Жонка майго знаёмага – настаўніца. Дырэктар школы сказаў ёй з каляжанкамі за сабраныя ў бацькоў грошы купіць на выбар або герб са сьцягам, або партрэт Лукашэнкі – і павесіць у клясах. І вось мой знаёмы гаворыць: вялікі партрэт спадара Лукашэнкі ў рамцы, а таксама такога ж памеру герб са сьцягам каштуюць аднолькава – каля 44 тысяч рублёў; ёсьць, аднак, малы партрэт прэзыдэнта ў рамцы – за 15 тысяч. Паводле знаёмага, дзеля эканоміі большасьць набудзе партрэт.
Я пацікавіўся ў гарадзенцаў, ці лічаць яны патрэбным прэзыдэнцкі партрэт у клясным пакоі.
(Хлопец: ) “Я лічу, што лепей вешаць партрэты выдатных гістарычных асобаў, чым цяперашніх палітыкаў. Дамейка з такіх асобаў, Касьцюшка... Я маю на ўвазе тых, хто ўнёс уклад ва ўсясьветную культуру”.
(Спадарыня: ) “Я лічу, што прэзыдэнцкія партрэты не патрэбныя. Дастаткова, можа, аднаго партрэта ў дырэктара, сакратара ці ў тым жа настаўніцкім пакоі. Тут палітыка замяшаная, мне здаецца, што гэтага ня трэба. У дзяцей у клясе павінны вісець зусім іншыя малюнкі, менавіта малюнкі: тая ж беларуская прырода, той жа зубар – сымбаль нашай Беларусі. Але не партрэт Лукашэнкі, я лічу так. Я сама настаўніца. Так што такой сымболікі ў клясе, асабліва ў пачатковай, ня трэба. Па-мойму, у нас на тэлебачаньні гэтага дастаткова, каб яшчэ ў школу пераносіць гэта ўсё”.
(Малады спадар: ) “Думаю, што ў гэтым няма неабходнасьці. Гэта ўжо стварэньне вобразу нейкага цара ці ідала, якому пакланяюцца. Абсалютна няправільная пазыцыя, гэтага рабіць ні ў якім выпадку нельга”.
Я зайшоў у кнігарню на Савецкай вуліцы і налічыў там дзевяць розных партрэтаў Аляксандра Лукашэнкі. Ніякіх іншых партрэтаў – Скарыны, Каліноўскага альбо нават Машэрава – там не было. У кнігарні я сустрэў знаёмую пару. Жанчына раней выкладала ў школе гісторыю, у клясе быў партрэт канцлера Сапегі і цытата са Статуту Вялікага Княства Літоўскага аб тым, што “чалавеку пачціваму ў сваёй дзяржаве няма нічога даражэйшага за свабоду”. Дык вось партрэт гэты прыбралі разам зь непатрэбнай цытатай.
Я пацікавіўся ў гарадзенцаў, ці лічаць яны патрэбным прэзыдэнцкі партрэт у клясным пакоі.
(Хлопец: ) “Я лічу, што лепей вешаць партрэты выдатных гістарычных асобаў, чым цяперашніх палітыкаў. Дамейка з такіх асобаў, Касьцюшка... Я маю на ўвазе тых, хто ўнёс уклад ва ўсясьветную культуру”.
(Спадарыня: ) “Я лічу, што прэзыдэнцкія партрэты не патрэбныя. Дастаткова, можа, аднаго партрэта ў дырэктара, сакратара ці ў тым жа настаўніцкім пакоі. Тут палітыка замяшаная, мне здаецца, што гэтага ня трэба. У дзяцей у клясе павінны вісець зусім іншыя малюнкі, менавіта малюнкі: тая ж беларуская прырода, той жа зубар – сымбаль нашай Беларусі. Але не партрэт Лукашэнкі, я лічу так. Я сама настаўніца. Так што такой сымболікі ў клясе, асабліва ў пачатковай, ня трэба. Па-мойму, у нас на тэлебачаньні гэтага дастаткова, каб яшчэ ў школу пераносіць гэта ўсё”.
(Малады спадар: ) “Думаю, што ў гэтым няма неабходнасьці. Гэта ўжо стварэньне вобразу нейкага цара ці ідала, якому пакланяюцца. Абсалютна няправільная пазыцыя, гэтага рабіць ні ў якім выпадку нельга”.
Я зайшоў у кнігарню на Савецкай вуліцы і налічыў там дзевяць розных партрэтаў Аляксандра Лукашэнкі. Ніякіх іншых партрэтаў – Скарыны, Каліноўскага альбо нават Машэрава – там не было. У кнігарні я сустрэў знаёмую пару. Жанчына раней выкладала ў школе гісторыю, у клясе быў партрэт канцлера Сапегі і цытата са Статуту Вялікага Княства Літоўскага аб тым, што “чалавеку пачціваму ў сваёй дзяржаве няма нічога даражэйшага за свабоду”. Дык вось партрэт гэты прыбралі разам зь непатрэбнай цытатай.
