Як злавіць пакемонаў у рэзыдэнцыі Лукашэнкі і ў КДБ

Мабільная відэагульня ў дапоўненай рэальнасьці Pokémon GO за тыдзень пасьпела стаць фэномэнам як у сьвеце гульняў, так і бізнэсу. Неўзабаве яна можа афіцыйна выйсьці і ў Беларусі для Android і iOS — і беларусы пачнуць, уткнуўшыся ў смартфоны, хадзіць па вуліцах у пошуках віртуальных пакемонаў.

А пакуль не пачалося, Свабода распавядае, хто такія пакемоны і чым можа быць небясьпечная гульня пра іх.

Хто такія пакемоны?

Pokémon (ад ангельскага pocket monster — кішэнная пачвара) — мэдыяфраншыза японскай кампаніі Nintendo, у якую ўваходзяць відэагульні, мультфільмы і мультсэрыялы, коміксы і цацкі. У іх сьвеце, падобным да нашага сучаснага, замест жывёлаў жывуць пакемоны — кішэнныя пачваркі са звышздольнасьцямі. Адны могуць плявацца агнём, іншыя — шпурляцца вадой, нейкія — біць токам, нейкія — гіпнатызаваць. Усяго прыдумалі 750 відаў пакемонаў.

Пакемонаў ловяць авантурысты-трэнэры, якія ладзяць між пакемонамі баі кшталту баёў сабак ці пеўняў у рэальным сьвеце, толькі не да сьмерці. Самі ў баях не бяруць удзелу, толькі камандуюць пакемонамі. Нягледзячы на спрэчную канцэпцыю, у пакемонах звычайна ня бачаць нічога шкоднага для дзяцей. Мультфільмы пра іх паказваліся ў тым ліку ў Беларусі.

Pokémon GO — далёка ня першая гульня пра пакемонаў, а адна з паўсотні. Сэрыя гульняў пачалася ў 1996 годзе на кішэнных кансолях Game Boy (для свайго часу яна мела інавацыю — два чалавекі маглі гуляць адзін з адным, злучыўшы кансолі дротам), з таго часу разьвівалася выключна на прыладах кампаніі Nintendo. Розныя гульні сэрыі прадаваліся мільёнамі копіяў у Японіі і на Захадзе.

Пра пакемонаў за 20 год выйшла 19 поўнамэтражных мультфільмаў і 18 анімэ-сэрыялаў. У Беларусі кансолі Nintendo былі і ёсьць значна меней папулярнымі за канкурэнтаў, таму беларусы хутчэй ведаюць пакемонаў з мультфільмаў, а таксама па цацках і іншай атрыбутыцы.

Чаму гэтая гульня — фэномэн?

З моманту запуску 6 чэрвеня ў ЗША, Аўстраліі і Новай Зэляндыі Pokémon GO спампавалі больш за 10 млн разоў, па колькасьці актыўных карыстальнікаў яна наблізілася да Twitter (калі не абагнала). Толькі што яна выйшла ў Нямеччыне.

Бясплатная гульня за кошт дадатковых неабавязковых пакупак у ёй штодзень зарабляе паўтара мільёну даляраў — па гадавых выніках яна можа абагнаць World of Tanks нават бяз запуску па ўсім сьвеце. Пасьля яе запуску акцыі Nintendo падаражэлі амаль удвая.

Чаму людзі гуляюць у Pokémon GO нават падчас масавых акцыяў пратэсту ці баёў з тэрарыстамі «Ісламскай дзяржавы»? Заходняя прэса бачыць зьбег абставінаў, «дасканалы шторм»: Pokémon GO зусім не складаная, пакемоны перасталі быць эксклюзіўнымі для плятформы, якая траціла папулярнасьць, і сталі «агульнадаступнымі», а гульні ў дапоўненай рэальнасьці, якія існавалі ўжо даўно, сталі дастаткова простымі для масавага карыстальніка.

Як у гэта гуляць?

Каб гуляць у Pokémon GO, патрэбны толькі смартфон на Android ці iOS. Вы ходзіце па горадзе, бачыце на тэлефоне рэальную мапу гораду з умоўнымі пазнакамі. Як сустракаеце на мапе «дзікага» пакемона — уключаецца камэра, на якой паказваецца рэальная карцінка з «накладзеным» на яе пакемонам, у якога трэба кідаць шарык-«пакебол» (у іх пакемоны затым жывуць). Таксама на мапе можна знайсьці «пакестопы» (гэткія піт-стопы з бонусамі) і залі баёў, якія можна захапіць для сваёй каманды. Асабістыя баі зь іншымі гульцамі адсутнічаюць (прынамсі, пакуль).

Хадзіць трэба менавіта па вуліцы, менавіта нагамі. У памяшканьнях ня ловіцца GPS, неабходны для працы гульні, а пры язьдзе на занадта вялікай хуткасьці гульня зразумее, што вы ашукваеце, і не залічыць крокаў. У гэтым вялікі плюс гульняў у дапоўненай рэальнасьці: яны вымушаюць выходзіць на вуліцу геймэраў, якія звычайна неахвотна пакідаюць дамы. Але тут і мінус: у навальніцу ці сьпёку гуляць цяжка.

Pokémon GO пакуль ня выйшла ў Беларусі, але мае выйсьці найбліжэйшым часам. Пакуль яе можна неафіцыйна ўсталяваць на Android, а на iOS — спампаваць з App Store, калі завесьці амэрыканскі Apple ID.

Што там з рэзыдэнцыяй і КДБ?

Гульня выкарыстоўвае рэальныя лякацыі ў гарадах для «пакестопаў» і заляў баёў. Яны абіраюцца амаль выпадковым чынам у месцах, дзе часта ходзяць людзі: на плошчах, у парках, ля дзіцячых пляцовак. У Менску такімі аб’ектамі становяцца ў тым ліку адміністрацыя Лукашэнкі (названая ў гульні «Президенция резидента»), КДБ, Нацбанк, помнікі Леніну, Нацыянальная бібліятэка і іншыя. Хіба ў турме на Валадарскага няма ні пакемонаў, ні іншых аб’ектаў гульні.

У гэтым ёсьць пэўная небясьпека. У Беларусі забаронена фатаграфаваць шэраг адміністрацыйных будынкаў, ад тых жа КДБ і «прэзыдэнцыі» да Акадэміі навук і аб’ектаў мэтро. Калі пачаць даказваць міліцыі, што вы проста гуляеце ў гульню, могуць і аштрафаваць: у Менску штрафуюць нават за катаньне на самакаце па гандлёвым цэнтры.

Большая небясьпека ў неасьцярожнасьці саміх гульцоў. Пакемон можа зьявіцца пасярод праспэкту, на чыгуначных каляінах ці на будоўлі. А гулец, які глядзіць толькі на мапу, а не пад ногі, можа пацярпець у пагоні за чарговым пакемонам. У папулярных сярод гульцоў ціхіх месцах могуць адмыслова зьбірацца злодзеі — сьцьвярджаецца, што ў ЗША адну такую банду ўжо злавілі.

Гульца могуць проста не зразумець і з этычных прычынаў: гульня прапануе лавіць пакемонаў у цэрквах і касьцёлах, нават зьбіраць бонусы на могілках і біцца за магілы асобных людзей. У ЗША з падобнай праблемай таксама сутыкнуліся — напрыклад, гульцы просяць аўтараў Pokémon GO прыбраць з гульні аб’екты на мэмарыяле Ўсясьветнага гандлёвага цэнтру і на мэмарыяле халакосту.

Бацькам жа трэба ня толькі пільнаваць, каб іх дзеці не хадзілі па непажаданых месцах у пошуках пакемонаў, але і сачыць, каб дзеці не маглі скарыстацца іх банкаўскай карткай для непажаданых пакупак у гульні.