Як кажуць адмыслоўцы, відавочная тэндэнцыя на “вымываньне” маладой эліты, якая ня хоча жыць ва ўмовах беларускай дыктатуры.
Праваабаронца Валянцін Стэфановіч кажа, што адмысловай статыстыкі беларусаў, якія застаюцца за мяжой, не існуе. Аднак тэндэнцыі прасочваюцца відавочныя:
“Я падзяліў бы такую эміграцыю на дзьве групы - палітычную і эканамічную. Натуральна, што палітычная носіць меншы характар, таму што ня так шмат людзей у нас займаюцца грамадзка-палітычнай дзейнасьцю адносна ўсёй колькасьці насельніцтва краіны. Але ж бываюць выпадкі, калі сапраўды людзі трапляюць пад пэўны палітычны перасьлед, пад пагрозы крымінальнага перасьледу па палітычных матывах. Такія людзі вымушаныя зьяжджаць і прасіць прытулак.
Даволі значную частку складае эканамічная эміграцыя. Але вельмі часта людзі, якія зьяжджаюць з эканамічных прычынаў, матывуюць сваё жаданьне застацца на Захадзе менавіта палітычнымі ўмовамі, хоць такіх матываў насамрэч няма. Трэба адзначыць, што Дэпартамэнты міграцыі шэрагу краінаў часам робяць запыты, у тым ліку да нас, каб мы прадставілі інфармацыю адносна перасьледу гэтых асобаў. Калі такая інфармацыя ёсьць, мы яе прадстаўляем, а калі яе няма, то пацьвердзіць яе ня можам. Мяркуючы па гэтых зваротах, можна казаць, што сапраўды ёсьць грамадзяне Беларусі, якія шукаюць прытулку на Захадзе, прыкрываючыся нейкімі палітычнымі матывамі, хоць яны аніякім грамадзкім і палітычным жыцьцём тут не займаліся і ніякага перасьледу з боку ўлады адносна іх не было”.
Як кажа Валянцін Стэфановіч, ужо ёсьць прэцэдэнты, калі жыхары іншых краінаў (перадусім Расеі і Ўкраіны) “прыкідваюцца” за мяжой беларусамі з тым, каб заявіць, што пацярпелі ад рэжыму Лукашэнкі, спадзеючыся атрымаць прытулак “па-за чаргой”.
