Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Першы беларускі электрацягнік павышанай камфортнасьці


Іна Студзінская, Менск З 28 жніўня паміж Менскам і Воршай пачаў рэгулярны рух першы беларускі электрацягнік павышанай камфортнасьці. Замест цьвёрдых драўляных ці дэрмантынавых сядзеньняў – мяккія вэлюравыя крэслы, таніраванае шкло, у кожным вагоне прыбіральня. У электрацягніку ёсьць бар. Кожны вагон – а ўсяго іх дзесяць – абслугоўвае праваднік. Пасажыраў у першы рэйс выправілася таксама ўсяго 10, сярод якіх была і наша карэспандэнтка.

Шчыра кажучы, электрычкі з абадранымі лаўкамі, якія спыняюцца літаральна ля кожнага слупа і якія даводзіцца браць штурмам, надакучылі. Хочацца хуткасьці, камфорту, зручнасьцяў. Дарэчы, працягласьць паездкі зь Менску да Воршы – 2 гадзіны 48 хвілін (на паўтары гадзіны менш, чым у звычайнай электрычцы). Прыпынкаў толькі 5 – у Смалявічах, Жодзіне, Барысаве, Крупках, Талочыне. Цягнік ходзіць зь пятніцы па панядзелак, адпраўленьне зь Менску а 6.20. Гутару з пасажырамі:

(Спадарыня: ) “Мы зь Менску едзем у Воршу. Вельмі падабаецца. Па-першае, часу атрымліваецца значна менш у дарозе. Ну і камфорт, канешне, не параўнаць”.

(Карэспандэнтка: ) “А кошты?”

(Спадарыня: ) “Мне здаецца, цана прыймальная для такога ўзроўню абслугоўваньня”.

(Карэспандэнтка: ) “Але на ўвесь вагон тут толькі 2 пасажыры…”

(Спадарыня: ) “Нам падаецца, трэба было даць больш рэклямы…”

(Карэспандэнтка: ) “А як вы даведаліся пра гэты цягнік?”

(Спадарыня: ) “Выпадкова даведаліся, у газэце прачытала…”

(Бабуля: ) “Я пэнсіянэрка, маю ільготы, але на гэты цягнік ільготы не распаўсюджваюцца. Квіток поўны”.

(Спадар: ) “Валеры Калюжны, арганізацыя пасажырскіх перавозак.

(Карэспандэнтка: ) “Вы, калі расклад рабілі, улічвалі інтарэсы пасажыраў? Адпраўленьне а 6-ай 20 – вельмі рана, народ дабіраецца да вакзала на таксоўках, нятанная паездачка атрымліваецца”.

(Калюжны: ) “Грамадзкі транспарт пачынае ў Менску хадзіць з паловы на шостую. Праезд у вагоне трэцяга кляса каштуе столькі ж, колькі ў звычайнай электрычцы”.

(Карэспандэнтка: ) “Мне толькі што пэнсіянэрка скардзілася, што ільготаў няма, і удвая даражэй атрымліваецца”.

(Калюжны: ) “Для таго, каб пэнсіянэр мог праехаць па больш танным кошце і скарыстаць ільготы, ёсьць звычайная электрычка да Воршы, якая ідзе праз 8 хвілінаў пасьля нашага адпраўленьня”.

А вось кошт праезду ў вагонах другога клясу, дзе высокія мяккія крэслы, таніраваныя вокны, кандыцыянэр, абыдзецца амаль удвая даражэй за звычайную электрычку. У камфартабэльным цягніку ёсьць бар з даволі разнастайным выбарам – ад алькаголю да гарачых бутэрбродаў, кавы, гарбаты. Кошты даволі прыймальныя. Вось толькі пакуль няма чым заняць пасажыраў – ні відэамагнітафону, ні тэлевізару, ні радыё, скардзіцца правадніца Тацяна Харошка.

Затое у кожным вагоне – прыбіральня, пакуль чыстая, прыгожая. Мэталічны унітаз, мэталічная ракавіна, усё новае, працуе. Але няма ні туалетнай паперы, ні мыла.

Я даехала на камфартабэльным цягніку да Барысава.

(Галасы: ) “Пусьцілі цягнік, а ў яго ніхто не сядае. Толькі начальства і праваднікі”.

(Карэспандэнтка: ) “Патлумачу, што мы знаходзімся на станцыі Барысаў, і толькі што прайшоў гэты камфартабэльны цягнік на Воршу, у якім ехала два дзесяткі чалавек, прычым дзесятак зь іх – высокапастаўленыя кіраўнікі Беларускай чыгункі. Пусты ён накіраваўся да Воршы, а вось жанчынам трэба ў Слаўнае, і яны вымушаныя чакаць электрычкі, якая будзе перапоўненая”.

(Галасы: ) “Як селядцоў у бочцы будзе, ня ўлезеш, ня ўстанеш, на адной назе будзеш стаяць…”

А вярталася я ў звычайнай электрычцы Крупкі-Менск. Парэзаныя лаўкі, народу шмат, адна, выбачайце, сьмярдзючая прыбіральня на 10 вагонаў. Новы цягнік павышанай камфортнасьці зь ёй, канешне, не параўнаць.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG