Мікола Шчаглоў нарадзіўся на беларускай Смаленшчыне. Рана застаўшыся сіратой, ён часта гасьцяваў у цёткі, што была ігуменьняй жаночага манастыра ў Цьверы. Там хлопчык пачаў сьпяваць у хоры і хутка зьвярнуў на сябе ўвагу выкладчыкаў Маскоўскай сынадальнай музычнай вучэльні, што шукалі на правінцыі здольных музыкаў.
Зьявіўшыся ў 1936-м у Менску, Шчаглоў-Куліковіч стаў адным з арганізатараў Опэрнага тэатру і дырыжорам яго сымфанічнага аркестру. Да пачатку Другой сусьветнай вайны ён быў ужо вядомым кампазытарам.
У часе нямецкай акупацыі Мікола Шчаглоў узначальваў музычны аддзел Беларускага культурнага згуртаваньня. Як гэта, на першы погляд, ні парадаксальна, але менавіта тыя гады сталіся ў творчасьці кампазытара найбольш плённымі. На лібрэта Натальлі Арсеньневай ён піша дзьве опэры: лірычна-рамантычную “Лясное возера” і гістарычную “Усяслаў Чарадзей”, а таксама апэрэту “У вырай”. З музыкаю Шчаглова ў Менскім драматычным тэатры ідзе спэктакль “Затонуты звон” паводле п’есы Г.Гаўптмана і рэпэтуецца “Кастусь Каліноўскі”А.Міровіча, які забараняе нямецкая цэнзура...
На эміграцыі Мікола Шчаглоў-Куліковіч працягвае натхнёна служыць сваёй музе. У 1946-м ён арганізоўвае вандроўны Беларускі тэатар эстрады, які аб’ехаў з канцэртамі ўсю Заходнюю Нямеччыну. У гэты час кампазытар стварае музыку да Сьвятой літургіі. Жывучы ад 1950 году ў ЗША, ён выдаў пяць зборнікаў з апрацоўкамі народнага мэлясу і ўласнымі песьнямі, у ліку якіх “Беларусь, наша маці-Краіна” і “У гушчарах” на вершы Натальлі Арсеньневай, “Пагоня” Максіма Багдановіча.
Ня толькі ў беларускіх эміграцыйных колах былі папулярныя найграныя Шчагловым кружэлкі. Цікава, што творы зь іх кралі і без пазначэньня імя аўтара перазапісвалі ў СССР, як гэта здарылася, да прыкладу, з народнай песьняй “Ой, арол”.
Багаты асабісты архіў Міколы Шчаглова-Куліковіча чакае сваіх новых дасьледнікаў ў Беларускай бібліятэцы імя Францішка Скарыны ў Лёндане.
Зьявіўшыся ў 1936-м у Менску, Шчаглоў-Куліковіч стаў адным з арганізатараў Опэрнага тэатру і дырыжорам яго сымфанічнага аркестру. Да пачатку Другой сусьветнай вайны ён быў ужо вядомым кампазытарам.
У часе нямецкай акупацыі Мікола Шчаглоў узначальваў музычны аддзел Беларускага культурнага згуртаваньня. Як гэта, на першы погляд, ні парадаксальна, але менавіта тыя гады сталіся ў творчасьці кампазытара найбольш плённымі. На лібрэта Натальлі Арсеньневай ён піша дзьве опэры: лірычна-рамантычную “Лясное возера” і гістарычную “Усяслаў Чарадзей”, а таксама апэрэту “У вырай”. З музыкаю Шчаглова ў Менскім драматычным тэатры ідзе спэктакль “Затонуты звон” паводле п’есы Г.Гаўптмана і рэпэтуецца “Кастусь Каліноўскі”А.Міровіча, які забараняе нямецкая цэнзура...
На эміграцыі Мікола Шчаглоў-Куліковіч працягвае натхнёна служыць сваёй музе. У 1946-м ён арганізоўвае вандроўны Беларускі тэатар эстрады, які аб’ехаў з канцэртамі ўсю Заходнюю Нямеччыну. У гэты час кампазытар стварае музыку да Сьвятой літургіі. Жывучы ад 1950 году ў ЗША, ён выдаў пяць зборнікаў з апрацоўкамі народнага мэлясу і ўласнымі песьнямі, у ліку якіх “Беларусь, наша маці-Краіна” і “У гушчарах” на вершы Натальлі Арсеньневай, “Пагоня” Максіма Багдановіча.
Ня толькі ў беларускіх эміграцыйных колах былі папулярныя найграныя Шчагловым кружэлкі. Цікава, што творы зь іх кралі і без пазначэньня імя аўтара перазапісвалі ў СССР, як гэта здарылася, да прыкладу, з народнай песьняй “Ой, арол”.
Багаты асабісты архіў Міколы Шчаглова-Куліковіча чакае сваіх новых дасьледнікаў ў Беларускай бібліятэцы імя Францішка Скарыны ў Лёндане.
