Аляксандар Цынкевіч, намесьнік дырэктара выдавецкага дома газэты “Время” паведаміў, што ўчора ягонае выданьне падало скаргу на рашэньне Мінінфармацыі аб прыпыненьні выхаду газэты на імя міністра. А пасьля 14 верасьня, калі ня будзе перагляду рашэньня, то кіраўніцтва газэты зьвернецца ў суд, бо лічыць забарону незаконнай.
Паводле спадара Цынкевіча, дэпартаваны ва Ўкраіну намесьнік галоўнага рэдактара газэты Міхаіл Падаляк працягвае выконваць свае функцыі дзякуючы інтэрнэту й іншым сродкам сувязі. Ён каардынуе працу рэдакцыі і сам піша шмат артыкулаў. Ёсьць ягоныя публікацыі і ў апошнім нумары газэты, які ўлады хочуць канфіскаваць.
Супрацоўнікі міліцыі й асобы ў цывільным ўжо прыходзілі ў дом спадара Цынкевіча некалькі разоў, прычым з розных нагодаў. Спачатку яны хацелі праверыць дакумэнты на будаўніцтва дома, узьведзенага чатыры гады таму, потым прыйшлі з пажарнікамі. Толькі за трэцім разам міліцыянты заявілі, што ім паступіў сыгнал аб тым, што ў доме нібыта знаходзіцца наклад забароненай газэты “Время”. Аднак спадар Цынкевіч не дапусьціў іх у свой дом.
(Цынкевіч: ) “Я яму сказаў, ці мала што да вас паступіла, да пабачэньня, мне трэба сыходзіць, у мяне свае справы. калі хочаце – затрымлівайце. Але такіх указаньняў у яго не было. І ён застаўся стаяць ля маёй брамы”.
Пазьней да спадара Цынкевіча прыехалі актывісты АГП і перашкодзілі ператрусу. Калі міліцыянты прыехалі ў чацьвёрты раз, ім перашкодзілі журналісты з фотаапаратамі.
Аляксандр Цынкевіч ня ўпэўнены, ці скончылася на гэтым амаль дэтэктыўная гісторыя паляваньня праваахоўных органаў за ягоным домам. Накладу газэты ў яго ўжо няма, кажа ён. Дый быў гэта наклад, легальна выдадзеныя яшчэ да таго, як Мінінфармацыі прыпыніла выхад “Времени“ на тры месяцы, і нічога незаконнага ў ім няма, кажа спадар Цынкевіч. Ціск уладаў ён зьвязвае з палітычнай кампаніяй па правядзеньні выбараў і рэфэрэндуму.
(Цынкевіч: ) “Зараз іх пазыцыя будзе рабіцца больш жорсткай, будуць спыняцца любыя дзеяньні, бо гэтая ўлада сябе вычарпала, вычарпала давер народа, і для таго, каб захаваць свае паўнамоцтвы, ім трэба трымаць народ у падпарадкаваньні, страху й інфармацыйным голадзе”.
Паводле спадара Цынкевіча, дэпартаваны ва Ўкраіну намесьнік галоўнага рэдактара газэты Міхаіл Падаляк працягвае выконваць свае функцыі дзякуючы інтэрнэту й іншым сродкам сувязі. Ён каардынуе працу рэдакцыі і сам піша шмат артыкулаў. Ёсьць ягоныя публікацыі і ў апошнім нумары газэты, які ўлады хочуць канфіскаваць.
Супрацоўнікі міліцыі й асобы ў цывільным ўжо прыходзілі ў дом спадара Цынкевіча некалькі разоў, прычым з розных нагодаў. Спачатку яны хацелі праверыць дакумэнты на будаўніцтва дома, узьведзенага чатыры гады таму, потым прыйшлі з пажарнікамі. Толькі за трэцім разам міліцыянты заявілі, што ім паступіў сыгнал аб тым, што ў доме нібыта знаходзіцца наклад забароненай газэты “Время”. Аднак спадар Цынкевіч не дапусьціў іх у свой дом.
(Цынкевіч: ) “Я яму сказаў, ці мала што да вас паступіла, да пабачэньня, мне трэба сыходзіць, у мяне свае справы. калі хочаце – затрымлівайце. Але такіх указаньняў у яго не было. І ён застаўся стаяць ля маёй брамы”.
Пазьней да спадара Цынкевіча прыехалі актывісты АГП і перашкодзілі ператрусу. Калі міліцыянты прыехалі ў чацьвёрты раз, ім перашкодзілі журналісты з фотаапаратамі.
Аляксандр Цынкевіч ня ўпэўнены, ці скончылася на гэтым амаль дэтэктыўная гісторыя паляваньня праваахоўных органаў за ягоным домам. Накладу газэты ў яго ўжо няма, кажа ён. Дый быў гэта наклад, легальна выдадзеныя яшчэ да таго, як Мінінфармацыі прыпыніла выхад “Времени“ на тры месяцы, і нічога незаконнага ў ім няма, кажа спадар Цынкевіч. Ціск уладаў ён зьвязвае з палітычнай кампаніяй па правядзеньні выбараў і рэфэрэндуму.
(Цынкевіч: ) “Зараз іх пазыцыя будзе рабіцца больш жорсткай, будуць спыняцца любыя дзеяньні, бо гэтая ўлада сябе вычарпала, вычарпала давер народа, і для таго, каб захаваць свае паўнамоцтвы, ім трэба трымаць народ у падпарадкаваньні, страху й інфармацыйным голадзе”.
