібыта паліць — але сусед убачыў, даў пад азадак і зноў закінуў назад у тую самую хаціну.
Дык вось трэба проста будаваць свае дамы, каб яны былі такімі сама заможнымі, як у суседзяў. І тады ніхто ня будзе даваць табе пад азадак, і гэта ня будзе выклікаць такога раздражненьня і злосьці, якую цяпер выклікае ў гаспадара Рэспублікі Беларусь».
Галоўны рэдактар газэты «Новы час» Аляксей Кароль лічыць, што нэрвовая рэакцыя Лукашэнкі паказвае: уведзеныя эўрапейцамі візавыя санкцыі дзейнічаюць і аказваюць істотны ўплыў на настроі кіраўнікоў Беларусі:
«Я думаю, гэта досыць паказальныя выказваньні як доказ таго, што санкцыі — сапраўды болевая кропка ва ўспрыняцьці Лукашэнкам пазыцыі Захаду. Болевая кропка з галоўнай прычыны — неабходнасьць мець з Эўропай нармальныя адносіны, каб мець інвэстыцыі і мець магчымасьць карыстацца тэхналягічнымі дасягненьнямі Эўропы. І па-другое — гэта болевая кропка, паказьнік таго, што да яго цывілізаваны сьвет ставіцца як да другаснага палітыка. Гэта адкрыты доказ таго, што санкцыі дзейнічаюць, і гэта галоўны пасыл».
Кіраўнік АГП Анатоль Лябедзька выказвае думку, што сваімі рэзкімі заявамі Лукашэнка на самой справе дэманструе, што ён ужо гатовы да дыялёгу з Захадам: «Мне падаецца, што Аляксандар Лукашэнка дасьпеў для перамоў і дыялёгу з Захадам. Калі Лукашэнкі ўзмацняе сваю рыторыку, то гэта азначае, што ён хоча прыцягнуць увагу да сябе, нагадаць пра сябе. Эканамічная сытуацыя напружаная, пэрспэктыва для рэжыму небясьпечная, і таму яму трэба вяртацца да стратэгіі двухбаковага шантажу — з аднаго боку, Расеі, зь іншага — Брусэлю. І, лавіруючы паміж імі, атрымліваць нейкія палітычныя і эканамічныя прэфэрэнцыі. Уся астатняя рыторыка — гэта эпатаж, толькі каб прыцягнуць да сябе ўвагу».