Павал нарадзіўся ў нядзелю, а, як цьвердзіць народная мудрасьць, у нядзелю нараджаюцца аматары прыгожага. Паша з маленства пацьвярджаў гэта: з чатырох гадоў займаўся фігурным катаньнем, потым скончыў музычную школу па клясе фартэпіяна, сьпяваў у хоры ў Чырвоным касьцёле, самастойна навучыўся граць на гітары, пісаў вершы і песьні.

Пашавы бацькі былі маладыя і не абцяжараныя пэдагагічнымі догмамі і стандартамі, таму выхоўвалі сына як роўнага сабе — вясёлым і жыцьцярадасным, са сваімі правамі і абавязкамі. Усе важныя рашэньні Павал заўсёды прымае сам. У 6-й клясе запісаўся ў сэкцыю ўсходніх адзінаборстваў. Як потым высьветлілася, прычынай стаў тыповы канфлікт з хлопцамі з суседняга двара, якіх раздражняў акуратны хлопчык з нотнай папкай, што накіроўваўся ў музычную школу...



Бацькі разьвяліся, калі Павал быў падлеткам. Маці зьехала ў Італію, бацька жыве ў Беразіне. Паша застаўся жыць з бабуляй і дзядулем. Паступіў у пэдунівэрсытэт на геафак. Празь некаторы час яго выклікалі да дэкана на размову пра палітычную дзейнасьць і намякнулі, што вучыцца будзе складана. Пасьля гэтага Павал вырашыў забраць дакумэнты. Упершыню на мітынг пайшоў у 16 гадоў. Быў уражаны, як жорстка ўлады зьбівалі людзей. Аднак бабуля і дзед не падтрымлівалі яго стаўленьня да ўладаў. Гэта скончылася тым, што з 18 гадоў Паша вырашыў жыць асобна. Пазьней унук жартаваў, што яго выгналі з хаты за бел-чырвона-белы сьцяг. Зь цягам часу адносіны са старэйшым пакаленьнем наладзіліся.

Я пазнаёмілася з Паўлам увосень 2006-га. Летам 2007-га мы разам ладзілі флэш-моб у сувязі з адменай ільготаў. На акцыі была і кардонная труна, і вянкі, і фота талёнчыкаў з чорнымі стужкамі. Наша жалобная працэсія не прайшла і 100 мэтраў, як міліцыя пачала разганяць нас. Паша мяне адстаяў, а сам атрымаў свае першыя 5 сутак...

Павал не на словах, а на справе патрыёт Беларусі. Колькі разоў маці прапаноўвала пераехаць да яе ў Італію, але адказ быў адзін: "Мама, я не магу пакінуць радзіму ў цяжкія часы...". Маці амаль цалкам падзяляе сынаў сьветапогляд, але лічыць яго занадта рамантычным. А бацька кажа: "Я б і сам далучыўся да моладзі, але ж павінен хтосьці потым перадачы насіць...".



За ўдзел у мітынгу прадпрымальнікаў у студзені 2008 году Павал атрымаў два гады абмежаваньня волі без накіраваньня ў папраўчую ўстанову. Тады ён працаваў сьлесарам. Праз год яго амніставалі.

Калі зьявілася кампанія "Гавары праўду", Павал вырашыў далучыцца да яе. Яму спадабалася актыўнасьць, сьвежыя ідэі і, канечне, лідэр — Уладзімер Някляеў. Павал лічыў Някляева самым моцным кандыдатам на прэзыдэнта.



Яшчэ адна прычына, чаму Паша стаў актывістам "Гавары праўду", — тое, што ён не пераносіць маны, хлусьні, няшчырасьці.

Павал быў першым, хто падчас выбарчай кампаніі застаўся на ноч на кругласутачным пікеце каля ГУМу, ён увесь час зьбіраў подпісы ў людных месцах. Павал не пераставаў верыць, што можна перамагчы на выбарах, і прыкладаў максымум намаганьняў, каб гэта адбылося. Па натуры барацьбіт, ён заўсёды даводзіць справу да канца, нягледзячы на перашкоды і цяжкасьці. Ён вельмі кантактны, неканфліктны, зь ім лёгка і проста.

З пачаткам галасаваньня зрабілася ясна, што сумленных выбараў ня будзе. Людзей прымушалі галасаваць датэрмінова, былі шматлікія парушэньні — у нас зноў скралі перамогу. І таму 19 сьнежня ён пайшоў на Плошчу. Ён думаў, што Плошча не абмяжуецца мітынгам, што, магчыма, як у 2006-м, будзе намётавы лягер. Але ўсё было інакш. Як і многія іншыя, Павал трапіў на добра сплянаваную правакацыю. З плошчы яму ўдалося сысьці. Яго арыштавалі ў ноч з 4 на 5 студзеня. Акрамя арганізацыі масавых беспарадкаў (артыкул 293), яго абвінавачваюць яшчэ і ў зьнявазе дзяржаўных сымбаляў (артыкул 370).

Не адзін раз яму прапаноўвалі запісаць відэа, дзе б ён асуджаў лідэраў апазыцыі ўзамен на палёгку. Паша не пагадзіўся.



У нядзелю 23 красавіка Паўлу споўнілася 23 гады. На жаль, дзень народзінаў прайшоў у няволі.

Паша добры, адданы сябра і шчыры чалавек, ён заўсёды гатовы прыйсьці на дапамогу. У яго шмат сяброў, якія перажываюць і падтрымліваюць яго. Нягледзячы на несуцяшальныя прысуды па першых судах за плошчу, мы верым, што хутка Павал ды іншыя фігуранты спраў будуць вызвалены...


Сьвятлана Гарохавік, сяброўка Паўла Вінаградава

Усе партрэты на фоне кратаў