І калі вясёлкай над труной
вып’е кроў да кроплі маіх жылаў,
Беларусь, накрый мяне зямлёй.
Не, счакай, яшчэ аддам я вочы
сваёй здані,
каб мая душа
не зблудзіла на чужыну ўночы,
каб між намі не лягла мяжа.
Беларусь мая, мая магіла, зь бел-чырвона-белага радна ці кашулю мне на сьмерць пашыла? Беларусь мая, мая магіла, ты ж адна ў мяне, як ёсьць адна.
Беларусь мая, мая магіла, зь бел-чырвона-белага радна ці кашулю мне на сьмерць пашыла? Беларусь мая, мая магіла, ты ж адна ў мяне, як ёсьць адна.
