Кастрычніцкі суд Віцебску пачаў разгляд заявы былога ўчастковага інспэктара Андрэя Левінава, які вінаваціць супрацоўнікаў абласной управы МУС у распаўсюдзе паклёпніцкіх зьвестак.
Падставай для звароту ў суд стаўся артыкул “Милиционер потерял работу из-за выборов”, надрукаваны 29 верасьня ў газэце “Комсомольская правда в Белоруссии”. Журналістка Ірына Козьлік выклала тлумачэньні самога сп. Левінава, які распавёў, што быў звольнены з працы пасьля таго, як вырашыў узяць удзел у мінулай выбарчай кампаніі. Таксама ў артыкуле былі зьмешчаныя словы кіраўніка аддзела па інфармацыі і сувязях з грамадзкасьцю абласной управы МУС Андрэя Семяніхіна, які заявіў, што міліцыянт з 15-гадовым працоўным стажам быў звольнены выключна з тае прычыны, што дрэнна выконваў свае абавязкі.
Зьвесткі пра службовыя парушэньні, згаданыя ў артыкуле ад імя прадстаўніка абласной управы, звольнены міліцыянт лічыць паклёпніцкімі. Ён меркаваў абвергнуць іх праз суд, аднак судзьдзя Вікторыя Лешчанка не задаволіла частку ягоных хадайніцтваў што да выкліку асобных сьведкаў і далучэньня да справы некаторых пісьмовых дакумэнтаў. Андрэй Левінаў сем разоў патрабаваў адхіленьня судзьдзі, аднак спадарыня Лешчанка гэтыя патрабаваньні не задаволіла таксама.
Выступаючы перад судом, кіраўнік аддзелу па інфармацыі і сувязях з грамадзкасьцю спадар Семяніхін заявіў, што лічыў размову з журналісткай Ірынай Козьлік прыватнай, а таму дапусьціў некаторыя недакладнасьці. Пазьней, калі ён хацеў унесьці праўку ў першапачатковы варыянт свайго камэнтара, спадарыня Козьлік нібыта яму ў гэтым адмовіла. Прадстаўнікоў газэты “Комсомольская правда в Белоруссии” суддзя пастанавіла выклікаць на наступнае пасяджэньне.
За зьнявагу гонару, годнасьці і прафэсійнай рэпутацыі, а таксама за маральны ўрон Андрэй Левінаў запатрабаваў грашовай кампэнсацыі — 50 мільёнаў ад віцебскай управы МУС і 5 мільёнаў асабіста ад Андрэя Семяніхіна, які рыхтаваў інфармацыю для аўтаркі артыкулу. Спадар Левінаў кажа, што гэтыя грошы, калі іх удасца адсудзіць, ён перадасьць віцебскаму дзіцячаму дому.
Ён па-ранейшаму пэўны, што і ягонае звальненьне, і ўсе службовыя спагнаньні апошняга часу зьвязаныя зь ягонай грамадзкай актыўнасьцю. Ён распавядае, што ў прыватных гутарках ягоныя начальнікі раілі яму адмовіцца ад удзелу ў выбарчай кампаніі. Андрэй Левінаў не пагадзіўся. Паводле афіцыйных вынікаў галасаваньня па Віцебскай-Чыгуначнай акрузе №19 ён набраў 12% галасоў, саступіўшы свайму галоўнаму праўладнаму канкурэнту, дзейнаму дэпутату былога парлямэнту Сяргею Сямашку.
Падставай для звароту ў суд стаўся артыкул “Милиционер потерял работу из-за выборов”, надрукаваны 29 верасьня ў газэце “Комсомольская правда в Белоруссии”. Журналістка Ірына Козьлік выклала тлумачэньні самога сп. Левінава, які распавёў, што быў звольнены з працы пасьля таго, як вырашыў узяць удзел у мінулай выбарчай кампаніі. Таксама ў артыкуле былі зьмешчаныя словы кіраўніка аддзела па інфармацыі і сувязях з грамадзкасьцю абласной управы МУС Андрэя Семяніхіна, які заявіў, што міліцыянт з 15-гадовым працоўным стажам быў звольнены выключна з тае прычыны, што дрэнна выконваў свае абавязкі.
Зьвесткі пра службовыя парушэньні, згаданыя ў артыкуле ад імя прадстаўніка абласной управы, звольнены міліцыянт лічыць паклёпніцкімі. Ён меркаваў абвергнуць іх праз суд, аднак судзьдзя Вікторыя Лешчанка не задаволіла частку ягоных хадайніцтваў што да выкліку асобных сьведкаў і далучэньня да справы некаторых пісьмовых дакумэнтаў. Андрэй Левінаў сем разоў патрабаваў адхіленьня судзьдзі, аднак спадарыня Лешчанка гэтыя патрабаваньні не задаволіла таксама.
Выступаючы перад судом, кіраўнік аддзелу па інфармацыі і сувязях з грамадзкасьцю спадар Семяніхін заявіў, што лічыў размову з журналісткай Ірынай Козьлік прыватнай, а таму дапусьціў некаторыя недакладнасьці. Пазьней, калі ён хацеў унесьці праўку ў першапачатковы варыянт свайго камэнтара, спадарыня Козьлік нібыта яму ў гэтым адмовіла. Прадстаўнікоў газэты “Комсомольская правда в Белоруссии” суддзя пастанавіла выклікаць на наступнае пасяджэньне.
За зьнявагу гонару, годнасьці і прафэсійнай рэпутацыі, а таксама за маральны ўрон Андрэй Левінаў запатрабаваў грашовай кампэнсацыі — 50 мільёнаў ад віцебскай управы МУС і 5 мільёнаў асабіста ад Андрэя Семяніхіна, які рыхтаваў інфармацыю для аўтаркі артыкулу. Спадар Левінаў кажа, што гэтыя грошы, калі іх удасца адсудзіць, ён перадасьць віцебскаму дзіцячаму дому.
Ён па-ранейшаму пэўны, што і ягонае звальненьне, і ўсе службовыя спагнаньні апошняга часу зьвязаныя зь ягонай грамадзкай актыўнасьцю. Ён распавядае, што ў прыватных гутарках ягоныя начальнікі раілі яму адмовіцца ад удзелу ў выбарчай кампаніі. Андрэй Левінаў не пагадзіўся. Паводле афіцыйных вынікаў галасаваньня па Віцебскай-Чыгуначнай акрузе №19 ён набраў 12% галасоў, саступіўшы свайму галоўнаму праўладнаму канкурэнту, дзейнаму дэпутату былога парлямэнту Сяргею Сямашку.
