Алена Германовіч

«Грамадзяне» паскардзіліся ідэолягу на журналіста, ідэоляг насварыўся на біскупа. Як гэта было

Апошнія падзеі ў Беларусі нагадваюць трылер, драму, кардыяграму, кантактны заапарк, дзе мы душымся за зачыненымі межамі сам-насам.

Як гэта — сьвяткаваць дзень народзінаў, калі навокал каранавірус

«Нешта ніхто не прыйшоў. Можа быць, таму, што мы нікога не паклікалі? Ці таму, што мы самі, як ніколі, маем патрэбу ў самаізаляцыі пасьля сацыяльных камунікацый з начальнікамі».

Чаму беларусы апраўдваюць «настаўніцу з партай»

Дзяцей біць нельга. Абражаць іх і кідацца на іх забаронена. Дарослым, якія «зрываюцца», якіх можна лёгка «справакаваць», трэба лячыцца. Грамадзтва, якое лічыць вінаватымі 9-гадовых дзяцей, ня мае права на існаваньне.

Босьнія, падобная і зусім не падобная да Беларусі. ФОТА

Паміж Беларусьсю і Босьніяй больш за 2000 кілямэтраў. Дагэтуль балканская краіна асацыюецца ў многіх з вайной. Насамрэч Босьнія сёньня — гэта жыцьцё ва ўсіх яго праявах. Мы паспрабавалі адчуць пульс «парахавой бочкі Эўропы».

100 словаў: Я бачыла сапраўднага шпіёна

Мы сустрэліся, калі яму было 84 гады.

100 словаў: Цягнік строгага рэжыму

У тры ночы пайшла паліць. Праваднік выскачыў з засады.

Як перажыць за тыдзень 100 гадоў не-самоты ў заходнебалканскай кнізе

Цуд пад Каляды. Памыць падлогу ў забягалаўцы замест запойнай кабеты і за моцную каву

У цяперашняй Беларусі бяз блату і каву добрую ня знойдзеш — у такіх адвечных забягалаўках на вакзалах, дзе паху перасмажанага алею і кіслага піва можна пазбавіцца, толькі зруйнаваўшы будынак...

Як выкладчыца ўнівэрсытэту адгаварыла нас ад камсамолу

Неяк сярод пары ва аўдыторыю ўрываюцца прапагандысты з эмбрыёну БРСМ — БПСМ. Лідзія Іванаўна глядзіць на іх вялікімі вачыма. Тыя салаўём заліваюцца — пра мінус 5% у цырульні, мінус 10% раз у месяц на дыскатэцы ў гатэлі «Прыпяць», пра 0,3% пры друку фатаграфій у нейкай студыі.

Шэндэровіч у Гомлі. Дзьве гадзіны ўспамінаў і пытаньні без адказу

У Гомлі прайшоў канцэрт вядомага расейскага пісьменьніка і публіцыста Віктара Шэндэровіча. 16 гадоў ён лічыўся ў Беларусі непажаданым госьцем. Летась улады яго «разбанілі». Сёлета зноў дазволілі выступіць, потым перадумалі, пасьля далі дабро на канцэрты ў Гомлі і Менску.

Кралі хваласьпевы ў гонар самага разумнага на сьвеце

Кладуся спаць з марамі пра «спакайнейшую працу». Пакой патанае ў змроку, за вакном супакоілася вуліца, у пад’езьдзе не чуваць аніякіх крокаў. Усе сьпяць — пад мірным небам стабільнай Беларусі.

Краіна, дзе небясьпечна жартаваць і ўсьміхацца

Як кандуктарка і таксіст пазбавілі мяне блазнаватай цнатлівасьці

Пра дзеда Піхто, які зладзіў у беларускім войску дзедаўшчыну

У Гомлі праходзіць чарговы суд за дзедаўшчыну. Гэтым разам — сярод памежнікаў. На судзе спрабавала высьветліць — хто вінаваты, што рабіць? Ніхто не вінаваты…

Чаму я ня веру ў піянэраў

Трыццаць гадоў мінула з таго часу, калі я атрымала душэўныя траўмы, незагойныя раны праз тых піянэраў.

Калі б бязногім — ногі, а бессардэчным — сэрцы

Мой знаёмы ногі мае. Але ня можа стаць на іх, бо мае хваробу. Ён і разумны, і прыгожы, і дасьціпны, у кампутарах разьбіраецца, прачытаў, можа, тысячу кніг. А на вуліцу выйсьці ня можа. Сем прыступак апраметнай чакаюць яго на першым паверсе. Кажуць, недзе там можна пабудаваць пад’ёмнік — такую пляцоўку, на якой Андрэй можа падняцца праз тыя сем прыступак. Але суседзі яго супраць такой «інавацыі».

Рэаліі беларускай мэдыцыны: рэнтгену бясплатна няма, затое за грошы вам выправяць похву

«Нармальна, што ў райцэнтры няма рэнтгену? Напішы пра гэта, ты ж журналіст!» — сябар дзяцінства кульнуў чарку, пільна ўгледзеўся ў мяне — і пачалося. Яго землякі асьцярожна адсунулі ад краю стала талеркі, якія абурана падскочылі ад моцнага ўдару шклянкай, згодна заківалі галовамі, нагадваючы мне, што няма ў іх ні эндакрыноляга, ні акуліста, ні іншых вузкіх спэцыялістаў.

Таварыства ананімных пацярпелых

У таварыстве ананімных алькаголікаў кажуць, што алькаголіка можа зразумець толькі другі алькаголік. Напэўна, гэтая тэза тычыцца і ананімных пацярпелых.

З жыцьця катоў, якія жывуць як людзі, і людзей, якія зайздросьцяць катам

На калядныя сьвяты яны зьехалі за мяжу. У адной з эўрапейскіх краінаў раней атабарыліся іх дзеці. Бацькі засталіся ў Беларусі, але часам езьдзяць да дачок, зяцёў і ўнукаў.

Семкі

Я іх мэтавая аўдыторыя. Мужчын 40+, якія былі ў РФ на заробках.

Пачвара зь дзіцячых жахаў, якая краналася трох акіянаў