І візуальныя назіраньні, і дадзеныя сацыёлягаў сьведчаць, што вялікай цікаўнасьці да гэтай выбарчай кампаніі няма. Палітоляг Віктар Чарноў лічыць: інтарэс да парлямэнцкіх выбараў пачаў падаць яшчэ ад 2004 году. Ён тлумачыць гэта некалькімі прычынамі:
«Па-першае, ёсьць агульная асноўная прычына. У Беларусі парлямэнт ня лічыцца грамадзкай думкай, звычайнымі грамадзянамі аўтарытэтным заканадаўчым органам. У нас уся ўлада замыкаецца на прэзыдэнце. Ён, прэзыдэнцкая адміністрацыя прымаюць усе рашэньні. Парлямэнт на гэтым тле моцна прайграе. І таму гэта ўжо апрыёры зьніжае інтарэс да парлямэнцкіх кампаніяў».
Другая прычына, на думку Віктара Чарнова, прапановы аб байкоце выбараў:
«Значная частка палітычных сілаў аб’явіла пра байкот гэтых выбараў альбо пра ўдзел у выбарах з агітацыяй за байкот. І гэта таксама, безумоўна, значна зьнізіла цікавасьць да кампаніі. Бо калі твае кандыдаты ў кампаніі ня ўдзельнічаюць, калі твае патэнцыйныя абраньнікі яе ігнаруюць, то тады, натуральна, і ў выбарцаў цікавасьць да выбараў губляецца».
Яшчэ адна прычына — незацікаўленасьць уладаў, адзначае Віктар Чарноў:
«Сама ўлада не зацікаўленая ў тым, каб выбары прайшлі гучна. Для яе выбары гэта толькі рытуал самапрызначэньня на наступную парлямэнцкую кадэнцыю. І навошта да гэтага прыцягваць увагу, навошта мабілізаваць выбарцаў? Каб атрымаць ад іх непрыемныя пытаньні? Сьледзтвам усіх гэтых фактараў і стала зьніжэньне цікавасьці да выбарчай кампаніі».
Яшчэ болей зьнізяць цікавасьць да выбараў рашэньні Вярхоўнага суду не прызнаць кандыдатамі ў дэпутаты Аляксандра Мілінкевіча, Міхася Пашкевіча, Артура Фінькевіча ды іншых вядомых у краіне людзей, мяркуе кіраўнік ініцыятыўнай групы Аляксандра Мілінкевіча Юрась Меляшкевіч:
"Я думаю, прадстаўнікі ўлады пайшлі на гэта, калі пабачылі, што мы сабралі вельмі добрую колькасьць подпісаў. Падазраю, што іх запалохала дынаміка гэтага збору. Плюс захацелася вельмі спакойную сытуацыю з уваходам у парлямэнт ужо запраграмаванага будучага дэпутата.
«Па-першае, ёсьць агульная асноўная прычына. У Беларусі парлямэнт ня лічыцца грамадзкай думкай, звычайнымі грамадзянамі аўтарытэтным заканадаўчым органам. У нас уся ўлада замыкаецца на прэзыдэнце. Ён, прэзыдэнцкая адміністрацыя прымаюць усе рашэньні. Парлямэнт на гэтым тле моцна прайграе. І таму гэта ўжо апрыёры зьніжае інтарэс да парлямэнцкіх кампаніяў».
Другая прычына, на думку Віктара Чарнова, прапановы аб байкоце выбараў:
«Значная частка палітычных сілаў аб’явіла пра байкот гэтых выбараў альбо пра ўдзел у выбарах з агітацыяй за байкот. І гэта таксама, безумоўна, значна зьнізіла цікавасьць да кампаніі. Бо калі твае кандыдаты ў кампаніі ня ўдзельнічаюць, калі твае патэнцыйныя абраньнікі яе ігнаруюць, то тады, натуральна, і ў выбарцаў цікавасьць да выбараў губляецца».
Яшчэ адна прычына — незацікаўленасьць уладаў, адзначае Віктар Чарноў:
«Сама ўлада не зацікаўленая ў тым, каб выбары прайшлі гучна. Для яе выбары гэта толькі рытуал самапрызначэньня на наступную парлямэнцкую кадэнцыю. І навошта да гэтага прыцягваць увагу, навошта мабілізаваць выбарцаў? Каб атрымаць ад іх непрыемныя пытаньні? Сьледзтвам усіх гэтых фактараў і стала зьніжэньне цікавасьці да выбарчай кампаніі».
Яшчэ болей зьнізяць цікавасьць да выбараў рашэньні Вярхоўнага суду не прызнаць кандыдатамі ў дэпутаты Аляксандра Мілінкевіча, Міхася Пашкевіча, Артура Фінькевіча ды іншых вядомых у краіне людзей, мяркуе кіраўнік ініцыятыўнай групы Аляксандра Мілінкевіча Юрась Меляшкевіч:
"Я думаю, прадстаўнікі ўлады пайшлі на гэта, калі пабачылі, што мы сабралі вельмі добрую колькасьць подпісаў. Падазраю, што іх запалохала дынаміка гэтага збору. Плюс захацелася вельмі спакойную сытуацыю з уваходам у парлямэнт ужо запраграмаванага будучага дэпутата.
