У сёньняшняй перадачы:
На пачатку сваіх успамінаў я сказала, што ў 1942 годзе ў менскай Самапомачы мы зь дзядулям пазнаёміліся зь Янінай Аляксандраўнай Каханоўскай. Зь сям’ёй Каханоўскіх і Андрусышыных зьвязаная вялікая частка майго жыцьця і жыцьця маіх дзяцей Аляксандра і Юры.
Зь Юляй Каханоўскай, дачкой Яніны, я пазнаёмілася яшчэ ў лягерах уцекачоў. Але яна была на два гады маладзейшая.
У нашым апошнім лягеры для перамешчаных асобаў у мяне быў вельмі добры сябра ўкраінец Грыц Андрусышын. У яго, як і ў мяне, быў акардэон, і мы зь ім кожную суботу гралі на танцах для лягернай моладзі…
Галіна Руднік: “Пастар у часе вячэры сказаў: We are pregnant”
Галіна Руднік: “Заставалася толькі пераплыць акіян...”
Галіна Руднік: “Злучаныя Штаты, і ўсё!”
Галіна Руднік: “У беларускай гімназіі ўвесь час хацелася есьці...”
Галіна Руднік: “Такая дылда, а ня ведае, дзе яна нарадзілася!”
Галіна Руднік: “Радзіма чакае, Радзіма ўсё даравала”
Галіна Руднік: “У часе вайны ў Нямеччыне кожны крадзеж караўся расстрэлам”
Галіна Руднік: «У Бэрлін мы трапілі выпадкова»
Галіна Руднік. Танцуем з дзедам на пагарэлішчы
Галіна Руднік. Як мы ўпісвалі пераклады Арсеньневай у опэрныя лібрэта
Галіна Руднік. Чым закончыліся анэкдоты на кухні Шчагловых
Галіна Руднік: Тайна маёй лялькі
Галіна Руднік: Мамін лягер згадваў і Салжаніцын
Галіна Руднік: У сям’і камуніста нам сказалі, каб болей не прыходзілі
Галіна Руднік: “Колькі ворагаў народу аказалася на адной Пушкінскай вуліцы...”
Галіна Руднік: “У трыццаць сёмым мне было 7 гадоў...”
«Птушкі пералётныя». Прэм'ера да дня народзінаў Свабоды
На пачатку сваіх успамінаў я сказала, што ў 1942 годзе ў менскай Самапомачы мы зь дзядулям пазнаёміліся зь Янінай Аляксандраўнай Каханоўскай. Зь сям’ёй Каханоўскіх і Андрусышыных зьвязаная вялікая частка майго жыцьця і жыцьця маіх дзяцей Аляксандра і Юры.
Зь Юляй Каханоўскай, дачкой Яніны, я пазнаёмілася яшчэ ў лягерах уцекачоў. Але яна была на два гады маладзейшая.
У нашым апошнім лягеры для перамешчаных асобаў у мяне быў вельмі добры сябра ўкраінец Грыц Андрусышын. У яго, як і ў мяне, быў акардэон, і мы зь ім кожную суботу гралі на танцах для лягернай моладзі…
Галіна Руднік: “Пастар у часе вячэры сказаў: We are pregnant”
Галіна Руднік: “Заставалася толькі пераплыць акіян...”
Галіна Руднік: “Злучаныя Штаты, і ўсё!”
Галіна Руднік: “У беларускай гімназіі ўвесь час хацелася есьці...”
Галіна Руднік: “Такая дылда, а ня ведае, дзе яна нарадзілася!”
Галіна Руднік: “Радзіма чакае, Радзіма ўсё даравала”
Галіна Руднік: “У часе вайны ў Нямеччыне кожны крадзеж караўся расстрэлам”
Галіна Руднік: «У Бэрлін мы трапілі выпадкова»
Галіна Руднік. Танцуем з дзедам на пагарэлішчы
Галіна Руднік. Як мы ўпісвалі пераклады Арсеньневай у опэрныя лібрэта
Галіна Руднік. Чым закончыліся анэкдоты на кухні Шчагловых
Галіна Руднік: Тайна маёй лялькі
Галіна Руднік: Мамін лягер згадваў і Салжаніцын
Галіна Руднік: У сям’і камуніста нам сказалі, каб болей не прыходзілі
Галіна Руднік: “Колькі ворагаў народу аказалася на адной Пушкінскай вуліцы...”
Галіна Руднік: “У трыццаць сёмым мне было 7 гадоў...”
«Птушкі пералётныя». Прэм'ера да дня народзінаў Свабоды
