Лукашэнка асабіста інструктуе беларускіх алімпійцаў

Пасьля першых дзён спаборніцтваў на Алімпійскіх гульнях у Сочы беларускіх спартоўцаў няма ў сьпісе двух дзясяткаў краін, прадстаўнікі якіх уздымаліся на п’едэстал гонару. Пры гэтым алімпійцаў у Сочы асабіста інструктуе Аляксандар Лукашэнка, які ў гэтыя дні адпачывае там разам са сваім малодшым сынам Мікалаем.

Сочынская Алімпіяда пачалася для беларускай зборнай ня надта ўдала. Дар’я Домрачава не дала рады нэрвам і з адной памылкай на стральбе фінішавала ў спрынце на 9-й пазыцыі. Надзея Скардзіна была 17-й, іншыя беларускі — унізе выніковай табліцы. Там жа апынуліся біятляністы-мужчыны, якія выступалі днём раней. Ванкувэрскага цуду ад Сяргея Новікава не паўтарылася: легендарны Оле Б’ёрндален гэтым разам дзяліць узнагароды зь беларусам не захацеў.

Тым ня меней, як заяўляюць у Фэдэрацыі біятлёну Беларусі, сьпісваць кагосьці ў тыраж пасьля адной гонкі дачасна — маўляў, спартоўцы яшчэ прадэманструюць свае лепшыя якасьці:

«Мы так думаем, што ўсё яшчэ наперадзе, ня варта рабіць нейкія дачасныя высновы. Будзем спадзявацца, што і з надвор’ем усё будзе нармальна, і нашы яшчэ лепш настрояцца. Прынамсі трэніровачныя дні давалі падставы да аптымізму. Так, пэўным чынам дынаміка трасы з часам зьмяняецца, але ня так рэзка. Таму, калі стабільнае застанецца надвор’е, будзе змагацца за высокія месцы нават больш шырокае кола прэтэндэнтаў, а ня толькі, як мы прызвычаіліся, Дар’я Домрачава».

Зрэшты, настроіцца на патрэбны лад пакуль не дапамагло і перадстартавае «чаяваньне» ў кампаніі з Аляксандрам Лукашэнкам. Хоць той і заклікаў біятляністаў расслабіцца і думаць толькі пра гонку, вынік аказаўся далёкі ад чаканага:

«Спакойна выходзь і страляй. Не мітусіцеся, гэта ж першая гонка. Галоўнае — не мітусіцца. Калі хочаце, я магу там, дзе вось мне трэнэр скажа, стаць на рубяжы, сьцягам буду размахваць. А хочаце — буду бегаць дзесьці туды-сюды, праз усю трасу...».

Чаму не дапамагаюць лукашэнкаўскія інструкцыі, якія, да таго ж, суправаджаюцца адчувальным матэрыяльным стымулам? Дастаткова нагадаць, што прэміяльныя беларусам — адны з самых высокіх у сьвеце: 150 тысяч даляраў за перамогу. Больш толькі ў Казахстане.

Як лічыць псыхоляг Міхаіл Дзернакоўскі, маральны ціск, які чыняць на спартоўцаў функцыянэры, шмат каго папросту выбівае з каляіны:

«Справа ў тым, што, магчыма, трэба знаходзіць нейкія іншыя формы, якім чынам пераможныя абавязаньні ўзгадняць са спартоўцамі. Бо што такое стымул? У старажытным Рыме так называлі дручок, якім кагосьці падганялі — „стымулявалі“ да працы. Але ў некаторых людзей вось такі стымул выклікае, скажам так, парадаксальную рэакцыю: чалавек пачынае залішне моцна да чагосьці імкнуцца і паказвае нават горшы вынік, чым на трэніроўках. Гэта, ведаеце, як у любога з нас у жыцьці здараецца, бо ў кожнага чалавека свае ўнутраныя працэдурныя аспэкты дамоўленасьцяў з самім сабой. Таму стымул — добра, але псыхалёгія — рэч, якую запраграмаваць нельга».

Некаторыя закансэрвавацца ў рангу спартовых турыстаў рызыкуюць яшчэ на пачатку Алімпіяды. Так, напярэдадні сёньняшніх стартаў высьветлілася, што гарналыжніцу Марыю Шканаву не дапусьцяць да гонак з-за нізкага рэйтынгу. Чаму гэта стала вядома толькі цяпер — адказныя асобы маўчаць. Але найперш гэта сьведчыць, што Фэдэрацыя гарналыжнага спорту і снаўборду, якую ўзначальвае былая прэзыдэнцкая фаварытка Натальля Пяткевіч, толькі змарнавала час і грошы. Дарэчы, адзіны беларускі мужчына-гарналыжнік Юры Данілачкін быў 31-м, што можна ахарактарызаваць як фактар досыць станоўчы — добра, што ўвогуле даехаў.

Ня цешаць вынікамі і іншыя беларускія атлеты. Так, адрозна ад свайго аднагодка, нарвэскага унікума Б’ёрндалена, 40-гадовы лыжнік Сяргей Далідовіч ня спраўдзіў авансаў і ў скіятлёне (лыжных гонках) прыйшоў толькі ў чацьвёртым дзясятку. Недалёка прызямліліся і ягоныя калегі па камандзе, а прадстаўніца жаночай каманды Алена Саньнікава ў аналягічнай гонцы за дзень да гэтага фінішавала ў ліку апошніх. Увечары другую спробу ўзысьці на п’едэстал зробіць Сяргей Новікаў зь сябрамі — стартуе біятлённая гонка перасьледу на 12,5 кілямэтраў.

Тым часам пад пытаньнем удзел у спаборніцтвах шэрагу фрыстайлістаў, на якіх разьлік адмысловы — яшчэ ніводнага разу ў гісторыі сувэрэннага спорту лыжныя акрабаты не вярталіся дадому без мэдалёў. Аднак ужо заяўлена, што маладая спартоўка Вольга Капусьціна з-за траўмы нават ня вылецела ў Сочы, вырашаецца лёс вэтэрана каманды Дзьмітрыя Дашчынскага — у двухразовага алімпійскага прызэра праблемы з плячом.

Тым часам кіраўнік Нацыянальнага алімпійскага камітэту Аляксандар Лукашэнка ня толькі сочыць за спартовымі падзеямі з трыбунаў, але і актыўна асвойвае мясцовую інфраструктуру. Трапіўшы на зімовую Алімпіяду другі раз пасьля Нагана-1998, Лукашэнка карыстаецца момантам: ужо ў дзень прылёту выйшаў на лыжную трасу з малодшым сынам Мікалаем, у атачэньні іншых постсавецкіх лідэраў сядзеў у ганаровай ложы падчас адкрыцьця Гульняў, катаўся на горных лыжах з прэм’ер-міністрам Расеі Дзьмітрыем Мядзьведзевым, яго ня раз бачылі ў распалажэньні зборнай.

Сям’я Лукашэнкаў спынілася ў Краснай паляне, дзе пад рэзыдэнцыю абсталяваны адзін з карпусоў на зямлі, выдзеленай Расеяй саюзьніку ў доўгатэрміновае карыстаньне.