Пасяджэньне пачнецца а 10-й раніцы. Суд будзе разглядаць справу, пададзеную раённай крымінальна-выканаўчай інспэкцыяй.
«Суд мае зрабіць выснову, ці стаў я на шлях выпраўленьня, ці трэба мяне зьмясьціць у турму, ці вызваліць ад пакараньня, ці працягнуць рэжым прэвэнтыўнага нагляду. Справа ня ў тым, ці стаў я на шлях выпраўленьня, а ў тым, якое рашэньне будзе спушчана ў суд зьверху» — сказаў Свабодзе Някляеў.
20 траўня 2011 году Някляеў быў асуджаны на два гады пазбаўленьня волі з адтэрміноўкай выкананьня прысуду на два гады. Някляева прызналі вінаватым паводле ч. 1 арт. 342 Крымінальнага кодэксу (арганізацыя і падрыхтоўка дзеяньняў, якія груба парушаюць грамадзкі парадак, або актыўны ўдзел у іх).
22 ліпеня 2011 году калегія Менскага гарадзкога суду пакінула вырак Фрунзенскага суду бязь зьменаў.
Разам зь Някляевым у 2011 годзе былі асуджаныя Андрэй Дзьмітрыеў, Віталь Рымашэўскі, Аляксандар Фядута, але ў іх умоўныя тэрміны зьняволеньня, якія сканчаюцца аўтаматычна.
Як і Някляеў, з адтэрміноўкай была пакараная Ірына Халіп. Яна паведаміла ў фэйсбуку, што разгляд яе справы прызначаны на 19 ліпеня, 9:30, у Партызанскім райсудзе Менску.
Нарадзіўся 9 ліпеня 1946 г. у Смаргоні. Вучыўся ў Менскім электратэхнікуме сувязі, на адзьдзяленьні паэзіі Літаратурнага інстытуту, скончыў філялягічны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту. Паэт, празаік, грамадзка-палітычны дзяяч, ляўрэат шэрагу прафэсійных і дзяржаўных узнагародаў за літаратурную дзейнасьць.
Працаваў сувязістам на Поўначы, у Сібіры, на Далёкім Усходзе, радыёмэханікам у менскім тэлевізійным атэлье.
Заняўся журналістыкай, супрацоўнічаў з газэтай «Знамя юности», рэдагаваў бюлетэнь «Тэатральны Менск», быў старшым рэдактарам галоўнай рэдакцыі літаратурна-драматычных праграм Беларускага тэлебачаньня, галоўным рэдактарам часопіса «Крыніца», штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва».
З 1998 па 2001 г. старшыня Саюзу беларускіх пісьменьнікаў.
Зь ліпеня 1999 г. жыў у Польшчы, публічна абвясьціўшы аб разрыве зь беларускімі ўладамі. Жыў таксама ў Фінляндыі.
У 2005 г. абраны кіраўніком беларускага ПЭН-цэнтру.
У 2009 г. добраахвотна пакінуў пасаду.
У 2010 г. ініцыяваў стварэньне грамадзянскай кампаніі «Гавары праўду», якой улады адмовілі ў рэгістрацыі.
Кандыдат у прэзыдэнты на выбарах 2010 г.
19 сьнежня 2010 г. быў зьбіты да непрытомнасьці ў цэнтры Менску па шляху на акцыю пратэсту. З чэрапнамазгавой траўмай трапіў у шпіталь хуткай дапамогі. Празь некалькі гадзінаў быў адтуль выкрадзены супрацоўнікамі спэцслужбаў.
Апынуўся ў СІЗА КДБ, быў абвінавачаны ў арганізацыі масавых беспарадкаў. З моманту зьбіцьця 19 сьнежня да пераводу пад хатні арышт 29 студзеня перанёс чатыры гіпэртанічныя крызы і ня меў магчымасьці сустрэцца з адвакатам.
17 лютага 2011 г. агульны сход ПЭН-цэнтру прыняў рашэньне вылучыць Някляева на Нобэлеўскую прэмію.
30 сакавіка 2011 г. абвінавачаньне замененае на больш мяккае — арганізацыю дзеяньняў, якія груба парушаюць грамадзкі парадак, ці ўдзел у іх.
20 траўня 2011 г. судзьдзя Фрунзэнскага суду Менску Жана Жукоўская асудзіла Някляева на 2 гады пазбаўлень-ня волі з адтэрміноўкай пакараньня на 2 гады.
Праваабарончая арганізацыя «Міжнародная амністыя» прызнала яго вязьнем сумленьня.
«Суд мае зрабіць выснову, ці стаў я на шлях выпраўленьня, ці трэба мяне зьмясьціць у турму, ці вызваліць ад пакараньня, ці працягнуць рэжым прэвэнтыўнага нагляду. Справа ня ў тым, ці стаў я на шлях выпраўленьня, а ў тым, якое рашэньне будзе спушчана ў суд зьверху» — сказаў Свабодзе Някляеў.
20 траўня 2011 году Някляеў быў асуджаны на два гады пазбаўленьня волі з адтэрміноўкай выкананьня прысуду на два гады. Някляева прызналі вінаватым паводле ч. 1 арт. 342 Крымінальнага кодэксу (арганізацыя і падрыхтоўка дзеяньняў, якія груба парушаюць грамадзкі парадак, або актыўны ўдзел у іх).
22 ліпеня 2011 году калегія Менскага гарадзкога суду пакінула вырак Фрунзенскага суду бязь зьменаў.
Разам зь Някляевым у 2011 годзе былі асуджаныя Андрэй Дзьмітрыеў, Віталь Рымашэўскі, Аляксандар Фядута, але ў іх умоўныя тэрміны зьняволеньня, якія сканчаюцца аўтаматычна.
Як і Някляеў, з адтэрміноўкай была пакараная Ірына Халіп. Яна паведаміла ў фэйсбуку, што разгляд яе справы прызначаны на 19 ліпеня, 9:30, у Партызанскім райсудзе Менску.
Даведка Радыё Свабода — Уладзімер Някляеў
Нарадзіўся 9 ліпеня 1946 г. у Смаргоні. Вучыўся ў Менскім электратэхнікуме сувязі, на адзьдзяленьні паэзіі Літаратурнага інстытуту, скончыў філялягічны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту. Паэт, празаік, грамадзка-палітычны дзяяч, ляўрэат шэрагу прафэсійных і дзяржаўных узнагародаў за літаратурную дзейнасьць.
Працаваў сувязістам на Поўначы, у Сібіры, на Далёкім Усходзе, радыёмэханікам у менскім тэлевізійным атэлье.
Заняўся журналістыкай, супрацоўнічаў з газэтай «Знамя юности», рэдагаваў бюлетэнь «Тэатральны Менск», быў старшым рэдактарам галоўнай рэдакцыі літаратурна-драматычных праграм Беларускага тэлебачаньня, галоўным рэдактарам часопіса «Крыніца», штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва».
З 1998 па 2001 г. старшыня Саюзу беларускіх пісьменьнікаў.
Зь ліпеня 1999 г. жыў у Польшчы, публічна абвясьціўшы аб разрыве зь беларускімі ўладамі. Жыў таксама ў Фінляндыі.
У 2005 г. абраны кіраўніком беларускага ПЭН-цэнтру.
У 2009 г. добраахвотна пакінуў пасаду.
У 2010 г. ініцыяваў стварэньне грамадзянскай кампаніі «Гавары праўду», якой улады адмовілі ў рэгістрацыі.
Кандыдат у прэзыдэнты на выбарах 2010 г.
19 сьнежня 2010 г. быў зьбіты да непрытомнасьці ў цэнтры Менску па шляху на акцыю пратэсту. З чэрапнамазгавой траўмай трапіў у шпіталь хуткай дапамогі. Празь некалькі гадзінаў быў адтуль выкрадзены супрацоўнікамі спэцслужбаў.
Апынуўся ў СІЗА КДБ, быў абвінавачаны ў арганізацыі масавых беспарадкаў. З моманту зьбіцьця 19 сьнежня да пераводу пад хатні арышт 29 студзеня перанёс чатыры гіпэртанічныя крызы і ня меў магчымасьці сустрэцца з адвакатам.
17 лютага 2011 г. агульны сход ПЭН-цэнтру прыняў рашэньне вылучыць Някляева на Нобэлеўскую прэмію.
30 сакавіка 2011 г. абвінавачаньне замененае на больш мяккае — арганізацыю дзеяньняў, якія груба парушаюць грамадзкі парадак, ці ўдзел у іх.
20 траўня 2011 г. судзьдзя Фрунзэнскага суду Менску Жана Жукоўская асудзіла Някляева на 2 гады пазбаўлень-ня волі з адтэрміноўкай пакараньня на 2 гады.
Праваабарончая арганізацыя «Міжнародная амністыя» прызнала яго вязьнем сумленьня.
