Прадпрымальніца Нона Грышына, якую вінавацяць у даваньні хабару былому галоўнаму архітэктару Менску Паўлу Лучыновічу, назвала сваімі фантазіямі паказаньні, якія яна давала на сьледзтве.
Пасьля затрыманьня ў сакавіку Грышына напісала яўку з павіннай. Яна прызнала, што давала Лучыновічу хабар і нават расьпісала, за што і колькі мусіла даваць грошай.
Цяпер абвінавачаная заявіла пра пагрозы і шантаж з боку апэратыўных супрацоўнікаў і назвала перададзеныя Лучыновічу 4 тысячы даляраў ня хабарам, а дапамогай на паправу здароўя.
«Кавалак гары гэтым разам не прывезла»
Ноне Грышынай 60 гадоў. Да затрыманьня яна была кансультантам у справах нерухомасьці і будаўніцтва — дапамагала інвэстарам вырашаць праблемы з узгадненьнем будаўнічых праектаў. У справе фігуруюць сама меней тры такія аб’екты ў Менску, у тым ліку ў раёне Залатая Горка. Там на вуліцы Смалячкова плянавалі зьнесьці стары дом, каб замест яго пабудаваць адміністрацыйны будынак. Паводле сьледзтва, за незаконныя паслугі па ўзгадненьні праекту гэтай будоўлі Павал Лучыновіч і атрымаў ад Ноны Грышынай 4 тысячы даляраў.
Яна ж сёньня заявіла, што гэта быў ня хабар, а ўсе дакумэнты былі ўзгодненыя ў законным парадку. Паводле Грышынай, яна вырашыла дапамагчы Лучыновічу грашыма, бо даведалася пра яго хваробы, а ён «палюбіўся ёй як сын і чалавек».
«Ён расказваў, што ў яго баліць сьпіна, ледзь выседжвае ў кабінэтным крэсьле. Яму трэба было падлячыцца, і я яго пашкадавала, спантанна вырашыла дапамагчы. Ён нічога пра грошы ня ведаў. Ведаў толькі, што я прывезла яму зь Індыі рэдкай гарбаты. Мы дамовіліся пра сустрэчу 16 сакавіка, я сказала, што прывезла чаю, толькі гэтым разам кавалак гары не прывезла», — сказала Нона Грышына.
Паводле Грышынай, яна і раней прывозіла зь Індыі падарункі сябрам і знаёмым, у тым ліку «кавалкі Гімалаяў».
Перад арыштам яна 4 месяцы жыла ў Індыі, дзе навучылася ёзе. У позе ёгі яна сёньня чакала пачатку працэсу, седзячы на лаве падсудных.
Па вяртаньні зь Індыі яна вырашыла закончыць працу кансультанта і займацца толькі выкладаньнем ёгі.
Перад сустрэчай з Лучыновічам яна заехала да сына, забрала ў яго 4 тысячы даляраў, якія лічыла сваімі, бо пакідала сыну свае банкаўскія карткі, і з гэтымі грашыма вярнулася да сябе дамоў.
Каля дома яе ўжо чакаў Павал Лучыновіч. Жанчына сьцьвярджае, што ён зайшоў да яе ў кватэру, яны пагаварылі хвілін 40, і яна перадала яму белы пакунак, у якім былі высакагорны індыйскі чай, рэдкія спэцыі, вельмі добры «крэм для ягонай маці», бутэлька індыйскага брэндзі і маленькі пакунак зь сюрпрызам — грашыма. «Але ён пра грошы ня ведаў», — паўтарыла ў судзе Нона Грышына.
Потым Лучыновіч зьехаў, яна спынілася пагутарыць з суседам, а празь некалькі хвілін яе ўжо «затрымалі вялікія дзядзькі» (супрацоўнікі ГУБАЗіК МУС).
Грышына кажа, што пасьля затрыманьня яна сядзела ў цеснай камэры, якая завецца «стаканам», ёй было страшна і хацелася схавацца за «мужчынскія плечы». Таму яна прыдумала, што грошы для Паўла Лучыновіча ўзяла не ў свайго сына, а ў бацькі Лучыновіча, якога даўно ведала, ды яшчэ прыдумала іншыя рэчы, пра якія цяпер шкадуе і якія абвяргае.
Нону Грышыну на працэсе ў Заводзкім судзе дапытвалі ўвесь дзень. Віну ў даваньні хабару Лучыновічу яна катэгарычна абвяргае.
Суд над Лучыновічам адклалі — ён у шпіталі
Суд над самім Паўлам Лучыновічам адклалі да ягонага выздараўленьня. Юрыдычна былы галоўны архітэктар Менску знаходзіцца на волі пад грашовым закладам, а фактычна ляжыць у 5-м гарадзкім клінічным шпіталі, бо ў яго паралізаваныя ногі. На пачатку верасьня Лучыновіч перанёс складаную апэрацыю на хрыбетніку. Дактары кажуць, што для выздараўленьня яму можа спатрэбіцца болей за паўгода.
Былы судзьдзя пра разьдзяленьне справы: «У нас так робяць, калі доказы сумнеўныя»
Пакуль вытворчасьць па крымінальнай справе Лучыновіча прыпыненая, справу Ноны Грышынай, якую вінавацяць у даваньні яму хабару па тым жа эпізодзе, пачалі разглядаць. Ці законна гэта і якія юрыдычныя наступствы гэта будзе мець для Лучыновіча? Свабода зьвярнулася па камэнтар да былога судзьдзі, вядомага праваабаронцы Гары Паганяйлы.
Паводле юрыста, закон жорстка не патрабуе разглядаць справы абвінавачаных па адным і тым жа эпізодзе ў адным працэсе.
«Падзяляць, ці драбіць, як я кажу, справу дазваляеццца, але ў вельмі рэдкіх выпадках. Калі, прыкладам, адзін з абвінавачаных уцёк, а цягнуць зь іншымі абвінавачанымі ўжо немагчыма. Але тут зусім іншая сытуацыя: можна ж дачакацца выздараўленьня чалавека», — мяркуе Гары Паганяйла.
Паводле яго, у Беларусі даўно склалася практыка, калі справы дробяць, каб потым лягчэй было вынесьці неабходны прысуд. У якасьці прыкладу Гары Паганяйла згадаў гучны працэс над Васілём Старавойтавым, якога, як лічыць праваабаронца, несправядліва асудзілі ў канцы 1990-х гадоў.
Паводле Гары Паганяйлы, калі Грышыну прызнаюць вінаватай у даваньні хабару, для Лучыновіча гэта будзе азначаць, што і ягоная віна фактычна даказаная.
«Ёсьць паняцьце „прэюдыцыя“ — гэта значыць, што ня трэба зноў даказваць тое, што аднойчы ўжо даказана ў судзе», — кажа Паганяйла.
Але як жа прэзумпцыя невінаватасьці і права на абарону?
«Гэтыя правы, у тым ліку на спаборнасьць працэсу, у справе Лучыновіча відавочна будуць парушаныя. Ёсьць шанец, што органы, якія сочаць за законнасьцю, умяшаюцца, але ён вельмі малы», — мяркуе Гары Паганяйла.
Ён таксама адзначыў, што «драбненьне спраў звычайна назіраецца там, дзе ёсьць сумнеўныя доказы».
Адвакаты Паўла Лучыновіча і Ноны Грышынай настойвалі на тым, каб не падзяляць працэс, але судзьдзя Жанна Хвайніцкая вырашыла інакш.
