(Мікола Саскевіч:) “Дзень добры, шаноўнае панства! На вялікі жаль, я цяпер жыву па вуліцы з назвай 60 год БССР. Ад гэтай назвы становіцца сьмешна, гаротна і крыўдна. Таму я хачу зьвярнуцца да нашых людзей, каб яны зірнулі ў нашую гісторыю і ўбачылі, колькі вялікіх і таленавітых людзей дала нашая зямля нам і ўсяму сьвету: вялікія нашыя літоўскія князі і каралі Польшчы, храбрыя і таленавітыя паўкаводцы, вялікія паэты і пісьменьнікі, вялікія патрыёты нашай радзімы і вялікія рэлігійныя хрысьціянскія сьвятары, вялікія вучоныя і вандроўнікі, вялікія нашыя палітыкі.
Літаральна нядаўна я прачытаў у газэце “Народная Воля” пра нашага вялікага вучонага Барыса Кіта. Ён жа гордасьць нашай нацыі! Ці паслухайце, пачытайце нашага вялікага паэта Рыгора Барадуліна – ён гордасьць нашай нацыі. Паслухайце нашага вялікага патрыёта Зянона Пазьняка, Івонку Сурвілу – яны таксама гордасьць нашай нацыі. І шмат іншых сумленных, храбрых і таленавітых людзей зьяўляюцца гордасьцю нашай нацыі. Яны ўсе – нашыя літвіны.
Я б хацеў жыць па вуліцы з назвай нашай гістарычнай нацыянальнасьці літвін. Дарэчы, побач з намі ў “Старажытным горадзе”, цяпер ужо вёска Юрач, ёсьць возера з назвай нашай нацыянальнасьці Літвін. І памятаю ў дзяцінстве ў вёсцы Юрач я адпачываў у спартовым лягеры, я тады займаўся грэка-рымскай барацьбой, дык вось, кафэ, якое знаходзілася ў цэнтры вёскі мела назву таксама “Літвін”. Гэта былі брэжнеўскія камуністычныя часы, цяпер назву зьмянілі.
І яшчэ я ведаю, што вялікі наш паэт Адам Міцкевіч заўсёды марыў і імкнуўся, каб нашая краіна вызвалілася ад гнёту Расейская імпэрыі і зноў вярнулася да сваёй гістарычнай сапраўднай назвы Літва. Паэт сільна любіў сваю краіну Літва.”
(Спадар:) “Спадары Свабоды! Вось я выказваю сваё меркаваньне. Вы на ўвесь сьвет трубіце, што на Беларусі няма свабоды – дыктатура, усё выцісьняецца, няма свабоды слова. І ў той жа час, вы свабодна, знаходзячыся ў сталіцы гэтай краіны, дзе дыктатура, вядзеце антыдзяржаўную прапаганду, абражаеце беларускі народ, прэзыдэнта. Ці не надыйшоў час вам убрацца зь Менску, не дачакаўшыся пакуль гэтым зоймецца КГБ?”
Літаральна нядаўна я прачытаў у газэце “Народная Воля” пра нашага вялікага вучонага Барыса Кіта. Ён жа гордасьць нашай нацыі! Ці паслухайце, пачытайце нашага вялікага паэта Рыгора Барадуліна – ён гордасьць нашай нацыі. Паслухайце нашага вялікага патрыёта Зянона Пазьняка, Івонку Сурвілу – яны таксама гордасьць нашай нацыі. І шмат іншых сумленных, храбрых і таленавітых людзей зьяўляюцца гордасьцю нашай нацыі. Яны ўсе – нашыя літвіны.
Я б хацеў жыць па вуліцы з назвай нашай гістарычнай нацыянальнасьці літвін. Дарэчы, побач з намі ў “Старажытным горадзе”, цяпер ужо вёска Юрач, ёсьць возера з назвай нашай нацыянальнасьці Літвін. І памятаю ў дзяцінстве ў вёсцы Юрач я адпачываў у спартовым лягеры, я тады займаўся грэка-рымскай барацьбой, дык вось, кафэ, якое знаходзілася ў цэнтры вёскі мела назву таксама “Літвін”. Гэта былі брэжнеўскія камуністычныя часы, цяпер назву зьмянілі.
І яшчэ я ведаю, што вялікі наш паэт Адам Міцкевіч заўсёды марыў і імкнуўся, каб нашая краіна вызвалілася ад гнёту Расейская імпэрыі і зноў вярнулася да сваёй гістарычнай сапраўднай назвы Літва. Паэт сільна любіў сваю краіну Літва.”
(Спадар:) “Спадары Свабоды! Вось я выказваю сваё меркаваньне. Вы на ўвесь сьвет трубіце, што на Беларусі няма свабоды – дыктатура, усё выцісьняецца, няма свабоды слова. І ў той жа час, вы свабодна, знаходзячыся ў сталіцы гэтай краіны, дзе дыктатура, вядзеце антыдзяржаўную прапаганду, абражаеце беларускі народ, прэзыдэнта. Ці не надыйшоў час вам убрацца зь Менску, не дачакаўшыся пакуль гэтым зоймецца КГБ?”
