“Звезда”, 1925 год. Выказваньне нейкага Крыніцкага на сходзе актыву Менскай гарадзкой арганізацыі КП(б)Б на тэму беларусізацыі:
“…пленум мусіў яшчэ раз паўтарыць, што тут ня ўсё добра ў тым сэнсе, што друкаванае слова і асабліва газэтная мова ня носіць яшчэ дастаткова папулярнага характару, і што ў тэрміналягічнай працы матэрыял беларускай вёскі ўлічваецца недастаткова, што тэрміналягічная праца ў значнай меры вядзецца на аснове матэрыялаў часта старых фаліянтаў і кніг 16—18 ст., а сучасны матэрыял беларускай вёскі забываецца. І пленум дае дырэктыву папрацаваць над гэтым істотнейшым бокам справы”.
“Беларуская крыніца”, 1935 год:
“Сумныя і чароўныя Задушкі і нязьмерна багатыя зьместам. Яны жыцьцё харашаць і ўзбагачаюць, яны яго раўняюць, засыпаючы прорвы, дакапаныя сьмерцяй, яны здабычы працы людзей жывых і памёршых — злучаюць у вадну цэласьць, у вадну несьмяротную вартасьць, яны ўрэшце пацьвярджаюць праўдзівасьць слоў паэты Сваяка аб памёршым чалавеку, што ён “не памёр, а нарадзіўся”…
“Звязда”, 1945 год:
“Згодна пастановы Соўнаркома БССР у Мінску створан Беларускі дзяржаўны тэатральны інстытут, які будзе рыхтаваць кваліфікаваныя кадры для тэатраў і эстрады нашай рэспублікі. Для выкладчыцкай работы ў інстытут запрашаюцца лепшыя акторы БССР, народны артыст рэспублікі Міровіч, прафесар Навак і іншыя. У інстытут падана 60 заяў. Сярод жадаючых вучыцца ў інстытуце ёсць удзельнікі Айчыннай вайны, былыя партызаны. Зараз тут ідуць прыймовыя іспыты па спецыяльных дысцыплінах (мастацкае чытанне, сцэнічныя эцюды) і агульна-адукацыйных дысцыплінах. Заняткі ў інстытуце распачнуцца ў першых лічбах лістапада гэтага года”.
“…пленум мусіў яшчэ раз паўтарыць, што тут ня ўсё добра ў тым сэнсе, што друкаванае слова і асабліва газэтная мова ня носіць яшчэ дастаткова папулярнага характару, і што ў тэрміналягічнай працы матэрыял беларускай вёскі ўлічваецца недастаткова, што тэрміналягічная праца ў значнай меры вядзецца на аснове матэрыялаў часта старых фаліянтаў і кніг 16—18 ст., а сучасны матэрыял беларускай вёскі забываецца. І пленум дае дырэктыву папрацаваць над гэтым істотнейшым бокам справы”.
“Беларуская крыніца”, 1935 год:
“Сумныя і чароўныя Задушкі і нязьмерна багатыя зьместам. Яны жыцьцё харашаць і ўзбагачаюць, яны яго раўняюць, засыпаючы прорвы, дакапаныя сьмерцяй, яны здабычы працы людзей жывых і памёршых — злучаюць у вадну цэласьць, у вадну несьмяротную вартасьць, яны ўрэшце пацьвярджаюць праўдзівасьць слоў паэты Сваяка аб памёршым чалавеку, што ён “не памёр, а нарадзіўся”…
“Звязда”, 1945 год:
“Згодна пастановы Соўнаркома БССР у Мінску створан Беларускі дзяржаўны тэатральны інстытут, які будзе рыхтаваць кваліфікаваныя кадры для тэатраў і эстрады нашай рэспублікі. Для выкладчыцкай работы ў інстытут запрашаюцца лепшыя акторы БССР, народны артыст рэспублікі Міровіч, прафесар Навак і іншыя. У інстытут падана 60 заяў. Сярод жадаючых вучыцца ў інстытуце ёсць удзельнікі Айчыннай вайны, былыя партызаны. Зараз тут ідуць прыймовыя іспыты па спецыяльных дысцыплінах (мастацкае чытанне, сцэнічныя эцюды) і агульна-адукацыйных дысцыплінах. Заняткі ў інстытуце распачнуцца ў першых лічбах лістапада гэтага года”.
