Натальля Белавокая — беларуская мастачка.
Вучылася ў школе-інтэрнаце імя Ахрэмчыка, скончыла Беларускую акадэмію мастацтваў.
Яе настаўнікі — Мікола Купава, Аляксей Марачкін, Уладзімір Савіч.
Выкарыстоўвае ўнікальную тэхніку — жывапіс на леўкасе.
Фарбы для адмысловых твораў Белавокай зробленыя паводле старажытнай тэхналёгіі, як раней пісалі абразы.
Сураў: Душа народа захавалася, бо мы не пасьпявалі за цывілізацыяй
Анемпадыстаў: Нам не хапае здаровай штодзённай любові да свайго
Коўшар: Гідка глядзець на непрыгожае
Вячаслаў Паўлавец стварыў «Акварэалізм»
Ігар Корзун: Магу 20 хвілінаў разглядаць штрых на слупе
Рымашэўскі: Закахаўся ў прымітыў
Алена Адамчык: Беларускі для мяне на першым месцы
Скрыпнічэнка: Ніколі з уладамі ня быў у блізкім кантакце
Цыркуноў: Мастацтва ня мераюць кіляграмамі і кілямэтрамі
Канстанцін Селіханаў пра мэмарыял «Рака памяці»
Мацур: Каліграфія — іншая якасьць жыцьця і чалавека
Трубачова: «У папсовым праекце няма папсовых выканаўцаў»
Лянкевіч: У нас няма гісторыі, ёсьць толькі вайна
Руслан Вашкевіч пра «Радыюс нуля»: нам дазволілі шмат
Ляшкевіч: У бальшавікоў таксама не было доступу да тэлебачаньня
Тодар Копша — першы авангардыст у Беларусі
Сілівончык: У беларускага мастацтва з каханьнем і сэксуальнасьцю ўсё добра
Зоя Луцэвіч: Ня можаш паказаць усё, што хочаш, бо ёсьць цэнзура
Міхаіл Тумеля: Зрабіў бы «залаты» DVD беларускай анімацыі
Міхаіл Гулін: «Раблю ўсё сам, без палітычнага патасу»
Сяргей Шабохін: Спрабуем выпрацаваць грамадзянскую адказнасьць у дзеячаў культуры
Слабодчыкава: «Да жанчыны ставяцца як да цела»
Парфянок: Фатаграфія моцна зьвязаная з працэсам ідэнтыфікацыі нацыі
Вучылася ў школе-інтэрнаце імя Ахрэмчыка, скончыла Беларускую акадэмію мастацтваў.
Яе настаўнікі — Мікола Купава, Аляксей Марачкін, Уладзімір Савіч.
Выкарыстоўвае ўнікальную тэхніку — жывапіс на леўкасе.
Фарбы для адмысловых твораў Белавокай зробленыя паводле старажытнай тэхналёгіі, як раней пісалі абразы.
Архіў праекту
Сураў: Душа народа захавалася, бо мы не пасьпявалі за цывілізацыяй
Анемпадыстаў: Нам не хапае здаровай штодзённай любові да свайго
Коўшар: Гідка глядзець на непрыгожае
Вячаслаў Паўлавец стварыў «Акварэалізм»
Ігар Корзун: Магу 20 хвілінаў разглядаць штрых на слупе
Рымашэўскі: Закахаўся ў прымітыў
Алена Адамчык: Беларускі для мяне на першым месцы
Скрыпнічэнка: Ніколі з уладамі ня быў у блізкім кантакце
Цыркуноў: Мастацтва ня мераюць кіляграмамі і кілямэтрамі
Канстанцін Селіханаў пра мэмарыял «Рака памяці»
Мацур: Каліграфія — іншая якасьць жыцьця і чалавека
Трубачова: «У папсовым праекце няма папсовых выканаўцаў»
Лянкевіч: У нас няма гісторыі, ёсьць толькі вайна
Руслан Вашкевіч пра «Радыюс нуля»: нам дазволілі шмат
Ляшкевіч: У бальшавікоў таксама не было доступу да тэлебачаньня
Тодар Копша — першы авангардыст у Беларусі
Сілівончык: У беларускага мастацтва з каханьнем і сэксуальнасьцю ўсё добра
Зоя Луцэвіч: Ня можаш паказаць усё, што хочаш, бо ёсьць цэнзура
Міхаіл Тумеля: Зрабіў бы «залаты» DVD беларускай анімацыі
Міхаіл Гулін: «Раблю ўсё сам, без палітычнага патасу»
Сяргей Шабохін: Спрабуем выпрацаваць грамадзянскую адказнасьць у дзеячаў культуры
Слабодчыкава: «Да жанчыны ставяцца як да цела»
Парфянок: Фатаграфія моцна зьвязаная з працэсам ідэнтыфікацыі нацыі
