На гэтыя пытаньні адказвае маскоўскі журналіст Павал Шарамет.
Цыганкоў: «Сёньня шмат кажуць пра „беларусізацыю“ Расеі, пра тое, што Пуцін ідзе шляхам Лукашэнкі ва ўнутраным палітычным жыцьці. Ці вы згодныя з тым, што расейская ўлада дайшла да ажыцьцяўленьня лукашэнкаўскіх сцэнараў? Ці можна сказаць, што ў Крамля ёсьць такая мэта?»
Шарамет: «Беларусізацыя» — гэта мастацкае перабольшаньне. Гэта такі вобраз, які далёкі ад рэальнасьці. Я думаю, што Пуцін ня будзе паўтараць тыя дзеяньні, якія рабіў Лукашэнка. Але мы можам гаварыць, што палітычны рэжым у Расеі будзе дрэйфаваць у бок аўтарытарных момантаў. І калі ў Беларусі сапраўдная дыктатура, улада аднаго чалавека, то ў Расеі — аўтарытарны рэжым, у які ўцягнутая кіроўная кляса, а ня ўлада аднаго чалавека.
Я ў прынцыпе схільны казаць пра тое, што нэгатыўны сцэнар у Расеі, сцэнар узмацненьня жорсткасьці палітычнага рэжыму — самы рэальны. Але казаць пра тое, што Расея паўтарае Беларусь — зарана. Прасторы для манэўру ў расейскай апазыцыі нашмат болей, і свабодаў у цэлым болей, чым у Беларусі«.
Цыганкоў: «Паводзіны ўладаў залежаць у значнай ступені ад таго, як шмат дазваляе зрабіць з сабой грамадзтва. У сярэдзіне і канцы 90-х беларускае грамадзтва супраціўлялася аўтарытарнаму наступу, але ў выніку яго не ўдалося спыніць. Ці мае расейскае грамадзтва сілы для супраціву аўтарытарным тэндэнцыям, або іх могуць спыніць толькі замежныя чыньнікі?»
Шарамет: «Сёньняшні „Марш мільёнаў“ паказаў, што патэнцыял для пратэсту вельмі вялікі. Нягледзячы на ператрусы і прэсінг, прыйшло шмат людзей. Гэта пратэст „крэатыўнай клясы“, як прынята зараз казаць. На самой справе гэта пратэст тых, хто складае аснову дзяржавы — сярэдняя кляса, інтэлігенцыя. Гэта пратэст „багатых“, тых, хто адбыўся ў жыцьці.
У Беларусі гэта заўсёды быў пратэст „бедных“, барацьба за свабоду ў чыстым выглядзе. У Расеі гэта пакуль не перайшло ў рэвалюцыйную стадыю. Гэта барацьба за іншыя правілы гульні. Таму прастора для дамовы паміж апазыцыяй і ўладай яшчэ ёсьць, у Беларусі яе даўно не існуе. Бо ў Беларусі выступы апазыцыі скончацца толькі пасьля таго, як будзе зрынуты Лукашэнка. У Расеі ж гэтыя выступы могуць спыніцца, калі пройдуць сур’ёзныя палітычныя рэформы і гэтая кляса знойдзе сваё прадстаўніцтва ў парлямэнце.
Я ўсё ж гляджу пэсымістычна і думаю, што Пуціна захопіць лёгіка вайны і абстаноўка будзе нагнятацца і надалей».
Цыганкоў: «Сёньня шмат кажуць пра „беларусізацыю“ Расеі, пра тое, што Пуцін ідзе шляхам Лукашэнкі ва ўнутраным палітычным жыцьці. Ці вы згодныя з тым, што расейская ўлада дайшла да ажыцьцяўленьня лукашэнкаўскіх сцэнараў? Ці можна сказаць, што ў Крамля ёсьць такая мэта?»
Шарамет: «Беларусізацыя» — гэта мастацкае перабольшаньне. Гэта такі вобраз, які далёкі ад рэальнасьці. Я думаю, што Пуцін ня будзе паўтараць тыя дзеяньні, якія рабіў Лукашэнка. Але мы можам гаварыць, што палітычны рэжым у Расеі будзе дрэйфаваць у бок аўтарытарных момантаў. І калі ў Беларусі сапраўдная дыктатура, улада аднаго чалавека, то ў Расеі — аўтарытарны рэжым, у які ўцягнутая кіроўная кляса, а ня ўлада аднаго чалавека.
Я ў прынцыпе схільны казаць пра тое, што нэгатыўны сцэнар у Расеі, сцэнар узмацненьня жорсткасьці палітычнага рэжыму — самы рэальны. Але казаць пра тое, што Расея паўтарае Беларусь — зарана. Прасторы для манэўру ў расейскай апазыцыі нашмат болей, і свабодаў у цэлым болей, чым у Беларусі«.
Цыганкоў: «Паводзіны ўладаў залежаць у значнай ступені ад таго, як шмат дазваляе зрабіць з сабой грамадзтва. У сярэдзіне і канцы 90-х беларускае грамадзтва супраціўлялася аўтарытарнаму наступу, але ў выніку яго не ўдалося спыніць. Ці мае расейскае грамадзтва сілы для супраціву аўтарытарным тэндэнцыям, або іх могуць спыніць толькі замежныя чыньнікі?»
Шарамет: «Сёньняшні „Марш мільёнаў“ паказаў, што патэнцыял для пратэсту вельмі вялікі. Нягледзячы на ператрусы і прэсінг, прыйшло шмат людзей. Гэта пратэст „крэатыўнай клясы“, як прынята зараз казаць. На самой справе гэта пратэст тых, хто складае аснову дзяржавы — сярэдняя кляса, інтэлігенцыя. Гэта пратэст „багатых“, тых, хто адбыўся ў жыцьці.
У Беларусі гэта заўсёды быў пратэст „бедных“, барацьба за свабоду ў чыстым выглядзе. У Расеі гэта пакуль не перайшло ў рэвалюцыйную стадыю. Гэта барацьба за іншыя правілы гульні. Таму прастора для дамовы паміж апазыцыяй і ўладай яшчэ ёсьць, у Беларусі яе даўно не існуе. Бо ў Беларусі выступы апазыцыі скончацца толькі пасьля таго, як будзе зрынуты Лукашэнка. У Расеі ж гэтыя выступы могуць спыніцца, калі пройдуць сур’ёзныя палітычныя рэформы і гэтая кляса знойдзе сваё прадстаўніцтва ў парлямэнце.
Я ўсё ж гляджу пэсымістычна і думаю, што Пуціна захопіць лёгіка вайны і абстаноўка будзе нагнятацца і надалей».
