Цыганкоў: «Чым тлумачыцца такая актыўнасьць Макея? Ці можна даць прагноз наконт таго, ці ўдасца афіцыйнаму Менску дабіцца паляпшэньня ў беларуска-эўрапейскіх адносінах?»
Класкоўскі: «Макей — „новая мятла“ у МЗС, і пачаў шчыраваць у гэтым заходнім кірунку яшчэ ў сьнежні. У Макея яшчэ засталіся рэшткі рэпутацыі „эўрапейца“ ў лукашэнкавым атачэньні, архітэктара адлігі 2008-10 гадоў. Мяркую, што і сам Лукашэнка пры прызначэньні Макея даў такую ўстаноўку, каб разблякаваць дачыненьні з Эўразьвязам і Вашынгтонам, але „малой крывёю“.
Я думаю, што ў гэтай парадыгме Макей зараз і дзейнічае. Выглядае, што афіцыйны Менск не гатовы ісьці на істотныя палітычныя рэформы, але палітвязьняў на пэўных умовах, бадай, могуць і выпусьціць».
Цыганкоў: «Традыцыйна ў беларускай палітыцы апошніх гадоў „адлігі“ якраз здараюцца напярэдадні прэзыдэнцкіх выбараў. Да наступнай выбарчай кампаніі засталося ня так і шмат — два гады. Самы час дабівацца паляпшэньня стасункаў з Захадам. Ці існуе цяпер такая мэта для афіцыйнага Менску і ці можа гэтая задача вырашыцца»?
Класкоўскі: «Так, Лукашэнка ўжо, я думаю, разважае наконт кампаніі 2015 году. Выглядае, што яна будзе вельмі цяжкой для яго, таму трэба мабілізаваць усе рэсурсы, у тым ліку і заходні чыньнік. Тут і магчымы крэдыт МВФ, і ўвогуле магчымасьць геапалітычнага балянсаваньня. Лукашэнка разумее, што на адным крыле ляцець небясьпечна, і неаднойчы гэты тэзіс агучваў.
Аднак пасьля разгону Плошчы Лукашэнка вымушана пайшоў на рэзкае ўцягваньне ў Эўразійскі праект Пуціна. І пакуль Масква дае пернікі, паблажліва глядзіць на некаторыя рэчы накшталт растваральнага бізнэсу. Але чым далей, тым болей Крэмль будзе ціснуць, патрабаваць саступак, можа ўзьнікнуць пытаньне пра адзіную валюту — заўважце, на апошняй прэсавай канфэрэнцыі Лукашэнка падкрэсьліў, што не зьяўляецца вялікім энтузіястам гэтага праекту.
Карацей, самы час рыхтаваць процівагу на заходнім кірунку. Плюс, як заўжды працуе крыўда Лукашэнкі, што яго не прымаюць у клюб вялікіх міжнародных дзеячоў. А беларускі кіраўнік хацеў бы, каб Захад прымаў яго такім, які ён ёсьць — як Назарбаева, Аліева.
Але пры ўсім сваім жаданьні быць „рукапаціскальным“ на Захадзе Лукашэнка сваімі словамі, як на апошняй прэсавай канфэрэнцыі, перакрэсьлівае ўсе тэзісы пра дружалюбнасьць. І ў МЗС некаторыя ўжо жартуюць, што адна фраза перакрэсьлівае часам цэлы год працы дыпляматаў. Гэта, дарэчы, да пытаньня пра апошнія высілкі Макея».
Класкоўскі: «Макей — „новая мятла“ у МЗС, і пачаў шчыраваць у гэтым заходнім кірунку яшчэ ў сьнежні. У Макея яшчэ засталіся рэшткі рэпутацыі „эўрапейца“ ў лукашэнкавым атачэньні, архітэктара адлігі 2008-10 гадоў. Мяркую, што і сам Лукашэнка пры прызначэньні Макея даў такую ўстаноўку, каб разблякаваць дачыненьні з Эўразьвязам і Вашынгтонам, але „малой крывёю“.
Я думаю, што ў гэтай парадыгме Макей зараз і дзейнічае. Выглядае, што афіцыйны Менск не гатовы ісьці на істотныя палітычныя рэформы, але палітвязьняў на пэўных умовах, бадай, могуць і выпусьціць».
Цыганкоў: «Традыцыйна ў беларускай палітыцы апошніх гадоў „адлігі“ якраз здараюцца напярэдадні прэзыдэнцкіх выбараў. Да наступнай выбарчай кампаніі засталося ня так і шмат — два гады. Самы час дабівацца паляпшэньня стасункаў з Захадам. Ці існуе цяпер такая мэта для афіцыйнага Менску і ці можа гэтая задача вырашыцца»?
Класкоўскі: «Так, Лукашэнка ўжо, я думаю, разважае наконт кампаніі 2015 году. Выглядае, што яна будзе вельмі цяжкой для яго, таму трэба мабілізаваць усе рэсурсы, у тым ліку і заходні чыньнік. Тут і магчымы крэдыт МВФ, і ўвогуле магчымасьць геапалітычнага балянсаваньня. Лукашэнка разумее, што на адным крыле ляцець небясьпечна, і неаднойчы гэты тэзіс агучваў.
Аднак пасьля разгону Плошчы Лукашэнка вымушана пайшоў на рэзкае ўцягваньне ў Эўразійскі праект Пуціна. І пакуль Масква дае пернікі, паблажліва глядзіць на некаторыя рэчы накшталт растваральнага бізнэсу. Але чым далей, тым болей Крэмль будзе ціснуць, патрабаваць саступак, можа ўзьнікнуць пытаньне пра адзіную валюту — заўважце, на апошняй прэсавай канфэрэнцыі Лукашэнка падкрэсьліў, што не зьяўляецца вялікім энтузіястам гэтага праекту.
Карацей, самы час рыхтаваць процівагу на заходнім кірунку. Плюс, як заўжды працуе крыўда Лукашэнкі, што яго не прымаюць у клюб вялікіх міжнародных дзеячоў. А беларускі кіраўнік хацеў бы, каб Захад прымаў яго такім, які ён ёсьць — як Назарбаева, Аліева.
Але пры ўсім сваім жаданьні быць „рукапаціскальным“ на Захадзе Лукашэнка сваімі словамі, як на апошняй прэсавай канфэрэнцыі, перакрэсьлівае ўсе тэзісы пра дружалюбнасьць. І ў МЗС некаторыя ўжо жартуюць, што адна фраза перакрэсьлівае часам цэлы год працы дыпляматаў. Гэта, дарэчы, да пытаньня пра апошнія высілкі Макея».
