Вольга Клебановіч выйдзе на сцэну ў ролі Жазэфіны ў 260-ы раз! Зноў будуць авацыі, кветкі. Шчырая і простая падзяка за яскравы талент, за камэдыйную фэерыю, за дзьве гадзіны радасьці, якія яна падаруе гледачу.
Сёньня Вольга Клебановіч — ня толькі прыма менскай рускай сцэны, але і адна з найбуйнейшых акторак сучаснага сцэнічнага мастацтва Беларусі.
Філіграннае прафэсійнае майстэрства, сапраўдная жаночая духоўнасьць, тонка арганізаваная псыхіка і інтэлект у суладзьдзі з фантастычнай працаздольнасьцю зрабілі яе найярчэйшай зоркай тэатру.
Больш за сорак гадоў на адной сцэне! Вернасьць прафэсіі і сваёй місіі! Працяг характэрнай для Рускага тэатру Беларусі традыцыі сумленнага служэньня сцэне. Ужо сёньня імя Клебановіч справядліва ставіцца побач з імёнамі яе вялікіх папярэдніц — Ганны Абуховіч і Аляксандры Клімавай.
Сьцепаніда Вольгі Клебановіч са спэктаклю Валер’я Масьлюка “Знак бяды” паводле аповесьці Васіля Быкава — адзін з найвялікшых здабыткаў акторскага майстэрства Беларусі другой паловы ХХ стагодзьдзя. Такую праўдзівасьць — жаночую, нацыянальную, народную, гераічную і паэтычную — можна пабачыць раз на дзесяцігодзьдзі. Магчыма, гэтая яе праўдзівасьць, як і праўдзівасьць яе партнэра Аляксандра Ткачонка ў ролі Петрака, перамаглі ваяўнічы настрой чыноўнікаў-цэнзараў ад мастацтва. Спэктакль урэшце быў ня толькі дазволены, але і атрымаў Дзяржаўную прэмію. Ляўрэаткай стала і Вольга Клебановіч.
Ёй уласьціва граць усё — і трагедыю, і драму, і камэдыю, і фарс! Ёй падуладныя найскладанейшыя характары ўсясьветнага рэпэртуару, выпісаныя Шылерам, Брэхтам, Горкім, Уільямсам. Яна, артыстка Рускага тэатру, выдатна і глыбока выконвае ролі ў беларускім рэпэртуары — у спэктаклях паводле Купалы, Быкава, Адамовіча, Дударава. І таму асабіста я лічыў і лічу яе адной з найвыразьнейшых беларускіх нацыянальных акторак.
Сёньня Вольга Клебановіч — ня толькі прыма менскай рускай сцэны, але і адна з найбуйнейшых акторак сучаснага сцэнічнага мастацтва Беларусі.
Філіграннае прафэсійнае майстэрства, сапраўдная жаночая духоўнасьць, тонка арганізаваная псыхіка і інтэлект у суладзьдзі з фантастычнай працаздольнасьцю зрабілі яе найярчэйшай зоркай тэатру.
Больш за сорак гадоў на адной сцэне! Вернасьць прафэсіі і сваёй місіі! Працяг характэрнай для Рускага тэатру Беларусі традыцыі сумленнага служэньня сцэне. Ужо сёньня імя Клебановіч справядліва ставіцца побач з імёнамі яе вялікіх папярэдніц — Ганны Абуховіч і Аляксандры Клімавай.
Сьцепаніда Вольгі Клебановіч са спэктаклю Валер’я Масьлюка “Знак бяды” паводле аповесьці Васіля Быкава — адзін з найвялікшых здабыткаў акторскага майстэрства Беларусі другой паловы ХХ стагодзьдзя. Такую праўдзівасьць — жаночую, нацыянальную, народную, гераічную і паэтычную — можна пабачыць раз на дзесяцігодзьдзі. Магчыма, гэтая яе праўдзівасьць, як і праўдзівасьць яе партнэра Аляксандра Ткачонка ў ролі Петрака, перамаглі ваяўнічы настрой чыноўнікаў-цэнзараў ад мастацтва. Спэктакль урэшце быў ня толькі дазволены, але і атрымаў Дзяржаўную прэмію. Ляўрэаткай стала і Вольга Клебановіч.
Ёй уласьціва граць усё — і трагедыю, і драму, і камэдыю, і фарс! Ёй падуладныя найскладанейшыя характары ўсясьветнага рэпэртуару, выпісаныя Шылерам, Брэхтам, Горкім, Уільямсам. Яна, артыстка Рускага тэатру, выдатна і глыбока выконвае ролі ў беларускім рэпэртуары — у спэктаклях паводле Купалы, Быкава, Адамовіча, Дударава. І таму асабіста я лічыў і лічу яе адной з найвыразьнейшых беларускіх нацыянальных акторак.
