Лапіцкія абскарджваюць рашэньне гарадзкога выканаўчага камітэту Жодзіна, які ў жніўні 2009 году закрыў адзіную беларускамоўную клясу ў гімназіі № 1, дзе навучаўся іх сын Янка. Судзьдзя Тацьцяна Трацюк заявіла, што мінуў тэрмін даўнасьці на абскарджваньне, але Лапіцкія дакумэнтальна засьведчылі, што ў выніку стрэсаў і захворваньняў, а таксама паходаў па іншых інстанцыях ня здолелі зьвярнуцца ў суд раней. Гэткім чынам, заўтра суд вынесе рашэньне, ці бярэ ён тлумачэньні да ведама, а заяву — да разгляду, кажа Аляксей Лапіцкі:
«Лічым, што такія фармальныя працэсуальныя моманты не павінны быць перашкодаю ў разглядзе заявы, калі ёсьць неправамерныя рашэньні і яны дзейнічаюць. І працягвае парушацца права на беларускамоўную адукацыю дзіцяці. Відавочна было, што ўвесь гэты гвалт і ціск псыхалягічны арганізоўваўся дзеля таго, каб увесьці ў стрэс бацькоў, каб яны забыліся, дзе існуюць».
Судовае паседжаньне было вызначанае як папярэдняе. Але вялося яно са складаньнем пратаколу і, як запатрабавалі заяўнікі, на беларускай мове, што ў Жодзіне адбылося ўпершыню, кажа Аляксей Лапіцкі. Сьвятлана Лапіцкая падтрымлівае Янкава жаданьне атрымаць адукацыю на роднай мове. Яна мае намер змагацца за правы свайго сына і надалей:
«У нас ужо ўсё гэта было, і яны тут цудоўна ведаюць нашы перакананьні, цудоўна ведаюць нашы настроі, што мы будзем змагацца. Бо ёсьць закон, які дае магчымасьць нашаму сыну навучацца па-беларуску, ёсьць перакананьні, якія пад лаўку ня кінеш. Яны наўмысна стваралі ўсю гэтую сытуацыю. Мы ўжо зьвярнуліся ў Генэральную пракуратуру, Міністэрства адукацыі. Мы будзем ісьці да канца і ня пойдзем на тое навучаньне, якое яны нам прапаноўваюць — па-расейску».
Аляксей і Сьвятлана Лапіцкія змагаюцца за беларускамоўнае навучаньне свайго сына Янкі ад моманту яго паступленьня ў гімназію № 1 у 2002 годзе. Адміністрацыя школы і гарадзкія ўлады адмаўляліся адкрываць клясу зь беларускай мовай навучаньня, нібыта зь меркаваньняў эканоміі сродкаў. Пасьля страйку і навучаньня дома ў 2004 годзе юрыдычныя ўмовы для беларускамоўнага навучаньня былі створаныя. Аднак у сёлетнім навучальным годзе сытуацыя паўтарылася. Лапіцкія мяркуюць, што гэта зьвязана зь іх палітычнай і грамадзкай дзейнасьцю: Сьвятлана і Аляксей — актывісты праваабарончага цэнтру «Вясна», неаднойчы бралі ўдзел у выбарах розных узроўняў.
«Лічым, што такія фармальныя працэсуальныя моманты не павінны быць перашкодаю ў разглядзе заявы, калі ёсьць неправамерныя рашэньні і яны дзейнічаюць. І працягвае парушацца права на беларускамоўную адукацыю дзіцяці. Відавочна было, што ўвесь гэты гвалт і ціск псыхалягічны арганізоўваўся дзеля таго, каб увесьці ў стрэс бацькоў, каб яны забыліся, дзе існуюць».
Судовае паседжаньне было вызначанае як папярэдняе. Але вялося яно са складаньнем пратаколу і, як запатрабавалі заяўнікі, на беларускай мове, што ў Жодзіне адбылося ўпершыню, кажа Аляксей Лапіцкі. Сьвятлана Лапіцкая падтрымлівае Янкава жаданьне атрымаць адукацыю на роднай мове. Яна мае намер змагацца за правы свайго сына і надалей:
«У нас ужо ўсё гэта было, і яны тут цудоўна ведаюць нашы перакананьні, цудоўна ведаюць нашы настроі, што мы будзем змагацца. Бо ёсьць закон, які дае магчымасьць нашаму сыну навучацца па-беларуску, ёсьць перакананьні, якія пад лаўку ня кінеш. Яны наўмысна стваралі ўсю гэтую сытуацыю. Мы ўжо зьвярнуліся ў Генэральную пракуратуру, Міністэрства адукацыі. Мы будзем ісьці да канца і ня пойдзем на тое навучаньне, якое яны нам прапаноўваюць — па-расейску».
Аляксей і Сьвятлана Лапіцкія змагаюцца за беларускамоўнае навучаньне свайго сына Янкі ад моманту яго паступленьня ў гімназію № 1 у 2002 годзе. Адміністрацыя школы і гарадзкія ўлады адмаўляліся адкрываць клясу зь беларускай мовай навучаньня, нібыта зь меркаваньняў эканоміі сродкаў. Пасьля страйку і навучаньня дома ў 2004 годзе юрыдычныя ўмовы для беларускамоўнага навучаньня былі створаныя. Аднак у сёлетнім навучальным годзе сытуацыя паўтарылася. Лапіцкія мяркуюць, што гэта зьвязана зь іх палітычнай і грамадзкай дзейнасьцю: Сьвятлана і Аляксей — актывісты праваабарончага цэнтру «Вясна», неаднойчы бралі ўдзел у выбарах розных узроўняў.
