“Птушкі пералётныя”. Бабруйск, Менск, Бэрлін, Нью-Ёрк, Мюнхэн. Успаміны вэтэрана Радыё Свабода ў эфіры ад аўторка да суботы.
У сёньняшняй перадачы:
Напружаньне было страшэннае: вось-вось капсула з амэрыканскімі астранаўтамі мелася прывадніцца дзесьці ў Ціхім Акіяне. Вядучы радыёрэпартажу Уладзімераў вельмі спрытна запаўняў час рознымі дадзенымі, што тычыліся гэтай падзеі.
Раптам Мо Дзьякоўскі, які сачыў за тэлебачаньнем, ажывіўся й шэпча вядучаму Уладзімераву: "Догоры ногамы, догоры ногамы!" Дзьякоўскі быў украінскага паходжаньня і ад хваляваньня пачаў гаварыць па-ўкраінску. Тут ажывіўся Уладзімераў і, як кажуць, "абыграў" гэтую вестку: "Сябры, сталася нешта неверагоднае. Астранаўты ня толькі пасьпяхова прывадніліся, але адчынілі дзьверцу капсулы, сядзяць і "дрыгаюць нагамі"!
Галіна Руднік: “Голас дачкі Сталіна на хвалях нашага радыё была такая сэнсацыя”
Галіна Руднік: “Мы не сумняваліся, што на Радыё Свабода мусілі быць шпіёны”
Галіна Руднік: “Радыё павінна было гучаць як “госьць у хаце слухача”
Галіна Руднік: “ Маме сказалі, што мы загінулі падчас бамбёжкі”
Галіна Руднік: “Як сказаць па-ангельску “падымаць цаліну”?”
Галіна Руднік: “Наша бесклапотнае жыцьцё ў Мюнхэне хутка скончылася”
Галіна Руднік: “Падставы верыць, што нас слухаюць на Бацькаўшчыне, былі”
Галіна Руднік: “Абрамчык знайшоў кандыдатку ў беларускую рэдакцыю”
Галіна Руднік: "У Юлі і Паўла гэта было каханьне з першага погляду"
Галіна Руднік: “Пастар у часе вячэры сказаў: We are pregnant”
Галіна Руднік: “Заставалася толькі пераплыць акіян...”
Галіна Руднік: “Злучаныя Штаты, і ўсё!”
Галіна Руднік: “У беларускай гімназіі ўвесь час хацелася есьці...”
Галіна Руднік: “Такая дылда, а ня ведае, дзе яна нарадзілася!”
Галіна Руднік: “Радзіма чакае, Радзіма ўсё даравала”
Галіна Руднік: “У часе вайны ў Нямеччыне кожны крадзеж караўся расстрэлам”
Галіна Руднік: «У Бэрлін мы трапілі выпадкова»
Галіна Руднік. Танцуем з дзедам на пагарэлішчы
Галіна Руднік. Як мы ўпісвалі пераклады Арсеньневай у опэрныя лібрэта
Галіна Руднік. Чым закончыліся анэкдоты на кухні Шчагловых
Галіна Руднік: Тайна маёй лялькі
Галіна Руднік: Мамін лягер згадваў і Салжаніцын
Галіна Руднік: У сям’і камуніста нам сказалі, каб болей не прыходзілі
Галіна Руднік: “Колькі ворагаў народу аказалася на адной Пушкінскай вуліцы...”
Галіна Руднік: “У трыццаць сёмым мне было 7 гадоў...”
«Птушкі пералётныя». Прэм'ера да дня народзінаў "Свабоды"
Напружаньне было страшэннае: вось-вось капсула з амэрыканскімі астранаўтамі мелася прывадніцца дзесьці ў Ціхім Акіяне. Вядучы радыёрэпартажу Уладзімераў вельмі спрытна запаўняў час рознымі дадзенымі, што тычыліся гэтай падзеі.
Раптам Мо Дзьякоўскі, які сачыў за тэлебачаньнем, ажывіўся й шэпча вядучаму Уладзімераву: "Догоры ногамы, догоры ногамы!" Дзьякоўскі быў украінскага паходжаньня і ад хваляваньня пачаў гаварыць па-ўкраінску. Тут ажывіўся Уладзімераў і, як кажуць, "абыграў" гэтую вестку: "Сябры, сталася нешта неверагоднае. Астранаўты ня толькі пасьпяхова прывадніліся, але адчынілі дзьверцу капсулы, сядзяць і "дрыгаюць нагамі"!
Галіна Руднік: “Голас дачкі Сталіна на хвалях нашага радыё была такая сэнсацыя”
Галіна Руднік: “Мы не сумняваліся, што на Радыё Свабода мусілі быць шпіёны”
Галіна Руднік: “Радыё павінна было гучаць як “госьць у хаце слухача”
Галіна Руднік: “ Маме сказалі, што мы загінулі падчас бамбёжкі”
Галіна Руднік: “Як сказаць па-ангельску “падымаць цаліну”?”
Галіна Руднік: “Наша бесклапотнае жыцьцё ў Мюнхэне хутка скончылася”
Галіна Руднік: “Падставы верыць, што нас слухаюць на Бацькаўшчыне, былі”
Галіна Руднік: “Абрамчык знайшоў кандыдатку ў беларускую рэдакцыю”
Галіна Руднік: "У Юлі і Паўла гэта было каханьне з першага погляду"
Галіна Руднік: “Пастар у часе вячэры сказаў: We are pregnant”
Галіна Руднік: “Заставалася толькі пераплыць акіян...”
Галіна Руднік: “Злучаныя Штаты, і ўсё!”
Галіна Руднік: “У беларускай гімназіі ўвесь час хацелася есьці...”
Галіна Руднік: “Такая дылда, а ня ведае, дзе яна нарадзілася!”
Галіна Руднік: “Радзіма чакае, Радзіма ўсё даравала”
Галіна Руднік: “У часе вайны ў Нямеччыне кожны крадзеж караўся расстрэлам”
Галіна Руднік: «У Бэрлін мы трапілі выпадкова»
Галіна Руднік. Танцуем з дзедам на пагарэлішчы
Галіна Руднік. Як мы ўпісвалі пераклады Арсеньневай у опэрныя лібрэта
Галіна Руднік. Чым закончыліся анэкдоты на кухні Шчагловых
Галіна Руднік: Тайна маёй лялькі
Галіна Руднік: Мамін лягер згадваў і Салжаніцын
Галіна Руднік: У сям’і камуніста нам сказалі, каб болей не прыходзілі
Галіна Руднік: “Колькі ворагаў народу аказалася на адной Пушкінскай вуліцы...”
Галіна Руднік: “У трыццаць сёмым мне было 7 гадоў...”
«Птушкі пералётныя». Прэм'ера да дня народзінаў "Свабоды"