У расейскай літаратурнай мове назвы геаграфічных аб’ектаў у спалучэньні з родавым словам у бальшыні сваёй не скланяюцца: в местечке Ельск, на озере Байкал, на горе Арарат, к станции Орёл. Такая завядзёнка замацавалася ў расейскай мове ў гады Другой усясьветнай вайны. ​
Ня так у нас. Геаграфічныя назвы — словы нашыя і жывыя. Скланяйма сваё! Менск стаіць на рэчцы Сьвіслачы. Колас нарадзіўся ў засьценку Акінчыцах. І не страляйма пад Лёзна! Раптам пад зямлёй там бэнзінавы рэзэрвуар. Толькі (дзе?) пад Лёзнам.