Судовыя выканаўцы патрабуюць высяленьня пратэстанцкай царквы «Новае жыцьцё» ў Менску

Як паведаміў агенцтву БелаПАН адміністратар царквы Віталь Антончыкаў, упраўленьне прымусовага спагнаньня Менгарвыканкаму патрабавала ад грамады вызваліць будынак на вуліцы Кавалёва, 72 да 31 сьнежня мінулага году. У іншым выпадку пагражалі прымусовым высяленьнем 5 студзеня.

На 10-ю гадзіну царква абвясьціла малітоўнае служэньне, на якое сабралася дзьве сотні вернікаў. Сьледам зьявіліся судовыя выканаўцы.

«Прыяжджалі два судовыя выканаўцы і зь імі прадстаўнікі ЖРЭА Маскоўскага раёну, — сказаў адміністратар царквы. — У будынак яны не пайшлі, я і пастар Вячаслаў Ганчарэнка выйшлі да іх. Запыталіся, ці зьбіраемся высяляцца, мы адказалі, што не. Пасьля гэтага судовыя выканаўцы склалі пратакол аб тым, што мы не выканалі прадпісаньне. Пастар, я і прадстаўнікі ЖРЭА яго падпісалі».

16 студзеня 2019 году адбылося грамадзкае абмеркаваньне пляну на ўнясеньне зьменаў у горадабудаўнічы праект мікрараёну Сухарава. Дакумэнт прадугледжвае будаўніцтва жыльля і аб’ектаў сацыяльнай інфраструктуры. Так, на месцы царквы «Новае жыцьцё» мяркуецца ўзьвесці школу.

Выселіць вернікаў з будынка, які прыхаджане перабудавалі на свае сродкі ў пачатку 1990-х, Менгарвыканкам спрабуе 15 гадоў.

«У прынцыпе, мы ад самага пачатку не хацелі зьбірацца ў хляве (царква месьціцца ў будынку разбуранага кароўніка), хацелі на гэтым месцы пабудаваць прыгожы будынак. Магчыма, нам прапануюць нейкую іншую зямлю. Мы ня ведаем, як будуць разьвівацца падзеі, але ў любым выпадку ўжо проста плянуем, што будзем будаваць новы будынак — прыгожы і сучасны», — сказаў Віталь Антончыкаў.

У 2005 годзе гарадзкія ўлады пазбавілі рэлігійную суполку права карыстаньня зямельным участкам, нягледзячы на тое, што ён быў выдзелены ёй бестэрмінова. Каб прыцягнуць увагу грамадзкасьці, у кастрычніку 2006-га вернікі правялі пост-галадоўку. Месяц галадоўнікі зьмянялі адзін аднаго, знаходзячыся ў будынку.

Сытуацыя атрымала шырокі міжнародны рэзананс: у абарону царквы выступілі прадстаўнікі дэмакратычных сілаў, краіны Эўразьвязу, замежныя палітыкі, сьвятары, рэлігійныя аб’яднанні. Тады ўладам давялося адступіць.