На гэтыя пытаньні адказвае музычны крытык Зьміцер Падбярэскі.
Цыганкоў: Ці можна сказаць, што на Эўрабачаньні кожны год выступаюць менавіта лепшыя прадстаўнікі беларускай музычнай культуры, беларускай эстрады і поп-музыкі?
Падбярэзскі: Варта адзначыць, што Эўрабачаньне — гэта найперш ня песенны конкурс, а тэлевізійнае шоў. Таму тыя выканаўцы, якія імкнуцца туды трапіць, так ці інакш падладжваюцца пад гэты фармат. Не істотна нават, наколькі будзе цікавая песьня, якія там словы — галоўнае, каб на сцэне было прыгожа.
Я не магу сказаць, што гэта найлепшыя сьпевакі Беларусі. Многія зь іх, вядома, маюць школу, яны прафэсійныя. Але тыя музычныя ідэі, якія яны імкнуцца паказаць на Эўрабачаньні, цалкам стандартныя, і нават з пункту гледжаньня поп-культуры не цікавыя.
Цыганкоў: За многія гады ўдзелу ў Эўрабачаньні беларускія прадстаўнікі пераважна не трапляюць у фінал, найлепшым быў выступ Дзьмітрыя Калдуна (6-е месца). Чым бы вы гэта патлумачылі?
Падбярэзскі: Я ўвогуле ня вельмі разумею парадак галасаваньня там. Ён настолькі прыблізны, аднак закладзены ў канцэпцыю гэтага тэлешоў. Таму пазыцыя, якую займаюць сьпевакі, часам невытлумачальная. Шукаць нейкі сэнс у тым, хто лепш прасьпяваў, выступіў — гэта ня самае істотнае. Галоўнае — як прагаласуюць людзі, якія спажываюць гэты музычны прадукт.
Цыганкоў: Беларусь — адна з тых краінаў, дзе надаецца надта вялікае значэньне гэтаму конкурсу. Мы памятаем скандал мінулага году падчас адбору на Эўрабачаньне, калі нават умяшаўся Аляксандар Лукашэнка. Гэта немагчыма ўявіць сабе ў іншых краінах. Чым патлумачыць такую шырокую ўвагу да гэтага конкурсу і ўлады, і шырокіх слаёў насельніцтва?
Падбярэзскі: Уладу можна зразумець: трансьляцыя конкурсу, якая ідзе на ўвесь кантынэнт, дазваляе Беларусі так ці інакш заявіць пра сябе.
Сьпевакі імкнуцца туды трапіць, бо думаюць такім чынам здабыць велізарную вядомасьць і папулярнасьць. Тая ж Ланская. Колькі гадоў яна на сцэне? У 2010 годзе быў выдадзены яе дэбютны альбом. Але я ня памятаю, каб гэтая «зорка», прафэсійная сьпявачка, як яна, відаць, мяркуе пра сябе, дала хоць бы адзін сольны канцэрт. Гэта што за ўзровень? Гэта, па-мойму, проста прафанацыя.
Што да шырокіх народных масаў, то народ прызвычаіўся, што тэлебачаньне за апошнія гады страціла функцыю сродку масавай інфармацыі і ператварылася ў відовішча. І Эўрабачаньне — адна з частак гэтага відовішча. Народ не прывык думаць, ён прывык спажываць тое, што ён бачыць вачыма, а ня тое, што разумее мазгамі.
Цыганкоў: Ці можна сказаць, што на Эўрабачаньні кожны год выступаюць менавіта лепшыя прадстаўнікі беларускай музычнай культуры, беларускай эстрады і поп-музыкі?
Падбярэзскі: Варта адзначыць, што Эўрабачаньне — гэта найперш ня песенны конкурс, а тэлевізійнае шоў. Таму тыя выканаўцы, якія імкнуцца туды трапіць, так ці інакш падладжваюцца пад гэты фармат. Не істотна нават, наколькі будзе цікавая песьня, якія там словы — галоўнае, каб на сцэне было прыгожа.
Я не магу сказаць, што гэта найлепшыя сьпевакі Беларусі. Многія зь іх, вядома, маюць школу, яны прафэсійныя. Але тыя музычныя ідэі, якія яны імкнуцца паказаць на Эўрабачаньні, цалкам стандартныя, і нават з пункту гледжаньня поп-культуры не цікавыя.
Цыганкоў: За многія гады ўдзелу ў Эўрабачаньні беларускія прадстаўнікі пераважна не трапляюць у фінал, найлепшым быў выступ Дзьмітрыя Калдуна (6-е месца). Чым бы вы гэта патлумачылі?
Падбярэзскі: Я ўвогуле ня вельмі разумею парадак галасаваньня там. Ён настолькі прыблізны, аднак закладзены ў канцэпцыю гэтага тэлешоў. Таму пазыцыя, якую займаюць сьпевакі, часам невытлумачальная. Шукаць нейкі сэнс у тым, хто лепш прасьпяваў, выступіў — гэта ня самае істотнае. Галоўнае — як прагаласуюць людзі, якія спажываюць гэты музычны прадукт.
Уладу можна зразумець: трансьляцыя конкурсу, якая ідзе на ўвесь кантынэнт, дазваляе Беларусі так ці інакш заявіць пра сябеЗьміцер Падбярэзскі
Падбярэзскі: Уладу можна зразумець: трансьляцыя конкурсу, якая ідзе на ўвесь кантынэнт, дазваляе Беларусі так ці інакш заявіць пра сябе.
Сьпевакі імкнуцца туды трапіць, бо думаюць такім чынам здабыць велізарную вядомасьць і папулярнасьць. Тая ж Ланская. Колькі гадоў яна на сцэне? У 2010 годзе быў выдадзены яе дэбютны альбом. Але я ня памятаю, каб гэтая «зорка», прафэсійная сьпявачка, як яна, відаць, мяркуе пра сябе, дала хоць бы адзін сольны канцэрт. Гэта што за ўзровень? Гэта, па-мойму, проста прафанацыя.
Што да шырокіх народных масаў, то народ прызвычаіўся, што тэлебачаньне за апошнія гады страціла функцыю сродку масавай інфармацыі і ператварылася ў відовішча. І Эўрабачаньне — адна з частак гэтага відовішча. Народ не прывык думаць, ён прывык спажываць тое, што ён бачыць вачыма, а ня тое, што разумее мазгамі.
