Па-беларуску наадварот: наш пыл зусім не рамантычны

Міжмоўныя паронімы: беларускі пыл і расейскі пыл

У школе слова пыл (дробныя часьцінкі цьвёрдага рэчыва) прымушаюць запомніць у шэрагу адрозных ад расейскіх граматычным родам: беларускі пыл (мужчынскі род) — расейская „пыль“ (жаночы род), як перапіс — „перепись“ або сабака — „собака“.

Але ж у расейскай ёсьць і „пыл“ — нашаму пылу міжмоўны паронім, падобнае слова зь іншым значэньнем. І з адваротным эмацыйным напаўненьнем — у шэрагу блага/благо і падобных.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Блага — ня „благо“! Па-беларуску зусім наадварот

Беларускі пыл абыдзённы, ён падымаецца ад ветру ці пад нагамі падарожніка, асядае на падлозе і рэчах у нядбайных гаспадароў, бывае радыяактыўны і алергенны. Толькі кветкавы пылок хутчэй пазытыўны, прынамсі для пчол.

Выраз Аж(но) пыл куры́ць (значыць ‘віецца’, у прошлым часе курэў) -- пра нейкае дзеяньне, якое робяць як мага лепей, ад душы. У такім значэньні беларуская фразэма адпавядае расейскай „дым коромыслом“. Але паходзіць яна ад літаральнага апісаньня хуткай язды на кані і тады мае іншы расейскі адпаведнік:

Доўбня ўраз на кабылу сеў
Ды вярсту праскакаў, ажно пыл курэў.

Пераклад Алены Церашковай, арыгінал Аляксандра Пушкіна:

Сел Балда на кобылку верхом
Да версту проскакал, так что пыль столбом.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Па-беларуску зусім наадварот: запамятáць — не „запамятовать“!


Затое расейскі „пыл“ толькі ўзьнёслы. У сучаснай мове суседзяў слова ўжываецца ў пераносным рамантычным значэньні: „любила со всем пылом юности“, дзе пыл азначае жарсьць.

„в пылу сражения“ – у гарачцы бою
„умерить пыл“ – стрымаць запал

Расейскі назоўнік роднасны дзеяслову „пылать“ (бел. палаць), адпаведна перш азначаў ‘полымя, жар’. Адсюль расейская фразэма „с пылу, с жару“ – пра нешта сьвежапрыгатаванае. А вось беларускі пыл з кулінарыяй кепска спалучаецца. У нас іншы выраз: проста зь печы, таксама ў пераносным значэньні пра штосьці гарачае.

То беларускую ацэнку нечай бытавой неахайнасьці „Ну і пыл!“ па-расейску ў пэўнай сытуацыі могуць успрыняць і адваротна. Нават этымалягічна беларускі пыл і расейскі „пыл“, як лічаць сучасныя мовазнаўцы, паходзяць ад розных словаў-продкаў. Першы ад індаэўрапейскага кораня ‘дзьмуць’, а другі – ад словаў з значэньнем ‘гарэць’.