«Як гляну на неба, твор рук Тваіх, на месяц і зоркі, якія Ты стварыў, дык хто ёсьць чалавек, што Ты памятаеш пра яго, і сын чалавечы, што Ты пра яго дбаеш?» (Пс 8:4-5)
Гэтыя словы псалма добра перадаюць пачуцьці чалавека, які, узіраючыся на веліч Божага тварэньня, стараецца зразумець, чаму Бог прыдае так шмат увагі такой нязначнай істоце, як чалавек.
Падсьвядома аўтар адчувае, што ў пляне Божага тварэньня чалавек займае асаблівае, хоць яшчэ не зусім для яго зразумелае, месца.
Гэты плян Божы знайшоў сваё завяршэньне ў падзеі, памяць якой мы сьвяткуем і пра якую сьвяты Павал сказаў: «Калі прыйшла поўня часу, Бог паслаў Сына Свайго, народжанага ад Дзевы, народжанага пад законам, каб мы маглі атрымаць усынаўленьне...» (Гал 4:4-5).
Іншымі словамі, Госпад і Бог наш Ісус Хрыстос стаў чалавекам, адным з нас, каб даць нам магчымасьць стаць дзецьмі Божымі, удзельнікамі Боскага жыцьця.
Нам давялося бачыць і дасьведчыць розных людзкіх спробаў зрабіць нас «шчасьлівымі», не пытаючыся нашай згоды. Нашыя «дабрачынцы» думаюць, што ведаюць лепш за нас, што нам трэба для шчасьця. І калі мы зь імі не згаджаемся, яны ня супраць ужыць сілу, каб нас, неразумных, ашчасьлівіць. Вынікі іх «дабрачыннай» дзейнасьці нам добра вядомыя.
Ня так Бог. Таму Ён з уласнай волі прыйшоў на сьвет, як малое бездапаможнае дзіцятка, якое ня толькі не пагражала нікому, але мела патрэбу ў нашай дапамозе і спагадзе. Пасьля, у дарослым веку, Ён адмовіцца ад ужываньня сілы і ня будзе абяцаць «неадкладнага шчасьця», але скажа: «Прыйдзіце да Мяне, усе струджаныя і абцяжараныя, і Я супакою вас. Вазьміце ярмо маё на сябе і навучыцеся ад Мяне, бо я ціхі і пакорнага сэрца, і знойдзеце супакой для душаў вашых. Бо ярмо маё прыемнае, і цяжар мой лёгкі» (Мц 11:28-30). Іншымі словамі, Ён абяцаў тым, што пайшлі за ім, не вызваленьне ад цяжкасьцяў, але даць сілу пераносіць іх.
Вось гэтай сілы духоўнай, каб перанесьці цяжкасьці жыцьцёвыя і не заламацца, хай Госпад і Бог наш Ісус Хрыстос, чыё нараджэньне ў целе сёньня радасна сьвяткуем, дасьць нам усім.
а. Аляксандар Надсан
Каляды 2013
Гэтыя словы псалма добра перадаюць пачуцьці чалавека, які, узіраючыся на веліч Божага тварэньня, стараецца зразумець, чаму Бог прыдае так шмат увагі такой нязначнай істоце, як чалавек.
Падсьвядома аўтар адчувае, што ў пляне Божага тварэньня чалавек займае асаблівае, хоць яшчэ не зусім для яго зразумелае, месца.
Гэты плян Божы знайшоў сваё завяршэньне ў падзеі, памяць якой мы сьвяткуем і пра якую сьвяты Павал сказаў: «Калі прыйшла поўня часу, Бог паслаў Сына Свайго, народжанага ад Дзевы, народжанага пад законам, каб мы маглі атрымаць усынаўленьне...» (Гал 4:4-5).
Іншымі словамі, Госпад і Бог наш Ісус Хрыстос стаў чалавекам, адным з нас, каб даць нам магчымасьць стаць дзецьмі Божымі, удзельнікамі Боскага жыцьця.
Нам давялося бачыць і дасьведчыць розных людзкіх спробаў зрабіць нас «шчасьлівымі», не пытаючыся нашай згоды. Нашыя «дабрачынцы» думаюць, што ведаюць лепш за нас, што нам трэба для шчасьця. І калі мы зь імі не згаджаемся, яны ня супраць ужыць сілу, каб нас, неразумных, ашчасьлівіць. Вынікі іх «дабрачыннай» дзейнасьці нам добра вядомыя.
Ня так Бог. Таму Ён з уласнай волі прыйшоў на сьвет, як малое бездапаможнае дзіцятка, якое ня толькі не пагражала нікому, але мела патрэбу ў нашай дапамозе і спагадзе. Пасьля, у дарослым веку, Ён адмовіцца ад ужываньня сілы і ня будзе абяцаць «неадкладнага шчасьця», але скажа: «Прыйдзіце да Мяне, усе струджаныя і абцяжараныя, і Я супакою вас. Вазьміце ярмо маё на сябе і навучыцеся ад Мяне, бо я ціхі і пакорнага сэрца, і знойдзеце супакой для душаў вашых. Бо ярмо маё прыемнае, і цяжар мой лёгкі» (Мц 11:28-30). Іншымі словамі, Ён абяцаў тым, што пайшлі за ім, не вызваленьне ад цяжкасьцяў, але даць сілу пераносіць іх.
Вось гэтай сілы духоўнай, каб перанесьці цяжкасьці жыцьцёвыя і не заламацца, хай Госпад і Бог наш Ісус Хрыстос, чыё нараджэньне ў целе сёньня радасна сьвяткуем, дасьць нам усім.
а. Аляксандар Надсан
Каляды 2013
