Прадстаўнікі “Белавія” пацьвярджаюць, што Аляксандар Лукашэнка упершыню выпрабаваў новы “Боінг”, але пры гэтым не хаваюць свайго раздражненьня пытаньнем:
(Прадстаўнік “Белавія”: ) “А вам якая розьніца? Адляцеў ён, усё нармалёва, і сеў ужо даўно…”
Колішні кіраўнік Беларусі, экс-старшыня Вярхоўнага Савету Станіслаў Шушкевіч перакананы, што прадстаўнічы самалёт у цяперашніх умовах беларускаму кіраўніцтву не патрэбны. А пра час, калі сам кіраваў краінай, згадвае так:
(Шушкевіч: ) “Калі трэба было, выкарыстоўвалі Як-40, якім распараджаўся Савет Міністраў, ці пэрсанальны вагон. Гэта, дарэчы, самая вялікая была раскоша — паехаць такім чынам у Маскву, Полацак ці Віцебск, бо там можна было правесьці нараду. На месцы часам не было такіх умоваў”.
У кіраўніцтва карпарацыі “Боінг” кажуць, што адным з найбольш салідных кліентаў у былым СССР ёсьць Туркмэністан.
Толькі цягам апошніх гадоў адміністрацыя Туркмэнбашы замовіла ў Сыэтле “Боінг-717” коштам 35 мільёнаў даляраў, “Боінг-757” за 80 мільёнаў даляраў і “Боінг-767” за 100 мільёнаў. Праз год прэзыдэнт Ніязаў атрымае чарговы “Боінг” эксклюзіўнай мадэлі “767-300”, які будзе каштаваць 130 мільёнаў даляраў. “Стары”, набыты ў сярэдзіне 1990-х, Туркмэнбашы абяцае пераабсталяваць пад пасажырскія перавозкі.
Што да суседніх зь Беларусьсю дзяржаваў, то толькі адзін кіраўнік лятае на айчынным авіяляйнэры. Пасьля прыходу да ўлады ў Расеі Ўладзімера Пуціна ягоная адміністрацыя замовіла на Варонескім самалётабудаўнічым заводзе адмысловы Іл-96-300, які сам Пуцін ахрысьціў “паветраным пунктам кіраваньня дзяржавай”. Як цьвердзяць расейскія СМІ, кошт пуцінскага набытка — 60 мільёнаў даляраў. Дарэчы, сьледам за Пуціным аналягічную замову расейскім самалётабудаўнікам зрабіў кубінскі лідэр Фідэль Кастра. Кошт кантракту — каля 80 мільёнаў даляраў.
Шмат гадоў карыстаецца расейскім Ту-154 прэзыдэнт Польшчы Аляксандар Квасьнеўскі. Пра пляны абнаўленьня прэзыдэнцкага авіяпарку ў амбасадзе Польшчы ў Менску ня ведаюць.
А вось прэзыдэнт Украіны Леанід Кучма пасьля пагрозы аварыі шасі падчас візыту ў Бразылію з ранейшага прэзыдэнцкага самалёту Ту-134А сёлета перасеў на эўрапейскі аэробус A319-133X выпуску 2000 году.
У балтыйскіх краінах такога паняцьця як “прэзыдэнцкія авіяпаркі” не існуе ўвогуле. Усе самалёты на час афіцыйных візытаў бяруцца ў арэнду. Вось што распавяла супрацоўніца прэсавай службы прэзыдэнта Латвіі Айва Разэнбэрга:
(Разэнбэрга: ) “Калі плянуецца дзяржаўны візыт і сапраўды патрэбны вялікі самалёт, заўсёды глядзяць, якая дэлегацыя. Залежна ад таго, як шмат людзей з прэзыдэнтам едзе, выбіраецца і самалёт. У нас ёсьць кампаніі “VIP-avia” і “Lat-Charter”. Там самалёты ня толькі для арэнды; яны выкарыстоўваюцца і на рэгулярных рэйсах. Але няма такога, каб у структуры прэзыдэнцкай адміністрацыі быў адзін альбо некалькі самалётаў”.
Яшчэ адзін кіраўнік, які лягічна карыстаецца самалётам айчыннай вытворчасьці — гэта прэзыдэнт ЗША Джордж Буш. “Боінг 747-200” ягоная адміністрацыя называе “паветраным Авальным кабінэтам”. Паводле ўсіх характарыстык, гэта сапраўдны паветраны штаб. А вось прэм’ер-міністар Вялікабрытаніі Тоні Блэр вымушаны пазычаць гэткі ж “Боінг-747” у каралевы, паколькі будаўніцтва асобнага самалёта будзе каштаваць дзяржаўнай скарбонцы 100 мільёнаў фунтаў стэрлінгаў. А гэта нават у Англіі прызнана нямэтазгодным.
(Прадстаўнік “Белавія”: ) “А вам якая розьніца? Адляцеў ён, усё нармалёва, і сеў ужо даўно…”
Колішні кіраўнік Беларусі, экс-старшыня Вярхоўнага Савету Станіслаў Шушкевіч перакананы, што прадстаўнічы самалёт у цяперашніх умовах беларускаму кіраўніцтву не патрэбны. А пра час, калі сам кіраваў краінай, згадвае так:
(Шушкевіч: ) “Калі трэба было, выкарыстоўвалі Як-40, якім распараджаўся Савет Міністраў, ці пэрсанальны вагон. Гэта, дарэчы, самая вялікая была раскоша — паехаць такім чынам у Маскву, Полацак ці Віцебск, бо там можна было правесьці нараду. На месцы часам не было такіх умоваў”.
У кіраўніцтва карпарацыі “Боінг” кажуць, што адным з найбольш салідных кліентаў у былым СССР ёсьць Туркмэністан.
Толькі цягам апошніх гадоў адміністрацыя Туркмэнбашы замовіла ў Сыэтле “Боінг-717” коштам 35 мільёнаў даляраў, “Боінг-757” за 80 мільёнаў даляраў і “Боінг-767” за 100 мільёнаў. Праз год прэзыдэнт Ніязаў атрымае чарговы “Боінг” эксклюзіўнай мадэлі “767-300”, які будзе каштаваць 130 мільёнаў даляраў. “Стары”, набыты ў сярэдзіне 1990-х, Туркмэнбашы абяцае пераабсталяваць пад пасажырскія перавозкі.
Што да суседніх зь Беларусьсю дзяржаваў, то толькі адзін кіраўнік лятае на айчынным авіяляйнэры. Пасьля прыходу да ўлады ў Расеі Ўладзімера Пуціна ягоная адміністрацыя замовіла на Варонескім самалётабудаўнічым заводзе адмысловы Іл-96-300, які сам Пуцін ахрысьціў “паветраным пунктам кіраваньня дзяржавай”. Як цьвердзяць расейскія СМІ, кошт пуцінскага набытка — 60 мільёнаў даляраў. Дарэчы, сьледам за Пуціным аналягічную замову расейскім самалётабудаўнікам зрабіў кубінскі лідэр Фідэль Кастра. Кошт кантракту — каля 80 мільёнаў даляраў.
Шмат гадоў карыстаецца расейскім Ту-154 прэзыдэнт Польшчы Аляксандар Квасьнеўскі. Пра пляны абнаўленьня прэзыдэнцкага авіяпарку ў амбасадзе Польшчы ў Менску ня ведаюць.
А вось прэзыдэнт Украіны Леанід Кучма пасьля пагрозы аварыі шасі падчас візыту ў Бразылію з ранейшага прэзыдэнцкага самалёту Ту-134А сёлета перасеў на эўрапейскі аэробус A319-133X выпуску 2000 году.
У балтыйскіх краінах такога паняцьця як “прэзыдэнцкія авіяпаркі” не існуе ўвогуле. Усе самалёты на час афіцыйных візытаў бяруцца ў арэнду. Вось што распавяла супрацоўніца прэсавай службы прэзыдэнта Латвіі Айва Разэнбэрга:
(Разэнбэрга: ) “Калі плянуецца дзяржаўны візыт і сапраўды патрэбны вялікі самалёт, заўсёды глядзяць, якая дэлегацыя. Залежна ад таго, як шмат людзей з прэзыдэнтам едзе, выбіраецца і самалёт. У нас ёсьць кампаніі “VIP-avia” і “Lat-Charter”. Там самалёты ня толькі для арэнды; яны выкарыстоўваюцца і на рэгулярных рэйсах. Але няма такога, каб у структуры прэзыдэнцкай адміністрацыі быў адзін альбо некалькі самалётаў”.
Яшчэ адзін кіраўнік, які лягічна карыстаецца самалётам айчыннай вытворчасьці — гэта прэзыдэнт ЗША Джордж Буш. “Боінг 747-200” ягоная адміністрацыя называе “паветраным Авальным кабінэтам”. Паводле ўсіх характарыстык, гэта сапраўдны паветраны штаб. А вось прэм’ер-міністар Вялікабрытаніі Тоні Блэр вымушаны пазычаць гэткі ж “Боінг-747” у каралевы, паколькі будаўніцтва асобнага самалёта будзе каштаваць дзяржаўнай скарбонцы 100 мільёнаў фунтаў стэрлінгаў. А гэта нават у Англіі прызнана нямэтазгодным.
