Подпісы ў вёсцы Бабінічы Аршанскага раёну зьбірала мясцовая жыхарка Алена Ягорава. Паводле яе, яна не змагла знайсьці ў Воршы нікога, хто б гэтым займаўся, а праз інтэрнэт натрапіла на Сяргея Верамеенку, які і пагадзіўся ёй дапамагчы.
Ягорава кажа, што сама цяпер у дэкрэтным адпачынку, і паводле яе, ня мела шмат часу, каб сабраць болей подпісаў, хоць перакананая, што подпісаў магло б быць і болей.
— У нас немалая вёска за 10 кілямэтраў ад Воршы, працы тут няма, у горадзе апошнім часам таксама знайсьці працу вельмі складана, — сказала Свабодзе спадарыня Ягорава.
Паводле яе, подпісы пераважна ставілі людзі сярэдняга веку.
— Павінна сказаць, што ў маіх вяскоўцаў такая пазыцыя адносна гэтага дэкрэту: мы лічым, што дармаеды ў нашым грамадзтве ёсьць — тыя, хто цэлымі днямі не прасыхае ад гарэлкі, хто ня плоціць алімэнтаў сваім жонкам. І да іх варта прымяняць нейкія меры. Але як у дармаеды залічваюць чалавека, які едзе працаваць у Расею, бо ў нас працы няма? Як залічваюць у дармаеды, калі чалавека скарацілі на працы і 182 дні ён ня мог знайсьці новае працы? А як яшчэ жыць на 200 рублёў, якія нам плоцяць на працы? Вось таму мае аднавяскоўцы і падпісваліся супраць такога дэкрэту, бо ён закрануў практычна кожную сям’ю ў нашай ваколіцы.
Сяргей Верамеенка паабяцаў, што абавязкова далучыць подпісы зь вёскі Бабінічы Аршанскага раёну да гарадзенскіх і дашле іх у Адміністрацыю прэзыдэнта, у Палату прадстаўнікоў, а таксама ў Саўмін.